Will He Come

Nina Simone - Will He Come (Lulu Rouge Interpretation)

Οι Σέρπα των Ιμαλαΐων έχουν γίνει υπεράνθρωποι!

Οι Σέρπα των Ιμαλαΐων έχουν εξελιχθεί σταδιακά σε υπεράνθρωπους ορειβάτες, επειδή το σώμα τους έχει αποκτήσει την ικανότητα να παράγει ενέργεια με τρομερά αποδοτικό τρόπο, ακόμη κι αν το οξυγόνο είναι ελάχιστο, όπως στην κορυφή του Έβερεστ.

Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα μιας νέας βρετανικής επιστημονικής έρευνας, η οποία για πρώτη φορά αποκρυπτογράφησε σε τόσο εξονυχιστικό βαθμό τα βιολογικά μυστικά του ορεινού λαού των Σέρπα, που ζουν κυρίως στο Νεπάλ και στο Σικίμ της Ινδίας.

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων του Κέιμπριτζ και του Σαουθάμπτον, με επικεφαλής τον δρα Άντριου Μάρεϊ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), παρακολούθησαν από κοντά δύο ομάδες Σέρπα που έκαναν μια σταδιακή ανάβαση στο Έβερεστ, σε ύψος έως 5.300 μέτρων.

Το καλοκαίρι - Αλμπέρ Καμύ

[…] Και μόνοι με τον ορίζοντα. Τα κύματα έρχονται απ’ την αόρατη Ανατολή, ένα ένα, υπομονετικά. Φτάνουνε μέχρις εμάς και πάλι υπομονετικά φεύγουν προς την άγνωστη Δύση, ένα ένα.

Ατέλειωτη πορεία που δεν άρχισε ούτε τελείωσε ποτέ… Ποτάμια μικρά και μεγάλα περνούν, η θάλασσα περνά και μένει. Έτσι θα ‘πρεπε ν’ αγαπώ, πιστά και φευγαλέα. Σμίγω με τη θάλασσα.

[…] Μερικές νύχτες που η γλυκύτητά τους παρατείνεται, ναι, μπορούμε άφοβα να πεθάνουμε τότε, ξέροντας πως τούτες οι νύχτες θα ξανάρθουν ύστερα από μας πάνω στη γη και στη θάλασσα. Απέραντη θάλασσα, πάντα οργωμένη, πάντα παρθένα, η θρησκεία μου μαζί με τη νύχτα! Μας πλένει και μας χορταίνει στα στείρα αυλάκια της, μας ελευθερώνει και μας κρατάει ορθούς.

Σε κάθε κύμα μια υπόσχεση, πάντα η ίδια. Τι λέει το κύμα; Αν θα ‘πρεπε να πεθάνω περιστοιχισμένος από κρύα βουνά, αγνοημένος από τον κόσμο, δίχως την αγάπη των δικών μου, εξουθενωμένος τέλος, η θάλασσα, την ύστατη στιγμή, θα γέμιζε το κελί μου, θα ερχόταν να με συγκρατήσει πάνω από το είναι μου και να με βοηθήσει να πεθάνω χωρίς μίσος.

Ian Curtis, ο άνθρωπος που τον «άγγιξε το χέρι του Θεού»

Σκοτεινός, ιδιαίτερος, σαν να «τον έχει αγγίξει το χέρι του Θεού», o Ian Curtis, o τραγουδιστής των Joy Division, μια μέρα σαν κι αυτή το 1980, αποφασίζει να δώσει τέλος στη ζωή του. Δεν είχε συμπληρώσει ακόμη το 24ο έτος της ηλικίας του, αλλά είχε ήδή αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στην παγκόσμια μουσική σκηνή. 

Ο Ian Curtis (15 Ιουλίου 1956 - 18 Μαΐου 1980) κρεμάστηκε στην κουζίνα του σπιτιού του, υπό την μουσική υπόκρουση του Iggy Pop. Η αυτοκτονία του Ian Curtis έγινε κατά τη διάρκεια της πρώτης αμερικάνικης περιοδείας της μπάντας και παρά την αυξανόμενη επιτυχία της.

Ο τραγουδιστής έπασχε από επιληψία και οι συχνές κρίσεις τον ταλαιπωρούσαν. Αυτό, σε συνδυασμό με άλλα προσωπικά προβλήματα που αντιμετώπιζε, όπως το διαζύγιό του, λέγεται ότι στον οδήγησαν στο να αφαιρέσει τη ζωή του.

Ως καλλιτέχνης ήταν πολύ ξεχωριστός και πολλοί τον έχουν χαρακτηρίσει ως ό,τι καλύτερο έχει εμφανιστεί επί σκηνής. Ο παραγωγός των Joy Division, Martin Hannett έχει χαρακτηρίσει τη σκηνική παρουσία του με την φράση: «touched by the hand of god» («τον έχει αγγίξει το χέρι του Θεού»).

Γιατί το πορνό καταστρέφει την σεξουαλική ζωή των αντρών

Το διαδίκτυο έχει κάνει την πρόσβαση σε πορνογραφικό υλικό ευκολότερη από ποτέ. Χιλιάδες φωτογραφίες και βίντεο με άσεμνο περιεχόμενο είναι μόνο ένα κλικ μακριά. Σύμφωνα με μια έρευνα, περίπου οι μισοί νέοι ηλικίας 11 έως 16 ετών έχουν δει πορνογραφικό υλικό online, και οι περισσότεροι το είχαν δει σε ηλικία μικρότερη των 14. Σύμφωνα, όμως, με τους επιστήμονες, αυτό είναι πολύ επίφοβο εξαιτίας των επιπτώσεων που έχει το πορνό στην σεξουαλική υγεία των αντρών.

Όπως έδειξαν στην έρευνά τους, η συχνή και υπέρμετρη έκθεση σε πορνογραφικό υλικό συσχετίζεται με προβλήματα δυσλειτουργίας των αντρών. Πολλοί εμφανίζονται αδιάφοροι απέναντι στο σεξ με έναν πραγματικό σύντροφο, και λιγότερο ικανοί να συνδεθούν με τον άνθρωπο αυτό στην κρεβατοκάμαρα. Αντιθέτως, όμως, το πορνό φαίνεται να μην έχει αυτές τις επιπτώσεις στις γυναίκες.

Οι αναισθησιολόγοι της Σάμου αρνούνται να κάνουν εκτρώσεις για «ηθικούς λόγους»

Οι αναισθησιολόγοι του νοσοκομείου της Σάμου «Αγ. Παντελεήμων» έλαβαν μια απόφαση που εγείρει σημαντικά ζητήματα καθώς αρνούνται να χορηγήσουν αναισθησία σε περιπτώσεις διακοπής κύησης, εκτός, όπως αναφέρουν, αν συντρέχουν λόγοι κινδύνου της ζωής ή της υγείας της εγκύου.

Η πρωτοφανής απόφασή τους κοινοποιήθηκε με σχετικό έγγραφο στη διοίκηση του νοσοκομείου, η οποία, σύμφωνα με την ΕΡΤ Αιγαίου, φαίνεται πως δεν έχει το δικαίωμα να υποχρεώσει τους αναισθησιολόγους και έτσι το πρόβλημα γίνεται ακόμη μεγαλύτερο για όσες γυναίκες αποφασίζουν αν διακόψουν την εγκυμοσύνη τους.

Παράλληλα εγείρεται και ένα σημαντικό ζήτημα για τη στάση τους, που μπορεί να αποτελέσει αφορμή για ανάλογες αποφάσεις και από άλλους γιατρούς σε όλη τη χώρα. Οι αναισθησιολόγοι επικαλούνται το άρθρο 31 του Νόμου 3418/2005 (κώδικας ιατρικής δεοντολογίας) το οποίο αναφέρει πως «ο ιατρός μπορεί να επικαλεσθεί τους κανόνες και τις αρχές της ηθικής συνείδησής του και να αρνηθεί να εφαρμόσει ή να συμπράξει στις διαδικασίες τεχνητής διακοπής της κύησης, εκτός εάν υπάρχει αναπότρεπτος κίνδυνος για τη ζωή της εγκύου ή κίνδυνος σοβαρής και διαρκούς βλάβης της υγείας της».

Les Revenants

The Returned opens in a small mountain community which is rocked to its core when several local people who are presumed dead suddenly re-appear at their homes. Despite having passed away some years earlier, these ghostly characters appear in human form, they have not aged, and they are completely unaware of their own fatality. Determined to reclaim their lives and start over, they slowly come to realize that they are not the only ones to have been brought back from the dead. Their return augers torment for their community when a gruesome murder attempt bears a chilling resemblance to the work of a serial killer from the past. This is a homecoming like no other.

- Written by Donboy

Chhaupadi: Ένα απάνθρωπο έθιμο για των γυναικών τις... «δύσκολες μέρες»

Τέλη Δεκέμβρη της περασμένης χρονιάς... Κάπου στα Ιμαλάϊα, σε μια ψευτοκαλύβα, στη μέση του πουθενά, ένα 15χρονο κορίτσι προσπαθεί να περάσει τη νύχτα... Ολομόναχη. Κρυώνει και φοβάται. Ανάβει μια φωτιά για να ζεσταθεί. Αποκοιμιέται. Εισπνέει τις αναθυμιάσεις. Δεν ξυπνάει ποτέ.

Καλά, πώς βρέθηκε το κορίτσι μόνο του νυχτιάτικα; Δεν είχε οικογένεια; Γιατί κοιμόταν σε καλύβα; Α, τίποτα το ιδιαίτερο. Απλώς περνούσε τις μέρες  του Chhaupadi.

Aκάθαρτες κι ανέγγιχτες εξαιτίας της περιόδου

Άγνωστο στον Δυτικό κόσμο, αλλά πολύ διαδεδομένο στο Νεπάλ, το Chhaupadi ή Chhaupadi Pratha είναι ένα τοπικό έθιμο που θεωρεί τις γυναίκες ακάθαρτες κατά τη διάρκεια της περιόδου τους [ή της λοχείας] και τις αποβάλλει για όλο το διάστημα της εμμηνόρροιας  από το σπίτι, την οικογένεια και την κοινότητα αναγκάζοντάς τες να περάσουν τις – κατά κυριολεξία  – δύσκολες μέρες του μήνα σε μια ελεεινή καλύβα σαν εξόριστες.

«Η Συρία που αγάπησα»

Εγκαινιάζεται την προσεχή Παρασκευή 12 Μαΐου στις  19.30 στο Μουσείο της Πόλης στα Παλιά (Φερών 17) τα εγκαίνια της έκθεσης «Η Συρία που αγάπησα».

Η έκθεση οργανώνεται από τη Διεύθυνση Αρχείων, Μουσείων και Βιβλιοθηκών του ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗΠΕΘΕ του Δήμου Βόλου σε συνεργασία με το Αρχείο της Πολιτιστικής Εταιρείας Πανόραμα (ΑΠΑΝ) κι εντάσσεται στο πλαίσιο εορτασμού στις 18 Μαΐου, της Παγκόσμιας Ημέρας Μουσείων. Για το 2017 το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM) επέλεξε το θέμα «Μουσεία και αμφιλεγόμενες ιστορίες: τα μουσεία μιλούν για εκείνα που δεν λέγονται» (Museums and contested histories: saying the unspeakable in museums) και στόχο τη λειτουργία των μουσείων ως μέσων για την ειρηνική συμβίωση στις κοινότητες (Museums as tools for creating peaceful communities).

Στο παραπάνω πλαίσιο, το Μουσείο Πόλης του Βόλου φιλοξένησε ήδη την έκθεση «Πόλεις στην Πόλη», εικαστική εγκατάσταση με έργα παιδιών με αναπηρίες, ενώ είναι σε λειτουργία έως τις 10 Μαΐου η έκθεση «Τα παλιά όμορφα χρόνια» με στιγμιότυπα από τη ζωή των Ρομά στον Βόλο.

Η θεματική τριλογία ολοκληρώνεται με την επίκαιρη έκθεση «Η Συρία που αγάπησα». Πρόκειται για ένα οδοιπορικό στην πολιτιστική κληρονομιά της Συρίας πριν τον πόλεμο και τις καταστροφές που προκάλεσε, με κείμενα και επιμέλεια της Μαριάννας Κορομηλά και του Γιώργου Κωστόπουλου.

Yann Tiersen για μια συναυλία στο Ηρώδειο!

Πέμπτη 13 Ιουλίου 2017

 «Δεν είμαι κλασικός συνθέτης, δεν έχω κλασική μουσική παιδεία, χώρος μου είναι τα στούντιο και η σκηνή».

Πράγματι, ο Yann Tiersen δεν έχει τίποτα το κλασικό. Οι μελωδίες του, μινιμαλιστικές, νοσταλγικές, αρκετές φορές μυσταγωγικές, επαναπροσδιορίζουν την έννοια του κλασικού και επάξια τοποθετούν τον ίδιο στον πυρήνα της νεώτερης γαλλικής μουσικής σκηνής. Τα συναισθήματα κατακλύζουν τις νότες, που τοποθετούνται άναρχα στο πεντάγραμμο και με συνέπεια αποδίδουν τον ψυχικό και πνευματικό κόσμο του μαέστρου τους.

«Πολλοί θεωρούν ότι γράφω soundtrack. Όχι, απλά τα τραγούδια μου μπορεί να ταιριάζουν σε κάποια ταινία ή σε κάποιο σκηνοθέτη», λέει ο ίδιος και το επιβεβαιώνει ακόμη και το πιο απαίδευτο μουσικά αυτί, εντοπίζοντας την καλλιτεχνική του σφραγίδα στις μελωδίες που έντυσαν το Amélie - ταινία σταθμό του σύγχρονου γαλλικού κινηματογράφου- και το GoodBye Lenin!, αντίστοιχα σημαντικό δημιούργημα του γερμανικού κινηματογράφου. Το νοητό νήμα που ενώνει αυτές τις δύο ταινίες είναι οι ηλεκτρισμένοι ήχοι, ερωτικοί κι ευαίσθητοι, εύθραυστοι κι αποφασιστικοί, φινετσάτοι και πανκ, τόσο συνεπείς στο δημιουργό τους, που απορρίπτουν κάθε κανόνα στη μουσική δημιουργία.

Και το κοινό ερωτεύτηκε τα soundtracks του Yann Tiersen: μέσα από μια χούφτα νότες, μέσα από τα ακατάπαυστα επαναλαμβανόμενα μουσικά μοτίβα, που εκπέμπουν νοσταλγία και σπινθηροβολούν λαχτάρα και επιθυμίες, ο συνθέτης καταφέρνει να χτυπά κατάκαρδα και να ξυπνά τα πιο βαθιά συναισθήματα.

Πρώτη Μαΐου

Ανέβηκε στις 1 Μαΐ 2010

Απο την Συναυλία στο Ν.Φάληρο

Στίχοι: Μάνος Λοΐζος

Μουσική: Μάνος Λοΐζος

Πρώτη Μαΐου κι απ' τη Βαστίλη

ξεκινάνε οι καρδιές των φοιτητών

χίλιες σημαίες κόκκινες μαύρες

Ο Φρεδερίκο η Κατρίν και η Σιμόν

Μέσα στους δρόμους μέσα στο πλήθος

τρέχω στους δρόμους ψάχνω στο πλήθος

πού ειν' το κορίτσι το κορίτσι που αγαπώ

Πες μου Μαρία μήπως θυμάσαι

κείνο το βράδυ που σε πήρα αγκαλιά

Πρώτη Μαΐου, όπως και τώρα

κι εγώ φιλούσα τα μακριά σου τα μαλλιά

Μέσα στους δρόμους μέσα στο πλήθος

τρέχω στους δρόμους ψάχνω στο πλήθος

πού ειν' το κορίτσι το κορίτσι που αγαπώ

Πρώτη Μαΐου μαύρα τα ξένα

κλείσε το τζάμι μην κρυώσει το παιδί