Δελεαστικό και εφέτος το πρόγραμμα 2014-15 της Στέγης

Μέσα σε μια ατμόσφαιρα κομψή και «επιμελημένα ατημέλητη» παρακολουθήσαμε την παρουσίαση του προγράμματος της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών για την καλλιτεχνική χρονιά 2014-15. Πολύ ενδιαφέρον το πρόγραμμα, πλούσιο και σίγουρα δεν θα αφήσει κανέναν παραπονεμένο.

Εμείς όμως χαιρόμαστε για άλλο λόγο, γιατί διαπιστώνουμε για μια ακόμη φορά, ότι η Στέγη μέσα σε αυτά τα τέσσερα μόλις χρόνια λειτουργίας της κατάφερε να δώσει διέξοδο και οξυγόνο στον ανήσυχο Αθηναίο πολίτη που διψά για τέχνη και πολιτισμό, ενώ παράλληλα δημιούργησε μια ατμόσφαιρα με τις εκδηλώσεις της που μας κάνει να ονειρευόμαστε.

Το πρόγραμμα της χρονιάς θα είναι λοιπόν γεμάτο καινούργιες εικόνες, ήχους, μάθηση, δράσεις για τον θεατή, πολλές και ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Θέατρο, μουσική, χορός, εικαστικά και εκπαιδευτικά προγράμματα θα αποτελούν τους βασικούς άξονες του προγραμματισμού.

Ο χορός και εφέτος σε προνομιακή θέση με παραστάσεις σύνθετες, ή αμιγώς χορευτικές:
 

• 12-15 Οκτωβρίου 2014 (Κεντρική Σκηνή ) | John - DV8 Physical Theatre
• 7-9 Νοεμβρίου 2014 (Κεντρική Σκηνή) │The Crimson House - Lemi Ponifasio / MAU
• 22-23 Νοεμβρίου 2014 (Μικρή Σκηνή) | Loop 3 - Jose Vidal / Transitions 2 Latin America, Χιλή
• 29-30 Νοεμβρίου 2014 (Κεντρική Σκηνή) | Pindorama - Lia Rodrigues Companhia de Danças / Transitions 2 Latin America, Βραζιλία
• 12-13 Δεκεμβρίου 2014 (Κεντρική Σκηνή ) | Disabled Theatre - Jerôme Bel / Theater Hora
• 17-21 Δεκεμβρίου 2014 (Κεντρική Σκηνή) | Ο Υμπύ και η Επιτροπή της Αλήθειας - William Kentridge & Handspring Puppet Company
• 28-30 Δεκεμβρίου 2014 (Κεντρική Σκηνή) | Azimut - Aurelien Bory & Le groupe acrobatique de Tanger
• 11-22 Ιανουαρίου 2015 (Μικρή Σκηνή) | H άφιξη - Ζωή Χατζηαντωνίου
• 28-31 Ιανουαρίου 2015 (Μικρή Σκηνή) | Σιωπή - Ομάδα Σύγχρονου Χορού της Πέρσας Σταματοπούλου
• 14-17 Φεβρουαρίου 2015 (Μικρή Σκηνή) | 2ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων. Συμμετέχουν: Άρτεμις Λαμπίρη, Γεωργία Βαρδαρού, Λία Τσολάκη, Κυριάκος Χατζηιωάννου
• 26 Φεβρουαρίου - 1 Μαρτίου 2015 (Κεντρική Σκηνή & Μικρή Σκηνή) | Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Unlimited Access
• 10-15 Μαρτίου 2015 (Κεντρική Σκηνή) | Torobaka - Akram Khan & Israel Galvan
• 21-22 Μαρτίου 2015 (Κεντρική Σκηνή) | Dancing to Connect / Χορεύω άρα επικοινωνώ

Σημειώστε στα συν + :

• Αρκετές εκδηλώσεις της Στέγης αναμεταδίδονται πλέον και μέσω live streaming. Αν δεν μπορείτε να παρευρεθείτε, συντονιστείτε στα κομπιούτερ, tablets ή στα κινητά σας. Θα βρείτε πληροφορίες μέσω του site της Στέγης.
• Τα εισιτήρια ξεκινούν από 5 €. Αναζητήστε τις ευκαιρίες.
• Διευκολύνσεις για άτομα με κινητικές δυσκολίες και προβλήματα όρασης ή ακοής.

Ο Φρίντριχ Νίτσε για τον θάνατο των λαών

15:45 | 27 Σεπ. 2014

Το κράτος; Τι ειν’ αυτό; Ε, λοιπόν, τώρα ανοίξτε τ’ αυτιά σας, γιατί θα σας μιλήσω για τον θάνατο των λαών.

Το κράτος είναι το πιο ψυχρό απ’ όλα τα ψυχρά κτήνη. Ακόμη και το ψέμα του είναι ψυχρό, κι αυτό το ψέμα σταλάζει από τα χείλη του: «Εγώ το κράτος, είμαι ο λαός».

Αυτό είναι ψέμα! Ήταν οι δημιουργοί που έφτιαξαν τους λαούς και κρέμασαν πάνω τους την πίστη και την αγάπη: έτσι υπηρέτησαν τη ζωή.

Αυτοί όμως που στήνουν παγίδες στους πολλούς και τις λένε κράτος είναι οι χαλαστές: κρεμούν ένα σπαθί κι εκατοντάδες πόθους πάνω τους.

Εκεί όπου υπάρχει ακόμη λαός, υπάρχουν οι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν το κράτος, και το μισούν σαν το κακό μάτι και την αμαρτία ενάντια στα έθιμα και στο νόμο.

Σας προσφέρω αυτό το σημάδι: ο κάθε λαός μιλά τη δική του γλώσσα του Καλού και του Κακού: ο γείτονας του δεν καταλαβαίνει αυτή τη γλώσσα. Επινόησε τη γλώσσα αυτή για τον εαυτό του μεσ’ από τα έθιμα και τους νόμους.

Αλλά το κράτος λέει ψέματα σ’ όλες τις γλώσσες του Καλού και του Κακού· και με το κάθε τι που λέει, λέει ψέματα – και με το κάθε τι που κάνει, κλέβει.

Το κάθε τι πάνω του είναι επίπλαστο· δαγκώνει με κλεμμένα δόντια. Ακόμη κι η κοιλιά του είναι ψεύτικια.

Το μπέρδεμα της γλώσσας του Καλού και του Κακού, – αυτό το γνώρισμα σας προσφέρω, σαν το σημάδι του κράτους.

Αποκαλώ κράτος, εκεί όπου όλοι, καλοί και κακοί πίνουν δηλητήριο: το κράτος εκεί όπου όλοι αργά αυτοκτονούν κι αυτό το λένε ζωή.

Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς με δωρεάν προβολές

Το Μουσείο Κινηματογράφου - Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης συμμετέχει στις εκδηλώσεις εορτασμού των Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτιστικής Κληρονομιάς και προσκαλεί το κοινό να λάβει μέρος στις δράσεις του, που θα πραγματοποιηθούν από την Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου, μέχρι και την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου. Η είσοδος για τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις θα είναι ελεύθερη για το κοινό.

Με το γενικό σύνθημα «Ευρώπη, μια κοινή κληρονομιά», υλοποιούνται όλες οι σχετικές εκδηλώσεις σε περιοχές της Ευρώπης. Ενώ η διετία 2013-2014 είναι αφιερωμένη στον Χρόνο και φέρει τον γενικό τίτλο: «Τα πρόσωπα του Χρόνου».

 Αναλυτικότερα, το πρόγραμμα των δράσεων στοΜουσείο Κινηματογράφου - Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης, υπό τον τίτλο «Τα πρόσωπα του Χρόνου και της Μνήμης στο έργο του Αλέν Ρενέ», έχει διαμορφωθεί ως εξής:

 Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου

Ο περιπλανώμενος βιμπραφωνίστας

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Ο βιμπραφωνίστας Χρήστος Ραφαηλίδης με τον κοντραμπασίστα Πέτρο Κλαμπάνη παίζουν με τον Javier Nandayapa και την Youth Orchestra of Villahermosa

Πρέπει να είναι το μόνο χωριό το οποίο ξενυχτάει με τσίπουρα και τζαζ μουσική. Ο Αγιος Λαυρέντιος στο Πήλιο, εκεί όπου τις δύο τελευταίες εβδομάδες του Αυγούστου στήνεται το περίφημο «Μουσικό Χωριό». Ενα θαύμα. Να βρίσκεσαι στην πλακόστρωτη πλατεία στις 2 μετά τα μεσάνυχτα, καλοκαίρι με ψύχρα λόγω υψόμετρου, το τσίπουρο να ρέει ποτάμι και επί τόπου να στήνονται αυτοσχέδια live τζαζ ή κλασικής μουσικής! Ούτε λαϊκά τραγούδια, ούτε δημοτικά, ούτε τίποτε – μόνο Μάιλς Ντέιβις και Σοπέν.

Ο Χρήστος Ραφαηλίδης, σπουδαίος βιμπραφωνίστας που ζει μόνιμα στη Νέα Υόρκη, μας περιγράφει με έκσταση τις διονυσιακές σκηνές που έζησε σαν δάσκαλος: «Είναι ένας θεσμός τρελός. Μέσα στην παρακμή της χώρας γίνεται τέχνη σε πολύ υψηλό επίπεδο, παίζουν μουσικοί από όλο τον κόσμο, κάτω από έναν πλάτανο πίνοντας τσίπουρα». Και δεν είναι κανένας τυχαίος. Από την Κίνα κατέφτασε στον Αγιο Λαυρέντιο και από εκεί έφυγε κατευθείαν για Μεξικό. «Διοργανώνουμε σεμινάρια και συναυλίες σε όλο τον κόσμο, περιμένουμε όμως πότε θα έρθει η ώρα να πάμε στο “Μουσικό Χωριό”».

«Ξέρεις ποια είμαι εγώ;»

Αυθάδεις, αλαζόνες, υπερόπτες, με γερές δόσεις περιφρόνησης, όλοι μπορεί να έχουμε υπάρξει κατά καιρούς. Μερικοί όμως χρησιμοποιούν τη μεγάλη ιδέα που έχουν σχηματίσει για τον εαυτό τους προκειμένου να επιβληθούν σε μια ολόκληρη κοινωνία.

Και όταν στην κοινωνία που ζούμε τα παραπάνω χαρακτηριστικά γίνονται απαραίτητα για να προχωρήσουμε, «να προκόψουμε» που λένε, τότε η ίδια η κοινωνία αποκτά με τη σειρά της τα χαρακτηριστικά εκείνα που την καθιστούν πραγματική ζούγκλα, με αποτέλεσμα να επιβιώνουν οι ισχυροί σε βάρος των αδύναμων.

Θα μου πείτε, πως μου ήρθε όλο αυτό; Επιτρέψτε μου να σας μεταφέρω ένα περιστατικό που έφτασε και στα δικά μου αυτιά πρόσφατα και ίσως με καταλάβετε:

Γνωστή πολιτικός, γνωστότατης και ισχυρότατης οικογενείας, γευμάτιζε σε επίσης γνωστό και πανάκριβο εστιατόριο του κέντρου της Αθήνας. Απολαμβάνοντας λοιπόν το φαγητό της και λίγο πριν της έρθει η «λυπητερή», για κάποιους, σίγουρα όχι για τη συγκεκριμένη κυρία, είπε να ανάψει ένα τσιγάρο για να τελειώσει ευχάριστα το γαστρονομικό της ταξίδι.

5 ερωτήσεις για τον Μίλτο Πασχαλίδη

Ο Μίλτος Πασχαλίδης για πρώτη φορά στον Κήπο του Μεγάρου, σε μια βραδιά αφιερωμένη σε «αυτούς που λείπουν πιο πολύ…». Μπλέκει τα τραγούδια του με τα δικά τους και στήνει ένα γλέντι σαν να είναι όλοι τους παρόντες. «Όχι νοσταλγίες και μνημόσυνα. Μόνο γλέντι. Γιατί τα μεγάλα κενά δεν καλύπτονται παρά μόνο με τα μεγάλα τραγούδια», επισημαίνει ο τραγουδοποιός. Στη συναυλία, θα συμμετάσχουν και φίλοι του τραγουδοποιοί και τραγουδιστές.

Η επερχόμενη συναυλία σας στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών ονομάζεται «Αυτοί μου λείπουν πιο πολύ...». Σήμερα, στην Ελλάδα, τι σας λείπει πιο πολύ, σε επίπεδο θεσμών, οργάνωσης, καθημερινότητας;

Σε επίπεδο καθημερινότητας, η ευγένεια και η ανεκτικότητα. Σε θεσμικό επίπεδο, η στοιχειώδης -έστω- έγνοια για την Παιδεία.

Πέρα από το κοινό ρηθέν ότι «η τέχνη είναι παρηγοριά για τον κόσμο», πόσο εύκολο ή δύσκολο σας είναι να κάνετε τέχνη, να τραγουδάτε, όταν σε έναν διπλανό κάδο απορριμμάτων ένας ηλικιωμένος ή ένα παιδί ψάχνει για αποφάγια;

Ό,τι εργασία και να έκανα, το ίδιο δύσκολο θα μου φαινόταν. Μόνο δύσκολο; Βαρύ κι ασήκωτο. Δεν αισθάνομαι ευνοημένος επειδή γράφω τραγούδια. Αυτό που νιώθω είναι χειρότερο: φοβάμαι ότι έχω αρχίσει να αισθάνομαι ενοχικά που ακόμα έχω εργασία και μπορώ να ζω αξιοπρεπώς από αυτήν.

Παρά την παρατεταμένη οικονομική κρίση, οι τέχνες στην Ελλάδα ανθούν. Τον πολιτισμό στην καθημερινότητά μας θεωρείτε πως τον έχουμε κατακτήσει;

Θα αστειεύεστε! Όταν απλώς για να κατέβεις με το αμάξι την Κηφισίας, χρειάζεται να κάνεις πρώτα εντατικά μαθήματα αυτοσυγκράτησης ή διαχείρισης θυμού και να ξεχάσεις τον μισό κώδικα οδικής κυκλοφορίας, ενώ παράλληλα καλείσαι να επιστρατεύσεις όλο σου το χιούμορ για να φτάσεις μέχρι την Αλεξάνδρας, μάλλον ο καθημερινός μας πολιτισμός πάσχει ακόμα…

Ποιο τραγούδι, δικό σας ή άλλου καλλιτέχνη, θα περιέγραφε τις συναισθηματικές αποχρώσεις της σύγχρονης ελληνικής κοινωνικής πραγματικότητας;

Ο «Νεοέλληνας» του Τζίμη Πανούση. Ή το «Γιουσουρούμ» του Νικόλα Άσιμου.

Ποιες είναι οι δικές σας τωρινές «Κακές συνήθειες»;

Είμαι ανυπόμονος, εκνευρίζομαι πιο εύκολα από όσο θα ήθελα και καπνίζω αρειμανίως.

* «Weekend στον Κήπο του Μεγάρου – Μίλτος Πασχαλίδης: Αυτοί μου λείπουν πιο πολύ…»: ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ: Σαβ 27/9 στις 21.00. Τιμές εισιτηρίων: €10-€12. Πληροφορίες: 210 72.82.333,www.megaron.gr.
 

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Δεν ξεχνάμε...

alfavita

Αυτοδιαχειριζόμενο Μουσικό Καφενείο

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου από τις 21.00 και όσο μας πάει... 

Στο Αυτόνομο Στέκι (Ζ. Πηγής 95-97  & Ισαύρων, Εξάρχεια)

με ανεβαστίκες μουσικές, επικλήσεις ενός καλοκαιριού που φεύγει και πυρετώδεις εμπνεύσεις για ένα κινηματικό φθινόπωρο

Πηγή: alfavita

Το καλύτερο σχολείο της χώρας είναι δημόσιο

Η πρώτη μέρα για το 4ο Δημοτικό σχολείο Νέας Σμύρνης ήταν χθες, 10 Σεπτεμβρίου, και όχι σήμερα. Χθες το απόγευμα ο διευθυντής Νίκος Σιούτας μάζεψε τα πρωτάκια και τα υποδέχθηκε στο σχολείο, μαζί με τους γονείς και τους δασκάλους τους. Ολόκληρο τελετουργικό οργανώθηκε. Υποδοχή με μουσικές, γλυκές φατσούλες στο πεντακάθαρο κτίριο, κλόουν... και περιήγηση στην κατάφυτη ταράτσα του σχολείου!

Ο Νίκος Σιούτας είναι ο δάσκαλος που έγινε γνωστός για την εκπληκτική οργάνωση του σχολείου του και την εμπνευσμένη εφαρμογή βιωματικών μορφών εκπαίδευσης. Ασχολήθηκαν μαζί του τα μίντια και πάντα είχα την περιέργεια να τον γνωρίσω. Τον συνάντησα στο υπέροχο σχολείο του και διαπίστωσα ότι πρόκειται για μια πολύ σπάνια περίπτωση, έξω από κάθε προσδοκία.

Δεν έχει νόημα να εξηγήσω τι κάνει και πώς έφτασε στο αποτέλεσμα. Σημασία έχει ότι έφτιαξε ένα δημόσιο σχολείο που θα το ζήλευαν πολλά ιδιωτικά. Το σπουδαιότερο είναι ότι κατάφερε να δημιουργήσει μια πρότυπη κοινότητα με τη συμμετοχή δασκάλων, μαθητών και γονέων. Μπόρεσε ακόμα, να πείσει τον Δήμο Ν. Σμύρνης να είναι μόνιμος συμπαραστάτης και να κερδίσει την εμπιστοσύνη των γονέων που είναι πάντα έτοιμοι να συνδράμουν σε ό,τι τους ζητήσει. Με λίγα λόγια, ίδρυσε μια παραδειγματική «συμμετοχική δημοκρατία» προς όφελος των παιδιών.

Σε οσκαρική τροχιά η «Μικρά Αγγλία» του Παντελή Βούλγαρη

Η «Μικρά Αγγλία» του Παντελή Βούλγαρη είναι η επίσημη υποβολή της Ελλάδας για το Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας στα 87α Βραβεία της Ακαδημίας Κινηματογράφου που θα απονεμηθούν στις 22 Φεβρουαρίου του 2015.

Μέχρι στιγμής 24 χώρες έχουν υποβάλει υποψηφιότητα για το Όσκαρ καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας με καταληκτική ημερομηνία την 1η Οκτωβρίου 2014. Η διαδικασία προβλέπει αρχική επιλογή των ταινιών που πληρούν τις προϋποθέσεις μέσα στον Οκτώβριο του 2014, ενώ τον Ιανουάριο του 2015 θα καταρτιστεί η λίστα των εννιά φιναλίστ και στα τέλη του ίδιου μήνα η τελική πεντάδα που θα διαγωνιστεί για το πολυπόθητο χρυσό αγαλματάκι. Τελευταία φορά που ελληνική ταινία βρέθηκε στην πεντάδα των υποψήφιων ταινιών για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας ήταν το 2010 ο «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιμου.

Η «Μικρά Αγγλία» σε σενάριο της Ιωάννας Καρυστιάνη έκανε την πρεμιέρα της στις κινηματογραφικές αίθουσες τον Δεκέμβριο του 2013 και καθήλωσε σχεδόν 400.000 θεατές σε ολόκληρη την Ελλάδα. Τον περασμένο Απρίλιο η «Μικρά Αγγλία» απέσπασε 6 Βραβεία από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου με σημαντικότερο αυτό της Καλύτερης Ταινίας. Βραβεύτηκε επίσης για τα σκηνικά, τα κοστούμια, τη φωτογραφία, τον ήχο και το μακιγιάζ. Δύο μήνες αργότερα το 17ο Διεθνές Φεστιβάλ της Σανγκάης επεφύλασσε για την ταινία του Παντελή Βούλγαρη τριπλή βράβευση: καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και γυναικείας ερμηνείας για την πρωταγωνίστρια Πηνελόπη Τσιλίκα (στο ρόλο της Όρσας).

tanea.gr

Αναρρίχηση στην Καρδαμύλη

To ανάγλυφο της Δυτικής Μάνης, με δεκάδες παραθαλάσσια και ορεινά χωριά να συνδέονται μεταξύ τους με μονοπάτια και πετρόκτιστα καλντερίμια, έχοντας ως φόντο την κορυφή του Ταϋγέτου (2407 μ.), συνθέτουν ένα ιδιαίτερο πεδίο, ιδανικό για κάθε είδους αθλητική δραστηριότητα.

Τα γαλλικά φιλιά

• 

  Photo: DenisDenis/Flickr

• Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
• Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς

Παίδες, ήταν πολύ δύσκολο αλλά το πήρα απόφαση. Το καλοκαίρι τελείωσε. Πήρε μαζί του το νησί, τα βράδυα με την πανσέληνο, τη Γαλλίδα, τα καρπούζια μαζί με τον Βαγγέλη, τις ελπίδες και εκείνον. Δεν πιστεύω να αναρωτιόσαστε ποιος με πήρε εμένα; Ελάτε τώρα παίδες, τόσα χρόνια με ξέρετε πια. Ο διάολος φυσικά.

Και ιδού πώς δρομολογήθηκε το πράμα. Σας τα γράφω γιατί ξέρω τι κουτσόμπολα είστε αν και θα προτιμούσα να πάρω ένα φτυάρι για να τα θάψω (στον ίδιο τάφο με το καλοκαίρι για να μου 'ρθει πιο οικονομικά).

Λοιπόν άρχισα, που λέτε, να δουλεύω στη φρουτερί του Τζίζας με δόλιο σκοπό. Σ' αυτόν είπα ότι έτσι θα τον απελευθερώσω ώστε να μπορεί να ζήσει τον έρωτά του με τη Γαλλίδα και στον εαυτό μου είπα ότι ζώντας καθημερινά με αυτή τη δύστροπη πριγκηπέσα θα την ξεπεράσει και θα τη ξαναστείλει πακέτο στον Ολάντ  σύντομα. Το ελληνικό καλοκαίρι είναι αμείλικτο παίδες. Οι αγάπες γεννιούνται και σαπίζουν μέσα σε μια μέρα σα γερμάδες. Κάθισα λοιπόν και πουλούσα γερμάδες επί ένα μήνα στον κάθε πικραμένο ελπίζοντας να σαπίσει ο δικός τους. Το κλίμα που επικράτησε μεταξύ πελατών και εμού ήταν σουρεαλιστικό. Δεν ξέρω αν οφείλεται στο γεγονός ότι για πρώτη φορά πουλούσα φρούτα ή στο θανατηφόρο ερωτοχτύπημά μου. Ακούστε έναν τυπικό διάλογο και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα.

Ντόπια κυρία= Καλημέρα. Πού πήγε το παλικάρι μας;
Εγώ= Δεν ξέρω. Διακοπές.
Ντόπια κυρία= Με την κοπελίτσα του πήγε;
Εγώ= Ποια κοπελίτσα του; Με μια… Γαλλίδα πήγε.
Ντόπια κυρία= Αυτή την όμορφη;
Εγώ= Μωρέ ας φορούσα κι εγώ 17 Σανέλ…
Ντόπια= Ε... δεν φοράει και πολλά…
Εγώ= Έτσι είναι αυτές οι ξένες κυρία μου. Όλα στη φόρα!
Ντόπια= Ας είχα κι εγώ αυτό το σωματάκι και θα τα 'βγαζα.
Εγώ= Αίσχος σκατόγρια (αυτό μέσα από τα δόντια μου).
Ντόπια= Το καρπούζι σας είναι καλό ή ζαχαρωμένο;
Εγώ= Ζαχαρωμένο.
Ντόπιαα= Δηλαδή να μην το πάρω;
Εγώ= Όχι.
Ντόπια= Τι να πάρω;
Εγώ= Τη Γαλλίδα τηλέφωνο. Να της πείτε να πάρει τον πούλο (κι αυτό μέσα από τα δόντια μου).

Σ’ αυτό το σημείο η ντόπια την έκανε με ελαφρά κι εγώ έτρωγα ένα γερμά άπλυτο ελπίζοντας να πάθω δηλητηρίαση από τα λιπάσματα-φάρμακα-ορμόνες. Μετά καθόμουνα με τα ζουμιά να τρέχουν από το στόμα μου και οραματιζόμουνα τον Τζίζας να τα μαθαίνει όλα, να παρατάει τη Γαλλίδα μεσοπέλαγα, να έρχεται με υδροπλάνο στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόμουν μεταξύ ζωής και θανάτου, να μου βγάζει τη μάσκα οξυγόνου και να μου δίνει ένα φιλί. Όχι γαλλικό παρακαλώ. Θα προτιμούσα ένα ιταλικό, ένα μεξικάνικο, ένα οποιοδήποτε άλλο πλην του υπερτιμημένου γαμογαλλικού.

Δεν πέρασες στο πανεπιστήμιο. Ε, και;

• 

  Photo: Konstantinos Tsakalidis / SOOC

• Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
• Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς

Μια φορά κι ένα καιρό, πριν από 12 περίπου χρόνια, παίδες μου αγαπημένοι, έδινε και η αφεντιά μου εξετάσεις προσπαθώντας να τρουπώξει σε μια σχολή α) για να βουλώσει το στόμα της μάνατζερ που θρηνολογούσε ότι έκανε κόρη ακαμάτρα και χίπισσα (όρος βγαλμένος από το χρονοντούλαπο της δικής της προϊστορίας) β) για να δικαιώσει το προφητικό χάρισμα του ξαδέρφου Σάκη που ισχυριζόταν ότι με είδε στον ύπνο του με τήβεννο χρώματος φυστικί Αιγίνης και τέλος γ) για να αράξω νομίμως για 4-5 χρονάκια στην Ξεσαλονίκη, να ακούσω τις μουσικές μου, να δω τις ταινίες μου στα φεστιβάλια, να γνωρίσω καρντάσηδες, να κάνω τα ξενύχτια μου, τις αταξίες μου και τα τρελά μου – ΟΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΟΥ. Πόσο γαμάτο ήταν αυτό; Πολύ, συμφωνούσε όλη η παλιοπαρέα και έχωνε ξανά τα κεφάλια στις σημειώσεις του φροντιστηρίου.

Τότε μόλις είχε αρχίσει να κορυφώνεται το αφόρητο φαινόμενο της γονεϊκής πίεσης 345 μεγατόνων πάνω στους ασθενικούς μας ώμους. Το πανεπιστήμιο έμοιαζε ακόμα εγγύηση για μια λουσάτη ζωή, μια εγγυητική επιστολή ότι όλα όσα ονειρεύτηκε η θεία σου η Αγγελικούλα και δεν κατάφερε να κάνει, θα τα κάνεις εσύ. Και φράγκα, και πρεστίζ και δεξιώσεις και κονέ και απ’ όλα. Εγώ βέβαια είχε μια εγγενή δυσπιστία για όλα τα όνειρα της θείας μου (και της θείας σας) Αγγελικούλας. Πολύ μούφα μού φαινόταν οι υποσχέσεις του πανεπιστημίου. Κάτι μου έλεγε να προτιμήσω τη σοφία του πεζοδρομίου (με την καλή έννοια, ρε αλήτες).