Οι ιδιωτικές βιβλιοθήκες των διάσημων

Αναρωτήθηκες ποτέ πώς έμοιαζε η βιβλιοθήκη της συγγραφέα μυστηρίου Άγκαθα Κρίστι; Ή το προσωπικό αναγνωστήριο του Χίτλερ; Μπορεί να μην είναι απαραιτήτως οι πιο ωραίες ιδιωτικές βιβλιοθήκες στον κόσμο (αν και κανα-δυο από αυτές διεκδικούν δάφνες ομορφιάς), όμως και μόνο το μυθικό όνομα του ιδιοκτήτη τους τις καθιστά αξιοσημείωτες. Αν ισχύει λοιπόν το ρητό "δείξε μου τη βιβλιοθήκη σου να σου πω ποιος είσαι", ικανοποίησε την περιέργειά σου και δες μέσα από την κλειδαρότρυπα την ιδιωτική βιβλιοθήκης διάσημων ηθοποιών, μουσικών, πολιτικών και - φυσικά - συγγραφέων.

---

Η βιβλιοθήκη του σχεδιαστή μόδας Ραλφ Λόρεν

Έφυγε από τη ζωή ο καθηγητής Χρήστος Τσολάκης. Καλό ταξίδι!

«Οι γλώσσες ακολουθούν τις κοινωνίες. Όταν χειροτερεύουν οι κοινωνίες, χειροτερεύουν οι έννοιες που διέπουν τη ζωή, χειροτερεύει και η γλώσσα που τις εκφράζει. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν πλουτίζει. Προστίθενται νέες έννοιες που εκφράζουν την ευτέλεια που μας διέπει….» έλεγε ο Δάσκαλος, Χρήστος Τσολάκης – ο ομότιμος καθηγητής νεοελληνικής γλώσσας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης που πέθανε το πρωί της Δευτέρα, σε ηλικία 77 ετών .

Σε ηλικία 77 ετών έφυγε από τη ζωή ο καθηγητής Χρήστος Τσολάκης, έπειτα από ανακοπή καρδιάς που υπέστη σήμερα τα ξημερώματα.

Ποιος ήταν ο Χρήστος Τσολάκης

Ο Fortino Samano...

Ο Fortino Samano Μεξικανός υπολοχαγός και υπαρχηγός του Emiliano Zapata στην εξέγερση των φτωχών του 1910 συνελήφθη και εκτελέστηκε το 1917 από τον ομοσπονδιακό στρατό του προέδρου Porfirio Diaz .

Δευτερόλεπτα πριν την εκτέλεσή του ζήτησε ένα τσιγάρο ποζάροντας ακουμπισμένος σε ένα πέτρινο τοίχο, και χαμογελώντας άφοβα στο φακό του βραζιλιάνου φωτογράφου Agustin Victor-Casasola.

20 χρόνια χωρίς τη Τζένη Καρέζη

Το πηγαίο ταλέντο, η εξωτερική ομορφιά και η εσωτερική αρχοντιά ήταν μερικά μόνο από τα χαρίσματα της πολυαγαπημένης μας ηθοποιού Τζένης Καρέζη. Σαν σήμερα, στις 27 Ιουλίου του 1992, έφυγε από κοντά μας... στο σπίτι της, μετά από τετραετή μάχη με τον καρκίνο. Η σορός της τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών. Στις 29 Ιουλίου του 1992 εψάλη η νεκρώσιμη ακολουθία στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αθηνών και η ταφή της πραγματοποιήθηκε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών δημοσία δαπάνη, παρουσία πολλών συναδέλφων της και απλού κόσμου.

Οι 10 μικρότερες χώρες του κόσμου

Δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε ότι «τα σπάνια αρώματα μπαίνουν σε μικρά μπουκάλια» και έχουν απόλυτο δίκιο, καθώς δεν είναι πάντα το μέγεθος που μετράει. Στο πλαίσιο αυτό οι 10 μικρότερες χώρες του κόσμου δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν... τις μεγαλύτερες σε έκταση. Το αντίθετο μάλιστα, αφού πολλές από αυτές έχουν διακριθεί για απίθανες παραλίες, γαλαζοπράσινα νερά, εντυπωσιακά τοπία, πολυφωτογραφημένα αξιοθέατα αλλά και φιλόξενους κατοίκους. Άλλωστε τι να τα κάνεις τα πολλά τετραγωνικά όταν σε ένα μικρό κομμάτι εδάφους συγκεντρώνεις όλες τις ομορφιές του κόσμου;

Άδεια Παραλία – Up Festival (Άνω Κουφονήσι-Πορί)

«Η ανάγκη για γιορτή είναι στο αίμα μας. Η αναβλητικότητα της επιστροφής στη ρουτίνα φυσική μας κατάσταση. Η αγάπη για την καλή μουσική δεδομένη. Κάθε χρονιά θα γιορτάζουμε το καλοκαίρι. Σε μια παραλία που σφύζει  από ζωή, θα καλούμε αγαπημένους καλλιτέχνες και μουσικούς, κι όλον τον κόσμο – που τελικά είναι πάρα πολύς! - που έχει όρεξη να περάσει καλά. Και θα κάνουμε ένα μεγάλο πάρτυ. Στους καιρούς που ζούμε, κάτι τέτοιο εξυπηρετεί και την υποστήριξη της εκάστοτε τοπικής κοινότητας, οπότε απενοχοποιούμε κάθε εφηβικό συναίσθημα αναβλητικότητας... Οπότε όλα καλά...» (Άδεια Παραλία – Up Festival)

Beynac: Ένα Χωριό… Βγαλμένο Από Το Παρελθόν!

Στο χωριό Beynac-et-Cazenac ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει κάπου στο Μεσαίωνα, εκεί που η καθημερινότητα είχε να προσφέρει μόνο απλά πράγματα στους κατοίκους και στους επισκέπτες μια απίστευτη φυσική ομορφιά.


Ένα από τα ωραιότερα γαλλικά χωριά βρίσκεται δικαίως στη λίστα με τα «Πιο Όμορφα Χωριά της Γαλλίας», καταλαμβάνοντας, μάλιστα, μια από τις πρώτες θέσεις στη λίστα. Το χωριό Beynac δεσπόζει στη θεαματική περιφέρεια Aquitaine, στη νοτιοδυτική Γαλλία, και μαζί με έξι γειτονικά χωριά διακρίνονται για την ιδιόμορφη αρχιτεκτονική τους.

Η Ατλαντiδα της Λακωνiας

Στην άκρη της Πελοποννήσου βρίσκεται το Παυλοπέτρι, η αρχαιότερη γνωστή βυθισμένη πόλη που, μετά από χρόνια αφάνειας, μια διεθνής ομάδα ερευνητών κατάφερε να αναπαραστήσει επακριβώς για λογαριασμό του BBC 2.

Οι διαδοχικές γραμμές πετρωμάτων στην ακτή δείχνουν πως υπήρξε κάποιο ισχυρό σεισμικό γεγονός εξαιτίας του οποίου βυθίστηκε η πόλη.

Παύλος Παυλίδης - Περιμένω

Στίχοι: Παύλος Παυλίδης
Μουσική: Παύλος Παυλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Παυλίδης


Λένε ότι άμα το πιστέψεις κάποτε ανοίγουν οι ουρανοί
κάτι νύχτες σαν αυτή,με το βλέμμα καρφωμένο
βλέπω κάτι αεροπλάνα σαν σκιές στου γαλαξία τη γραμμή.
Δεν πειράζει μου αρκεί και μπορώ να περιμένω.

Οι παλιές φωτογραφίες σαν νησιά στου χρόνου τον ωκεανό
τις κοιτάζω και απορώ πάλι δεν καταλαβαίνω.
Πώς χωράει τόση αγάπη σε μια εικόνα και με βρίσκει πάλι εδώ
να κοιτάω το κενό που χορεύει ασημένιο.

Οι παλιές φωτογραφίες σαν σκυλιά μέσα σε τούνελ σκοτεινό
περιμένουν να φανώ, με ακούνε που ανασαίνω.
Προχωράω μες στο σκοτάδι,μου ορμάνε και ξεσκίζουν το κενό,
τον παλιό μου εαυτό, ήρθε η ώρα να πηγαίνω.

Λένε ότι άμα το πιστέψεις κάποτε ανοίγουν οι ουρανοί
κάτι νύχτες σαν αυτή με το βλέμμα καρφωμένο,
βλέπω πάλι αεροπλάνα σαν σκιές στου γαλαξία τη γραμμή.
Δεν πειράζει μου αρκεί, μου αρκεί που περιμένω...

Ένα εντυπωσιακό κτίριο: Καλάθι Πικ- Νικ!

Ένα μοναδικό και καλαίσθητο κτίριο που μοιάζει με καλάθι πικ-νικ ή καλάθι γιγαντιαίων διαστάσεων, θα συναντήσετε στο Newark του Οχάιο.

Το καλάθι είναι ένα αντίγραφο καλαθιού πικ νικ - 160 φορές μεγαλύτερο - από ένα κανονικό καλάθι! Έχει 192 μέτρα μήκος και 126 μέτρα πλάτος! Πρόκειται για ένα θαυμάσιο θέαμα, ειδικά τη νύχτα!

Ο Dave Longaberger, ο οποίος ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής καλαθιών για πικ νικ, ήταν ο οραματιστής επιχειρήσεων χειροποίητων υφαντών καλαθιών, αλλά αυτός που παράλληλα ονειρεύτηκε την ιδέα της λειτουργίας ενός ακόμα μεγαλύτερου και συνεχώς αναπτυσσόμενου... οργανισμού!

Amelia Earhart: Η Google τιμά την 115η επέτειο γέννησης της

Αφιερωμένο στην Amelia Earhart είναι το σημερινό doodle της Google το οποίο εμφανίζει ένα αεροπλάνο

Η Amelia Mary Earhart (24 Ιουλίου 1897 – αγνοούμενη από τις 2 Ιουλίου 1937, κηρυχθείσα θανούσα στις 5 Ιανουαρίου 1939) ήταν Αμερικανίδα πρωτοπόρος της αεροπορίας, συγγραφέας και υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών.
Η Amelia Mary Earhart ήταν η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με τον Σταυρό Διακεκριμένης Πτήσης, ως η πρώτη γυναίκα που διέσχισε μόνη της τον Ατλαντικό Ωκεανό. Έκανε πολλά ρεκόρ, έγραψε βιβλία για τις εμπειρίες της στους αιθέρες, τα οποία γνώρισαν μεγάλη εμπορική επιτυχία, και συνέβαλε στη δημιουργία της οργάνωσης The Ninety-Nines, μίας οργάνωσης για τις γυναίκες πιλότους

Μία ομιλία από τον Δάσκαλο Δημήτρη Λιαντίνη

"Δεν πέθανε ο θεός, ο άνθρωπος πεθαίνει."

Μία καταπληκτική ομιλία στο Ηρώδειο, Μάιος 1995 από τον μεγάλο Δάσκαλο Δημήτρη Λιαντίνη.

http://www.liantinis.org/

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 1942 : Γεννιέται στην Πολοβίτσα ο καθηγητής Δημήτρης Λιαντίνης.

"Διοτίμα μου,
φεύγω αυτοθέλητα. Αφανίζομαι όρθιος, στιβαρός και περήφανος. Ετοίμασα τούτη την ώρα βήμα- βήμα ολόκληρη τη ζωή μου, που υπήρξε πολλά πράγματα, αλλά πάνω από όλα εστάθηκε μια προσεκτική μελέτη θανάτου. Τώρα που ανοίγω τα χέρια μου και μέσα τους συντρίβω τον κόσμο, είμαι κατάφορτος με αισθήματα επιδοκιμασίας και κατάφασης.
Πεθαίνω υγιής στο σώμα και στο μυαλό, όσο καθαρό είναι το νωπό χιόνι στα όρη και το επεξεργασμένο γαλάζιο διαμάντι.
Να ζήσεις απλά, σεμνόπρεπα, και τίμια, όπως σε δίδαξα. Να θυμάσαι ότι έρχουνται χαλεποί καιροί για τις νέες γενεές. Και είναι άδικο και μεγάλο παράξενο να χαρίζεται τέτοιο το δώρο της ζωής στους ανθρώπους, και οι πλείστοι να ζούνε μέσα στη ζάλη αυτού του αστείου παραλογισμού.
Η τελευταία μου πράξη έχει το νόημα της διαμαρτύρησης για το κακό που ετοιμάζουμε εμείς οι ενήλικοι στις αθώες νέες γενεές που έρχουνται. Ζούμε τη ζωή μας τρώγοντας τις σάρκες τους. Ένα κακό αβυσσαλέο στη φρίκη του. Η λύπη μου γι' αυτό το έγκλημα με σκοτώνει.
Να φροντίσεις να κλείσεις με τα χέρια σου τα μάτια της γιαγιάς Πολυτίμης, όταν πεθάνει. Αγάπησα πολλούς ανθρώπους. Αλλά περισσότερο τρεις. Το φίλο μου Αντώνη Δανασσή, τον αδερφοποιτό μου Δημήτρη Τρομπούκη, και τον Παναγιώταρο το συγγενή μου, γιο και πατέρα του Ηρακλή.
Κάποια στοιχεία από το αρχείο μου το κρατά ως ιδιοκτησία ο Ηλίας Αναγνώστου.
Να αγαπάς τη μανούλα ως την τελευταία της ώρα. Υπήρξε ένας υπέροχος άνθρωπος για μένα, για σένα, και για τους άλλους. Όμως γεννήθηκε με μοίρα. Γιατί της ορίστηκε το σπάνιο, να λάβει σύντροφο στη ζωή της όχι απλά έναν άντρα, αλλά τον ποταμό και τον άνεμο. Το γράμμα του αποχαιρετισμού που της έγραψα το παίρνω μαζί μου.

Βρέθηκε με επιστημονικό τρόπο η τέλεια βολή για το μπάσκετ

Σύμφωνα με το Reuters, ένας αμερικάνος μηχανολόγος μηχανικός, ύστερα από την ανάλυση εκατομμυρίων ενδεχομένων για την πορεία της μπάλας που βασίζονταν σε βολές των καλύτερων παικτών, κατόρθωσε να βρει με επιστημονικό τρόπο την καλύτερη μέθοδο ευστοχία στο μπάσκετ.

Το μόνο που έχει να κάνει κάποιος ώστε να εντυπωσιάσει τους πάντες, είναι να ρίξει τη βολή υπό γωνία 52 μοιρών, με τρεις περιστροφές το δευτερόλεπτο, στοχεύοντας περίπου 7 εκατοστά από το κέντρο του καλαθιού προς το ταμπλό.

Το τελευταίο ταξίδι στην πλάτη της μητέρας

Τη σπαραξικάρδια σκηνή κατέγραψαν τουρίστες που επέβαιναν σε πλοίο στο Γκουανγκσί Ζουάνγκ της Κίνας. Παλεύοντας με τα κύματα, ένα θηλυκό δελφίνι μεταφέρει το νεκρό μωρό του στο τελευταίο ταξίδι του. Οσο οι τουρίστες παρακολουθούσαν, το μωρό γλίστρησε πέντε φορές από την πλάτη της μητέρας του. Και πέντε φορές εκείνη το ξαναπήρε από τα κύματα και συνέχισε το μοναχικό ταξίδι της. Φαίνεται πως προσπαθούσε να μεταφέρει το νεκρό μωρό της μακριά από την ακτή, σε πιο βαθιά νερά. Μια μεγάλη πληγή, περίπου 30 εκατοστών, ήταν ορατή κατά μήκος της κοιλιάς του μωρού, που μπορεί να σκοτώθηκε από την προπέλα κάποιου σκάφους. Ερευνητές έχουν παρατηρήσει στο παρελθόν δελφίνια να μεταφέρουν ή να σπρώχνουν μωρά τους που γεννήθηκαν νεκρά ή που πέθαναν τον πρώτο καιρό μετά τη γέννησή τους. Μερικές φορές μένουν πολλές ημέρες με το νεκρό μωρό τους. Τα τελετουργικά πένθους είναι σπάνια στο ζωικό βασίλειο, αλλά έχουν επίσης παρατηρηθεί σε φάλαινες, ελέφαντες, χιμπαντζήδες και γορίλλες.

Τα Νέα

Ξέρετε γιατί ανατριχιάζετε με κάποιους ήχους;

Αν ανατριχιάζετε κάθε φορά που ακούτε... νύχια ή κιμωλία να σέρνονται πάνω στον μαυροπίνακα, πιρούνια να γδέρνουν την επιφάνεια του πιάτου... αλουμινόχαρτο να κόβεται με το μαχαίρι.... τότε ήρθε η ώρα να μάθετε το γιατί!
Ευρωπαίοι μουσικολόγοι, επιχείρησαν να απαντήσουν στο ερώτημα γιατί ορισμένοι ήχοι ακούγονται... ανατριχιαστικοί αλλά και γιατί αυτό δεν συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους με την ίδια ένταση.
Το συμπέρασμά τους, το οποίο θα παρουσιαστεί την επόμενη εβδομάδα στο συνέδριο της Ακουστικής Εταιρείας Αμερικής- είναι σύμφωνα με τον δικτυακό τόπο του περιοδικού Science, πως αυτό οφείλεται σε δύο κυρίως λόγους:
1. σε ψυχολογικούς παράγοντες
2. στην ανατομία του ανθρώπινου ακουστικού πόρου, που μας κάνει πιο ευαίσθητους σε ορισμένες συχνότητες.

Οι συχνότητες που.... ανατριχιάζουν!

Η μελέτη στηρίχτηκε σε προηγούμενες έρευνες οι οποίες είχαν καταλήξει στη διατύπωση πως οι ανατριχιαστικοί θόρυβοι περιέχουν ήχους μεσαίων συχνοτήτων. Η ερευνητική ομάδα, ξεκίνησε με σκοπό να απαντήσει στο ερώτημα γιατί οι ήχοι αυτοί είναι ανατριχιαστικοί και συχνά επώδυνοι για το ανθρώπινο αφτί...

10 παράξενα φαινόμενα του μυαλού

Όλοι έχουμε μια εμπειρία από διάφορα συναίσθηματα και σκέψεις που βιώνουμε περιστασιακά. Μερικά πράγματα που λέμε ή κάνουμε, την ίδια στιγμή έχουμε την αίσθηση ότι τα έχουμε ξαναπεί ή ότι τα έχουμε ξανακάνει. Νιώθουμε ότι έχουμε ξαναζήσει τη στιγμή ή ότι γνωρίζουμε τι θα πει ο άλλος πριν το πει, και άλλα παρόμοια.
Ας δούμε τα 10 πιο παράξενα φαινόμενα που συμβαίνουν κάποιες στιγμές στο μυαλό μας!
1) Deja vu
Το Déjà vu είναι η εμπειρία του να έχετε βιώσει ή δει μια νέα κατάσταση στο παρελθόν. Να νιώσετε σαν το γεγονός να έχει ήδη συμβεί ή να επαναλαμβάνεται. Η εμπειρία συνήθως συνοδεύεται από μια έντονη αίσθηση οικειότητας και μια αίσθηση παραδοξότητας ή παραξενιάς. Η “προηγούμενη” εμπειρία συνήθως αποδίδεται σε ένα όνειρο, αλλά μερικές φορές υπάρχει μια σταθερή αίσθηση ότι έχει πραγματικά συμβεί στο παρελθόν.

Σπιναλόγκα

Πόλεις Πάνω Στα Βράχια

Πόλεις πάνω στα βράχια – Απίστευτες φωτογραφίες από όλη την Ευρώπη

Πως είναι να ζεις σε πόλη που στην κυριολεξία κρέμεται στα βράχια; Μάλλον δεν έχει διαφορά καμία για τους κατοίκους αλλά για εμάς που βλέπουμε τις φωτογραφίες μένουμε με το στόμα ανοικτό. Μέσα σε αυτές τις όμορφες και παράξενες πολεις δεν θα μπορούσε να λείπει και η δική μας Σαντορίνη. Ξεκινάμε;

Πάμε να δούμε μία μία με φωτογραφίες τις πόλεις της Ευρώπης που έχουν τη μοναδική τους ομορφιά και αξίζει να πας ταξίδι να τις δεις από κοντά. Πρόκειται για αρχιτεκτονικά επιτεύγματα.

Και επειδή πρέπει να ευλογάμε πρώτα το σπίτι μας ξεκινάμε από τη Σαντορίνη.

Θα σας δείξουμε τα Φηρά και την Οία.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: ΠΑΡΑΜΕΝΩ ΑΦΕΛΗΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΣ

 Πόσες φορές έχετε διαβάσει την παρακάτω φράση: «ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου είναι ο σημαντικότερος τραγουδοποιός της γενιάς του». (Και πόσες θα την διαβάσετε ακόμα!) Στις εισαγωγές των συνεντεύξεων που έχει παραχωρήσει, στα reviews από τις εμφανίσεις του, στα μουσικοκριτικά σημειώματα για τις κυκλοφορίες των δίσκων του, στις χριστουγεννιάτικες λίστες με τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς που φεύγει. Παντού. Και απολύτως δικαιολογημένα. Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έχει στιγματίσει το ελληνικό τραγούδι με την ταυτόχρονα καταλυτική και διακριτική παρουσία του. Του χρόνου συμπληρώνονται 20 χρόνια από την κυκλοφορία της «Αγίας Νοσταλγίας», του πρώτου προσωπικού δίσκου του Θανάση Παπακωνσταντίνου, ο οποίος έως τότε μόνο ως στιχουργός είχε απασχολήσει το κοινό. 
 Στη διάρκεια της πορείας αυτής, ο αγαπημένος τραγουδοποιός μάς χάρισε μερικά από τα πιο αξιόλογα και αγαπημένα τραγούδια της σύγχρονης ελληνικής μουσικής παραγωγής. Αληθινά διαμάντια. Οι λέξεις μοιάζουν να μην έχουν καμία σημασία. Όλα αυτά έχουν γραφτεί και ειπωθεί κατ επανάληψη. Εξάλλου, ό,τι κι αν πει κανείς, ό,τι κι αν γράψει ένας γραφιάς σαν κι εμένα οι καρδιές δεν λαθεύουν. Και οι καρδιές έχουν αγαπήσει το Θανάση Παπακωνσταντίνου και τα τραγούδια του, όσο κανέναν άλλο τα τελευταία χρόνια. Και θα το ξαναπώ: απολύτως δικαιολογημένα.
 Με αφορμή την συναυλία του στο Βεάκειο, στο πλαίσιο του «Φεστιβάλ στο Λόφο», Τετάρτη 18 Ιουλίου, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, παραχώρησε αυτή τη συνέντευξη στο e-tetRadio. Και τον ευχαριστώ θερμά για αυτό (γνωρίζοντας τις αντικειμενικές δυσκολίες που είχε το όλο εγχείρημα). 

Αεροφωτογραφία αποκαλύπτει το κρυμμένο μυστικό ενός αγρότη

Αυτή η αεροφωτογραφία αποκάλυψε το κρυμμένο μυστικό ενός αγρότη. Ο 70 χρονος Winston Howes από το Wickwar της Αγγλίας είχε...
σχηματίσει αυτή την καρδιά στην μνήμη της συζύγου του που έχει πεθάνει εδώ και 17 χρόνια. Η καρδιά που βρίσκεται στο μέσο βελανιδιών ήταν ορατή από κοντινό λόφο. «Όταν την ολοκλήρωσα πήγαινα στο λόφο. Καθόμουν και σκεφτόμουν όλα αυτά τα χρόνια που ήμασταν μαζί». Το μυστικό του αποκαλύφθηκε όταν κάποιος, τράβηξε από αερόστατο την φωτογραφία. Ήταν μαζί 33 χρόνια.

Μήνας Ιούλιος

Η Αθηναϊκή Φωτογραφία της Ημέρας: SUMMER IN ATHENS!

Θα εκραγώ - απ' την τραγική ειρωνεία της εικόνας...

Αποθεώθηκε ο Μίκης Θεοδωράκης στο Ηρώδειο

Η συγκίνηση περίσσεψε στο Ηρώδειο το βράδυ της 17ης Ιουλίου. Κι απλώθηκε νωρίς: προτού, ακόμη, αρχίσει το «Κάντο Χενεράλ», η εμφάνιση του Μίκη Θεοδωράκη - συνοδευόμενου από μέλη της οικογένειάς του, στελέχη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και αγαπημένους του συνεργάτες- προκειμένου να πάρει την θέση του στον θώκο, έκανε τους χιλιάδες θεατές που είχαν κατακλύσει το ρωμαϊκό ωδείο να σηκωθούν όρθιοι χαρίζοντάς του ένα ολόθερμο, παρατεταμένο χειροκρότημα. 
Η φωνή του Μάνου Κατράκη που ακούστηκε από τα μεγάφωνα ήρθε να θυμίσει την πρώτη εκείνη παρουσίαση του έργου στην ελεύθερη, πλέον, Ελλάδα το 1975 στο Στάδιο Καραϊσκάκη, σε μια συναυλία αφιερωμένη στη μνήμη του Αλιέντε, τουΝερούδα και στον λαό της Χιλής.

ΑΝΑΙΡΕΣΕΙΣ 2012:Mουσικό πρόγραμμα του κάμπινγκ!

Στο Χορευτό Πηλίου, 20 Ιουλίου – 5 Αυγούστου

διοργάνωση: vεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση, ΝΑΡ / Οργανώσεις της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

Οι Αναιρέσεις πηγαίνουν και φέτος στο Χορευτό του Πηλίου! Από τις 20 του Ιούλη μέχρι και τις 5 του Αυγούστου εκατοντάδες νέοι και νέες από όλη την Ελλάδα θα βρεθούν στο πανέμορφο Πήλιο με στόχο η χαλάρωση και η διασκέδαση να συναντηθούν με τη συζήτηση πάνω στα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα που η νεολαία και η εργαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία αντιμετωπίζει. Με την αναζήτηση του αριστερού αντικαπιταλιστικού δρόμου που πιστεύουμε ότι μπορεί να απαντήσει σ’ αυτά. Μια συνάντηση που θα λάβει χώρα στα πλαίσια μιας άλλης, εναλλακτικής και αντισυστημικής προσέγγισης της τέχνης, του πολιτισμού και των ίδιων των διακοπών, σε σύγκρουση με την εμπορευματοποίηση και το δόγμα της θυσίας των πάντων στο βωμό του κέρδους.

To 1/3 του φαγητού παγκοσμίως καταλήγει στα σκουπίδια

Σύμφωνα με έρευνα των Ηνωμένων Εθνών

Φράουλες

Ένα τρίτο του φαγητού που παράγεται παγκοσμίως καταλήγει στα σκουπίδια. Το ένα τρίτο, παγκοσμίως. Το νούμερο είναι τρομαχτικά υψηλό και είναι αποτέλεσμα έρευνας που έκαναν τα Ηνωμένα Έθνη.

Το συγκλονιστικό αποτέλεσμα αυτής της έρευνας – το οποίο βαρύνει φυσικά κυρίως τις ανεπτυγμένες χώρες, οι οποίες είναι υπεύθυνες για την αυξημένη παραγωγή – ώθησε τον Αυστριακό Klaus Pichler να κάνει ένα προκλητικό σχόλιο.

Συλλέγοντας καθημερινές τροφές – φράουλες, αβγά, γάλα, κοτόπουλο – τα αφήνει να σαπίσουν δημιουργώντας έργα τέχνης που σε αναγκάζει να σκεφτείς.

Το σύνολο του έργου ονομάζεται, φυσικά «Ένα τρίτο» (One Third)

"Α Ρε Γιάννη Γιοκαρίνη"

Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ : Για ποιόν λόγο ένας τύπος έχει γεμίσει ολόκληρη την πόλη με το γκραφίτι "Α Ρε Γιάννη Γιοκαρίνη" ;

Ρωτήσαμε τους δέκα τελευταίους εναπομείναντες Θεσσαλονικείς τι και ποιός πιστεύουν οτι μπορεί να κρύβεται πίσω από το σουρεαλιστικό σύνθημα.

Αν ζεις στη Θεσσαλονίκη, θα έχεις σίγουρα παρατηρήσει ότι τον τελευταίο καιρό ολόκληρο το κέντρο της πόλης (Τσιμισκή και πέριξ) έχει γεμίσει από ένα αινιγματικό γκραφίτι, γραμμένο με απλό μαύρο μαρκαδόρο, που λέει λακωνικά "Α ΡΕ ΓΙΑΝΝΗ ΓΙΟΚΑΡΙΝΗ".

Τι να σημαίνει άραγε αυτή η μυστηριώδης αναφορά στον Νοσταλγό του Ροκ Ν Ρολ τραγουδοποιό; Ποιός είναι αυτός που τα γράφει;  Και γιατί;

 Ενώ το θέμα έχει ήδη αρχίσει να γίνεται cult talk of the town στις βαριεστημένες παρέες της πόλης,

κι ενώ έχουν αρχίσει να εμφανίζονται και μιμητές (;), συνεχιστές (;), είναι ο ίδιος (;), που πάνε το όλο φαινόμενο ένα βήμα παραπέρα,

γράφοντας στους τοίχους "ΑΧ ΕΥΛΑΜΠΙΑ" ή ακόμα και "Α ΡΕ ΜΑΙΚΛ ΜΠΟΛΤΟΝ" (When a Man Loves a Woman),

αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να αρχίσω να ρωτάω τους περαστικούς τι πιστεύουν, μπας και βγάλουμε καμιά άκρη. (Δεν βγάλαμε).

 Για ποιόν λόγο ένας τύπος γράφει στους τοίχους της πόλης "Α Ρε Γιάννη Γιοκαρίνη" ;