Έχοντας στο μυαλό να γράψεις κάτι για τη νέα χρονιά αναμφίβολα σκέφτεσαι αρχικά κάτι που μπορεί να 'ναι ενδεχομένως πρωτότυπο κυρίως όμως σκέφτεσαι να έχει θετική επιρροή στους αναγνώστες.
Προσωπικά ασχολούμαι για αρκετά χρόνια με τον χώρο των εξαρτήσεων στο ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ. Σε αυτή τη διαδρομή έχω γνωρίσει καταπληκτικούς ανθρώπους είτε συναδέλφους και συνεργάτες είτε άλλους συνάνθρωπους που προσπάθησαν να αλλάξουν το μονοπάτι της ζωής τους με απίστευτη αξιοπρέπεια.
Με αφορμή την οικονομική και κοινωνική κατάσταση στη χώρα μας θα 'θελα να καταθέσω μερικές (καθόλου πρωτότυπες) σκέψεις.
Δεν θα αναφερθώ στους δείκτες της ανεργίας και της φθοράς στην ψυχική υγεία οι οποίοι πραγματικά είναι εκτός κοινής λογικής. Θα αναφερθώ όμως στο απίστευτο χάσιμο μιας λογικής στην οποία δεν μπορούν να κυριαρχούν... οι αριθμοί και οι στατιστικές για να εξηγηθεί ενδεχομένως και καλοπροαίρετα μια κοινωνική πολιτική. Θα πω ένα εξαιρετικά απλό παράδειγμα στατιστικής. Όταν ένας πολίτης είναι νηστικός και ένας άλλος τρώει ένα καρβέλι ψωμί τότε η απάντηση στατιστικά είναι ότι τρώνε από μισό καρβέλι ο καθένας. Θα αναρωτηθεί κανείς όμως... εντάξει, σωστά είναι όλα αυτά, αλλά ποια είναι η λύση, ποια είναι η σωστή στάση; Σίγουρα είναι αρκετά περίπλοκο αλλά νομίζω ότι κανείς θα έπρεπε να αναζητά τις απαντήσεις και πολιτικά και κοινωνικά μέσα από τη λογική ότι ο καθένας είναι ξεχωριστός και εξίσου πολύτιμος με τον άλλο και αξίζει να έχει τουλάχιστον τα βασικά αγαθά όπως είναι η υγεία, η εκπαίδευση, το νερό, η θέρμανση, η ασφάλεια της ζωής όχι μόνο χωρίς σκόντο αλλά με ασύλληπτη ποιότητα όπως ιστορικά και πολιτισμικά θα άρμοζε στην Ελλάδα.
Ξέρω ότι ενδεχομένως και όλοι να συμφωνούμε αλλά το ερώτημα παραμένει. Γιατί δεν αλλάζουμε; Γιατί δεν είναι ορατές οι αλλαγές στην κοινωνία και παρατηρούμε μόνο... εξαιρέσεις; Και εδώ θέλω να πω κάτι πέραν από πολιτικές και στρατηγικές που σαφώς διαδραματίζουν σημαντικότατο ρόλο και δυστυχώς μέχρι να οικοδομηθούν σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ όλων των πλευρών της κοινωνίας (συμπεριλαμβανομένου και των πολιτικών) θα περάσουν πολλά χρόνια. Παίζει τεράστιο ρόλο στην αλλαγή (είτε μιλάμε για το άτομο είτε μιλάμε για την κοινωνία) στο ΠΟΥ ρίχνουμε τα φώτα, τους προβολείς, αναδεικνύοντας το σημαντικό και την πραγματική αξία. Και εδώ προκύπτουν ξεκάθαρα διλήμματα και ζητήματα στα οποία... έτσι και αλλιώς παίρνουμε θέση με τις πράξεις μας.
Θα εστιάσουμε ή όχι στην υπέρτατη αξία ότι προτεραιότητα έχει ο συνάνθρωπός μας ακόμη και στο πολύ κοντινό περιβάλλον και όχι ο εαυτός μας υπονοώντας την επιφανειακή καλοπέρασή μας και όχι την απαραίτητη φροντίδα.
Θα συνειδητοποιήσουμε άραγε ότι το πολύ χρήσιμο και όπως φαίνεται και πολύ δύσκολο στη ζωή είναι να κάνουμε απλά και καθημερινά πράγματα όπως ένας περίπατος ή ένα τηλέφωνο σε έναν... ξεχασμένο φίλο ή συγγενή.
Θα καταφέρουμε ή όχι να έρθουμε πιο κοντά στη φύση και στη φυσική δραστηριότητα... υπονοώντας πιο κοντά στο αρχέγονο και πρωτόγονο κομμάτι του εαυτού μας. Και την ίδια στιγμή, πιο μακριά, στο δήθεν κομμάτι μας που μας προσκαλεί ασύστολα τα σημερινά κοινωνικά πρότυπα του ανταγωνισμού ως προϊόν προσωπικής εξέλιξης, της «όμορφης και αψεγάδιαστης» εικόνας και στην εμφάνιση και στη συμπεριφορά και της υπερβολικότατης αξίας της κατανάλωσης που δυστυχώς όπως και οι ναρκωτικές ουσίες προσφέρουν όλο και λιγότερη εφήμερη ικανοποίηση από ό,τι υπόσχονται και προσδοκούμε.
Θα αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ή όχι λίγο πιο καλοπροαίρετα περιορίζοντας όσο γίνεται την ανθρώπινη και απίστευτα ισχυρή ανάγκη της κριτικής για όλα! Να έχουμε στον νου μας ότι χωρίς καμία αμφιβολία αξίζουν μεγάλες «μάχες» για οτιδήποτε προκαλεί αδικία, «παρτακισμό» και αλαζονεία. Να θυμόμαστε ότι βασικό συστατικό μιας κερδισμένης μάχης είναι το προσωπικό μας παράδειγμα.
Θα αναδείξουμε ή όχι κυρίως στις καρδιές μας και λιγότερο στα μέσα μαζικής ενημέρωσης τους πραγματικούς μικρούς ήρωες της ζωής που είναι αυτοί που βοηθούν με οποιοδήποτε τρόπο τον διπλανό τους αθόρυβα χωρίς να τους νοιάζει να το γνωρίζουν οι άλλοι.
Ελπίζω όλα αυτά να μη διαβάζονται ως ευχολόγιο ή ως κήρυγμα, γνωρίζοντας τελικά ότι μόνο πρωτότυπα δεν είναι. Στο δικό μου μυαλό είναι ο μεγάλος προσωπικός στόχος για τη χρονιά που έρχεται. Όλα θα κριθούν στην πράξη και στην... ανασκόπηση του 2014.
*Ο Βασίλης Καλαμπαλίκης είναι υπεύθυνος του ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου