Οι 12 πιο συγκινητικές στιγμές

του Γιώργου Κόκουβα
Είναι λαμπεροί. Είναι διάσημοι. Είναι οι πιο καλοπληρωμένοι άνθρωποι του κόσμου. Είναι είδωλα εκατομμυρίων ανθρώπων ανά τον κόσμο. Αλλά όταν έρχεται η ώρα να ανέβουν τα σκαλοπάτια του Kodak Theater, κάποιοι από αυτούς λυγίζουν, και σπάνε την αψεγάδιαστη εικόνα τους.

Και τότε έρχονται τα δάκρυα. Οι λυγμοί, τα χειροκροτήματα, το βούρκωμα των συναδέλφων τους, και όλων των θεατών. Αυτές τις στιγμές συγκεντρώνουμε παρακάτω, σε έντεκα video με νικητήριους λόγους μεγάλων ονομάτων του παγκόσμιου σινεμά, οι οποίοι δεν δίστασαν να τσαλακώσουν την εικόνα τους πάνω στην σκηνή, να κάνουν δακρύβρεχτες αφιερώσεις και να θυμίσουν ζητήματα που έκαναν σύσσωμο το Kodak Theater να ψάξει για χαρτομάντιλα.

*Cuba Gooding Jr

Δώρα από 1,50 ευρώ στο νέο πωλητήριο του Μεγάρου!

Αρχιτεκτονικά ενταγμένο σαν… «δούρειος ήχος» στο κτίριο του Μεγάρου Μουσικής, με το κέλυφός του εμπνευσμένο από τη φόρμα-γεωμετρία του κυλίνδρου, το M Shop κατέφθασε με δώρα για κάθε γούστο και ηλικία, για να σας βγάλει ασπροπρόσωπους στους φίλους σας ακόμα κι αν θυμηθήκατε τελευταία στιγμή το κυριακάτικο πάρτυ τους. Στις προθήκες του φιγουράρουν αντικείμενα με διακριτό το πολιτιστικό ίχνος του Μεγάρου, φτιαγμένα από γνωστούς Έλληνες σχεδιαστές: κεραμικές πουέντ της Χριστίνας Μόραλη, φαναράκια και πορσελάνινα κουτιά με μοτίβα από παρτιτούρες δια χειρός G Design, φωτιστικά από πλέξιγκλας με φιγούρες μπαλαρίνων της Καλλιρρόης Σπυρίδωνος, μίνιμαλ φωτιστικά του Γιάννη Μαμουτζή, κοσμήματα από τις ταλαντούχες Έλενα Σύρακα, Lito, Τίνα Καραγιώργη, Κατερίνα Πλειώνη, Μαρία Μάστορη, Paula Lakah, Valy Kontidis, Aliki n' the Jaz Rabbit, αλλά και πολλά ακόμα, από t-shirts, τσάντες, κούπες για τον καφέ και το τσάι, ξύλινες κασετίνες με ξυλομπογιές, μολύβια και σημειωματάρια, μέχρι χρηστικά και διακοσμητικά είδη φτιαγμένα με υλικά ανακύκλωσης – πολύχρωμες κούκλες από πεπιεσμένο χαρτί, αλλά και δαχτυλίδια φτιαγμένα με χορδές από το βιολί και την κιθάρα Ελλήνων καλλιτεχνών!

Φωτογραφίες που άλλαξαν τον κόσμο

Δημιούργησαν προσωπικότητες-σύμβολα, σόκαραν τον κόσμο, μετέφεραν τον απλό λαό στα πεδία των μαχών σε μια εποχή που δεν υπήρχαν ακόμη τηλεοπτικά συνεργεία στις επάλξεις και έδωσαν μηνύματα ανθρωπιάς –ή συχνά και το αντίθετο. Σε κάθε περίπτωση, στοιχειώσαν την ζωή των φωτογράφων που βρέθηκαν στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη ώρα και πάτησαν το κλικ. Τόσο πολύ, που κάποιοι από αυτούς οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία εξαιτίας των κάδρων που τράβηξαν. Δείτε τις δέκα φωτογραφίες που συγκλόνισαν τον πλανήτη και έγιναν θρύλοι.

Tank Man, Jeff Widener (Associated Press)

 

Βρισκόμαστε στο Πεκίνο του 1989. Λίγο πριν καταρρεύσουν πολλά κομμουνιστικά καθεστώτα στον κόσμο, Κινέζοι φοιτητές βγαίνουν να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά στην πλατεία Τιενανμέν και ζητούν μεταρρυθμίσεις. Τα τανκς απομακρύνουν τον κόσμο, αλλά ένας άνθρωπος παραμένει μπροστά από τις ερπύστριες κουνώντας ειρηνικά τις… σακούλες που κρατά. Κανείς ποτέ δεν έμαθε το όνομά του, αλλά ο άνδρας που ανέκοψε την πορεία των τανκς έγινε γρήγορα παγκόσμιο σύμβολο που εκφράζει την ικανότητα του καθενός να κάνει την διαφορά.

Πατέρα..αφιερωμένο!

Αφιερωμένο στον πατέρα μου και σε όλο τον λαό των Αγράφων της Λίμνης Πλαστήρα Καρδίτσας που περπατούσαν ώρες στα βουνά για να πάνε Σχολείο...!!!

"Αυτή η γυναίκα κατεβαίνει απ'τ' Άγραφα για να δουλέψει τον χειμώνα στα πορτοκάλια και τις ελιές στον κάμπο έχοντας το παιδάκι της και το γουρούνι της και παλεύοντας με την πέτρινη μοίρα τους. Αυτή η γυναίκα είχε να περπατήσει κάπου 80-90 χιλιόμετρα. Φανταστείτε, που θα έμενε το βράδυ, που θα ζούσε, τι θα έτρωγε... Για μια στιγμή την είδα να γυρίζει πίσω στο παιδάκι και να του λέει: -Κρυώνεις καμάρι μ';
Κι όμως, είν' αυτός ο κόσμος που κράτησαν με πείσμα τους στον τόπο τη ζωή."
 
Posted by Goldie Pavlina

Κοζάνη: Τραγωδία με φοιτήτρια - Βρέθηκε νεκρή σε παγωμένη λίμνη!

Η 25χρονη φοιτήτρια που πνίγηκε σε λίμνη της Κοζάνης, πλήρωσε με τη ζωή της, την αγάπη για το σκυλάκι της και μια μοιραία απροσεξία...

Τραγικό θάνατο στις όχθες της τεχνητής λίμνης Πολυφύτου του ποταμού Αλιάκμονα βρήκε νεαρή κοπέλα. Η 25χρονη φοιτήτρια από το Ρύμνιο Κοζάνης είχε βγει βόλτα με το σκυλάκι της και κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες βρέθηκε στα νερά της λίμνης, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή της από πνιγμό.

Οι Αρχές εκτιμούν ότι, στην προσπάθειά της να συγκρατήσει το τετράποδο ζώο, πλησίασε στις όχθες της λίμνης και - πιθανότατα - από την υποχώρηση των χωμάτων η άτυχη κοπέλα έχασε την ισορροπία της και έπεσε στα νερά της λίμνης...

Μ' ΑΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΣΑΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ

Κινηματογραφική Λέσχη του 1ου Εσπερινού ΕΠΑΛ Περιστερίου, στο πλαίσιο του 4ου κύκλου της («Μουσική και Κινηματογράφος»), θα προβάλει την ταινία του Γιώργου Ζέρβα

 

Μ' ΑΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΣΑΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ 

ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ

 

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013   8.30 μμ,

στο χώρο του σχολείου (Κύπρου και Ψαρρών, Περιστέρι)

 

Υπεύθυνοι καθηγητές

Βάλια Γκούζια - Μπάμπης Παπαφλωράτος - Σπύρος Διαμαντόπουλος

 

 

Δευτέρα, 25 Φεβρουάριος, 2013 - 20:30

Εικόνα: 

alfavita

MIDWAY από τον Chris Jordan...

MIDWAY By Chris Jordan...
This video is about an island in the ocean at 2000 km from any other coast line. Nobody lives, only birds and yet ............... You will not believe your eyes!!!!!!! This film should be seen by the entire world, please don't throw anything into the sea. Unbelievable, just look at the consequences!!!!!

Source : https://www.youtube.com/watch?v=MN8JYhByVYg

Source : http://www.midwayjourney.com/

Η επιχείρηση διάσωσης γυναίκας από την κακοκαιρία στο Χαλάνδρι...

 Είναι η στιγμή της δραματικής διάσωσης μιας γυναίκας από πολίτες σε γειτονιά του Χαλανδρίου την ώρα που τα ορμητικά νερά της βροχής από την σφοδρή καταιγίδα παρασύρουν τα πάντα στο διάβα τους!

- Η γυναίκα είναι σε απόγνωση και προσπαθεί να κρατηθεί από την πόρτα του αυτοκινήτου
- Οι σκηνές αυτές κάνουν τον γύρο του κόσμου!
ΔΕΙΤΕ ΣΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Οι εικόνες είναι συγκλονιστικές! Η ζωή μιας γυναίκας κινδυνεύει άμεσα από τα ορμητικά νερά σε μια γειτονιά του Χαλανδρίου. Ενας πολίτης έχει ανέβει πάνω στο καπώ του αυτοκινήτου της και προσπαθεί να την σώσει! Όπως βλεπετε στις φωτογραφίες το νερό φτάνει και ξεπερνάει τη μέση του αυτοκινήτου και τεράστια κύματα "καταπίνουν" τα διπλανά αυτοκίνητα!

Τότε και τώρα…

Αρθρογράφος: 

Νανά Παπαϊωάννου

Τότε και τώρα…

 «…και παρήν ομού κλύειν

  πολλήν βοήν ,ω παίδες Ελλήνων ίτε,

  ελευθερούτε πατρίδ’,ελευθερούτε δε

  παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη,

  θήκας τε προγόνων. Νυν υπέρ πάντων αγών»

                                        (Αισχύλου  «Πέρσαι»)

            Τότε, το 480 π.Χ, πριν από2500,περίπου, χρόνια, όταν ο Ελληνικός κόσμος της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας κινδύνευε να χάσει, μια για πάντα, την ελευθερία του και την κυριαρχία του στην Ελληνική Επικράτεια.  

       Τότε, που η ιμπεριαλιστική δύναμη της Περσικής αυτοκρατορίας, με τις απειρά- ριθμες στρατιωτικές και ναυτικές δυνάμεις της, προήλαυνε, σκορπώντας το θάνατο ,

καίγοντας και καταστρέφοντας, υποχρεώνοντας τη σύμπραξη στην εκστρατεία, των, καθ’ οδόν, υποδουλωμένων κατοίκων των ελληνικών πόλεων.

2ο καλλιτεχνικό Bazaar στο Γκάζι στις 23-24/2

2o ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΒΑΖΑΑR ΣΤΟ ΓΚΑΖΙ

Σε μια εποχή που οι δυσκολίες άρχισαν να χορεύουν αγκαλιά με τη μιζέρια, αποφασίσαμε , για δεύτερη φορά να βγάλουμε τα χρωματιστά μας σύνεργα και να δημιουργήσουμε ένα καλλιτεχνικό BAZAAR.
Επιστρατεύσαμε τη δημιουργικότητά μας και στήσαμε με μπόλικο μεράκι και κέφι, ένα BAZAAR γεμάτο υπέροχα ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΑ δημιουργήματα, για τα οποία είμαστε πολύ περήφανοι!!
Επίσημα λοιπόν σας προσκαλούμε να έρθετε για να κάνουμε όλοι μαζί αυτή την έκθεση γιορτή!
Μαρμελάδες, γλυκά του κουταλιού, λικέρ, κρασί, οινόμελο, κοσμήματα, σαπούνια, καλλυντικά, ρούχα, μαριονέτες, αξεσουάρ, πίνακες , είδη σπιτιού και πολλά πολλά άλλα φτιαγμένα από εμπνευσμένους δημιουργούς με πολύ μεράκι και αγάπη , σας περιμένουν να τα απολαύσετε ...!
Ραντεβού λοιπόν, Σάββατο και Κυριακή 23 και 24 Φεβρουαρίου , 11:00 -22:00!!

Στο χώρο του BAZAAR  θα λειτουργεί και εστιατόριο – μπαρ με σπιτικά φρεσκοφτιαγμένα φαγητά, καφέδες και ποτά σε πολύ φιλικές τιμές.

Ελάτε για μια βόλτα, ελάτε για να γνωριστούμε, ελάτε για να περάσουμε όμορφα.

Γιατί η εποχή ευνοεί τις παρέες!

Στη σχολή θεάτρου ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ στο Γκάζι (Ευρυμέδοντος 4 - Γκάζι στάση μετρό Κεραμεικός).
Πηγή:alfavita

Schism

I know the pieces fit cuz I watched them fall away
Mildewed and smoldering. Fundamental differing.
Pure intention juxtaposed will set two lovers souls in motion
Disintegrating as it goes testing our communication
The light that fueled our fire then has burned a hole between us so
We cannot see to reach an end crippling our communication.

I know the pieces fit cuz I watched them tumble down
No fault, none to blame it doesn't mean I don't desire to
Point the finger, blame the other, watch the temple topple over.
To bring the pieces back together, rediscover communication

The poetry that comes from the squaring off between,
And the circling is worth it.
Finding beauty in the dissonance.

There was a time that the pieces fit, but I watched them fall away.
Mildewed and smoldering, strangled by our coveting
I've done the math enough to know the dangers of our second guessing
Doomed to crumble unless we grow, and strengthen our communication.

Cold silence has a tendency to atrophy any
Sense of compassion
Between supposed lovers/brothers

Band: Tool

Καταστροφή του φυσικού πλούτου

 Από τις 21 Ιανουαρίου στο διαδίκτυο κυκλοφορεί ένα βίντεο του γαλλικού καναλιού France2. Το αναρτήσαμε κι εμείς. Ένα βίντεο που μιλάει για διεθνές σκάνδαλο, εν ψυχρώ ξεπούλημα κι εκμετάλλευση – καταστροφή τοπίου μεγάλης αξίας και καλλονής, της Χαλκιδικής, συγκεκριμένα. Μιλάει επίσης για παραγοντισμούς, για αδιαφανείς διαδικασίες, για Δήμαρχο που νοιάζεται, ως συνήθως, να «βολέψει» τους δικούς του. Δεν το γύρισε ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το βίντεο, εγγυημένα. Δε φτάνει μέχρι εκεί η χάρη του. Και μιλάει δημόσια – πανευρωπαϊκά, παγκόσμια – για μια αιτία προαναγγελθείσας αναταραχής. Κάποιος πρέπει να το δείξει στον κ. Δένδια. Της Βικτώριας Τράπαλη.
Γιατί η μια περίπτωση είναι να είναι κατασκευασμένα από αφανείς, σκοτεινούς κύκλους, με βεβαιότητα ξένους προς την όποια κοινοβουλευτική αριστερά ξέρουμε από τη μεταπολίτευση και μετά, τα θλιβερά συμβάντα που παρακολουθούμε τελευταία στους δέκτες μας (και δεν είναι μόνο οι χτεσινοί βανδαλισμοί στις Σκουριές, έλαβε κι ο Μέργος, μετά το Στουρνάρα, σήμερα φακελάκι με σφαίρα. Η λίστα της απειλούμενης ή έμπρακτης βίας έχει γίνει καθημερινό μας ψωμοτύρι).

Η συγκλονιστική ομιλία της ηθοποιού Καντέλα Πένια

Η ηθοποιός Καντέλα Πένια βραβεύτηκε στην χτεσινή απονομή των βραβείων Ισπανόφωνου Κινηματογράφου Γκόγια. Παρά τον ενθουσιασμό της εκμεταλλεύτηκε τη στιγμή και μίλησε για την κατάσταση στη χώρα της και τα προβλήματα που αντιμετώπισε τα τελευταία χρόνια...

«Ευχαριστώ πολύ, αυτό σίγουρα δε το περίμενα. Δε ξέρω εάν θα πρέπει να το παραλάβω στα Καταλανικά, ως Καταλανή ηθοποιός που είμαι ή να πώ Thank you very much. I am very very happy», δήλωσε και συνέχισε:

«Θέλω να πω ότι είχα μείνει 3 χρόνια χωρίς δουλειά, ότι μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια είδα τον πατέρα μου να πεθαίνει σε ένα δημόσιο νοσοκομείο όπου δεν υπήρχαν κουβέρτες για να τον σκεπάσουμε, όπου δεν υπήρχε νερό για να πιει έπρεπε να του το φέρνουμε εμείς. Μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια που δεν δούλευα, βγήκε από τα σπλάχνα μου ένα παιδί που δεν ξέρω ποια δημόσια παιδεία το περιμένει. Αυτά τα 3 χρόνια χωρίς δουλειά είδα πώς πεθαίνουν άνθρωποι γιατί δεν έχουν σπίτι, γι'αυτό & τη χαρά αυτής της βραδιάς δεν θα μου την αμαυρώσει κανείς. Σε όποια γλώσσα, από εδώ που βρίσκομαι, ζητώ δουλειά. Εχω ένα παιδί να μεγαλώσω. Ευχαριστώ»

http://tvxs.gr/
 

Πως αντέχεις να ζεις;

Καταγγέλλεις τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται.

Θα καταγγείλεις εκείνους που γέννησαν τη βία μέσα σε αυτό το παιδί;
Ετοιμάσου να καταγγείλεις το μίσος του για εκείνους που του γκρέμισαν ό,τι είχε. Ένα σπίτι όλο κι όλο όπου ζούσε μαζί με άλλους 32 ανθρώπους στην ανατολική Ιερουσαλήμ.
Ξέρω, θα το κάνεις. Δεν έχεις τέτοια ζόρια. Μπορείς να καταγγέλλεις όποιον θες και να δικαιολογείς τη βία όποιου θες.
Αυτή άλλωστε είναι η βία που ασκείς στη λογική.
Αύριο, αν πάρει το όπλο και πυροβολήσει έναν ισραηλινό στρατιώτη θα μιλήσεις για «αναίτια επίθεση Παλαιστινίων».
Αύριο, αν εκτοξεύσει μια ρουκέτα, θα ανατριχιάσεις με τον κίνδυνο που αντιμετώπισαν άμαχοι ισραηλινοί.
Το σπίτι που του γκρέμισαν οι ισραηλινοί, θα πεις πως ήταν παράνομο.
Ενώ η κατοχή της Παλαιστίνης είναι νόμιμη. Σωστά; Η πολιτική ορθότητα αναγνωρίζει ως δίκαιο το νόμο του ισχυρού.

Τον βλέπεις; Ίσως να ρωτάει τον θεό του, «γιατί;». Ίσως, πάλι, να ορκίζεται εκδίκηση. Πώς θα τολμήσεις αύριο να αναρωτηθείς «μα τι τον έκανε φανατισμένο;».
Κι ας είσαι ο φανατισμένος εσύ. Το έκπληκτο ζόμπυ δίχως ψυχή. Μονίμως εκπλήσσεσαι από τη «βαρβαρότητα» των αμυνόμενων. Ποτέ από τη βαρβαρότητα του «νόμου». Επειδή πιστεύεις ότι ο νόμος είσαι εσύ.

Τον βλέπεις. Πες του να συζητήσετε για να του εξηγήσεις ότι «τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως νομίζει κι ότι δεν είναι σωστό να ορκιστεί εκδίκηση». Θα σε φτύσει. Το ξέρεις. Γι’ αυτό και δε θα τολμήσεις να τον κοιτάξεις ποτέ στα μάτια. Όπως δεν τόλμησες να κοιτάξεις ποτέ την αλήθεια. Επειδή κι αυτή θα σε φτύσει. Σε φτύνει!

Την βλέπεις; Είναι 9 χρονών. Της γκρέμισαν το μόνο που είχε. Το σπίτι που ζούσε.

Δε σε νοιάζει. Αν αύριο απασφαλίσει και ζωθεί με εκρηκτικά, θα θυμηθείς να καταγγείλεις τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται.

Άλλωστε, εσύ δεν είσαι που βαφτίζεις κάθε φορά «πόλεμο» τις σφαγές Παλαιστινίων από Ισραηλινούς; Εσύ δεν είσαι που αδιαφόρησες όταν ένα μωρό 18 μηνών σκοτώθηκε από ισραηλινούς βομβαρδισμούς στη Γάζα;

Εσύ δεν είσαι που όταν σου μιλάνε για τους 1.500.000 ανέργους στην Ελλάδα σηκώνεις αδιάφορος τους ώμους λέγοντας «τα έχει αυτά η οικονομία»;

Εσύ δεν είσαι που πανηγύρισες όταν υποχρεώθηκε και η Κύπρος να χωθεί στα Μνημόνια επειδή «δικαιώθηκε» η παραφροσύνη σου;

Εσύ δεν είσαι που όταν σου λένε ότι κι άλλος μετανάστης μαχαιρώθηκε από νεοναζί απαντάς «ας έμενε στο χωριό του κι ας μη μας κουβαλιόταν εδώ»;

Μαλάκα μου, ειλικρινά απορώ, πώς μπορείς και ζεις; Δε ντρέπεσαι;

http://kartesios.com

Η μετανάστευση τότε: φωτογραφίες από τη δεκαετία του 1960

Στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών ΑΠΘ από τις 15 Φεβρουαρίου...

Σε μια περίοδο όπου το ζήτημα της μετανάστευσης συζητείται ποικιλοτρόπως στη δημόσια σφαίρα, δεκάδες ασπρόμαυρα καρέ από το ελληνικό μεταναστευτικό κύμα της δεκαετίας του ’60 μας δίνουν την αφορμή να σταθούμε σε ιστορικά στιγμιότυπα ερευνώντας το στίγμα μιας εποχής.
Η νέα έκθεση του Τελλογλείου Ιδρύματος Τεχνών ΑΠΘ «Η μετανάστευση τότε…» εγκαινιάζεται την Παρασκευή 15 Φεβρουρίου, στις 19.00 το απόγευμα, στο 2ο όροφο του μουσείου και δίνει το έναυσμα για να κοιτάξουμε με μια νέα ματιά στα όσα διαδραματίστηκαν με πρωταγωνιστές τις χιλιάδες οικογένειες Ελλήνων μεταναστών...

Βόλος...

«Έξυπνη» τέχνη του δρόμου με… μαθηματικά!

Αρκεί μόνο μια απλή σκέψη, μια ευφάνταστη ιδέα καθώς περπατάς στους δρόμους της πόλης και ιδού!
Χωρίς χρώματα και πινέλα, μόνο με μερικά μεγάλα αυτοκόλλητα, ο καλλιτέχνης του δρόμου Aakash Nihalani έκανε το θαύμα του!

Η ανατομία του έρωτα

                                  

Υπότιτλοι κάτω δεξιά (ελληνικοί-αγγλικοί)στο βίντεο.

«Σε όλο τον κόσμο οι άνθρωποι ερωτεύονται. Τραγουδούν για τον έρωτα, χορεύουν για τον έρωτα, γράφουν ποιήματα και ιστορίες για τον έρωτα.  Αφηγούνται μύθους και θρύλους για τον έρωτα. Μαραζώνουν από έρωτα και ζουν από έρωτα, σκοτώνουν από έρωτα και πεθαίνουν από έρωτα. Όπως είπε κάποτε ο ποιητής Γουόλτ Γιούτματ, "Ω, θα διακινδύνευα τα πάντα για σένα". Οι ανθρωπολόγοι έχουν βρει αποδείξεις ρομαντικής αγάπης σε 170 κοινωνίες. Δεν βρήκαν ούτε μία κοινωνία που να μην είχε.

 

 

Όποιος ποθεί...

Αντώνης Παραράς

Πού είσαι, ρε ψυχή;

          

ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΕΑΝΗΣ

Η εικόνα του Αντώνη Παραρά δεν διαφέρει από αυτή του Τζέιμς Ντιν. Ήταν όμορφος, είχε ταλέντο και περιεχόμενο, του άρεσαν οι ταχύτητες. Έζησε γρήγορα, έφυγε νέος, στις 10 Φεβρουαρίου του ’97. Όλη η Θεσσαλονίκη όμως έχει να θυμάται: από τα καλοκαίρια στην κατασκήνωση της ΧΑΝΘ έως τα απογεύματα με το «Κομφούζιο» στην ΕΤ3.
Τον γνώρισα λίγες μέρες πριν ξεκινήσουμε το «Κομφούζιο». Η εκπομπή βγήκε για πρώτη φορά στον αέρα στις 4 Απριλίου του ’94, άρα θα πρέπει να ήταν μέσα Μαρτίου όταν μας κάλεσε ο Γενικός της ΕΤ3 στο γραφείο του για να συζητήσουμε τις τελευταίες λεπτομέρειες. Τελευταίες, που λέει ο λόγος, αφού θεωρώ πως είναι πιο εύκολο να βγάλεις νερό στη Σαχάρα παρά νεανική, και μάλιστα ζωντανή, εκπομπή όπως εσύ τη θέλεις ή την οραματίστηκες στην ΕΤ3. Τώρα που το σκέφτομαι, δεκαεννιά χρόνια μετά (πλάκα στην πλάκα, πώς περνούν τα γαμημένα τα χρόνια;), πρέπει, εκτός από την απόλυτη άγνοια κινδύνου που μας διακατείχε, να ήμασταν και εντελώς στον κόσμο μας, για να θέλουμε να κάνουμε αυτό το σόου σε κρατικό κανάλι, και μάλιστα από τη Θεσσαλονίκη.

Βραβεία φωτογραφίας Sony 2013 - Ένα ταξίδι στον κόσμο

 

Πορτρέτα παιδιών και νέων που επέζησαν από τη σφαγή στο  Οσλο της Νορβηγίας τον Ιούλιο του 2011

Latte art: Εξαιρετικές φωτογραφίες

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Μπόμπ Μάρλεϊ

Τραγουδοποιός από την Jamaica, που διεθνοποίησε τη μουσική ρέγκε και την κουλτούρα των Ρασταφάρι.

Ο Μπομπ Μάρλεϊ γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 1945 στο χωριό Νάιν Μάιλς ως Ρόμπερτ Νέστα Μάρλεϊ. Ήταν γιος του άγγλου στρατιωτικού Νόρβαλ Σινκλέρ Μάρλεϊ και της δεκαοκτάχρονης Σιντέλα Μπούκερ. Ο πατέρας του ζούσε στο Λίβερπουλ, αλλά βοηθούσε οικονομικά τον μικρό του γιο και τη μητέρα του, μέχρι τον θάνατό του το 1955. Τότε, ο Μπομπ και η μητέρα του αναγκάσθηκαν να μετακομίσουν στη παραγκούπολη Τρέντσταουν του Κίνγκστον, ελλείψει χρημάτων. Εκεί ο μικροσκοπικός Μπομπ (1,63 μ.), αναγκάσθηκε να ατσαλώσει τον χαρακτήρα του για να επιβιώσει, καθώς αντιμετώπιζε την προκατάληψη τόσο των λευκών όσο και των μαύρων.

Portishead - Sour Times

Οι ελιές

(Παύση)

- Θα 'θελα μια ελιά.

ΣΤΕΛΑ: 

Ελιά; Δεν έχουμε.

ΤΖΕΙΜΣ: 

Πως το ξέρεις;

ΣΤΕΛΑ:

Το ξέρω.

ΤΖΕΙΜΣ:

Κοίταξες;

ΣΤΕΛΑ:

Δεν είναι ανάγκη να κοιτάξω. Ξέρω τί έχω.

ΤΖΕΙΜΣ:

Ξέρεις τι έχεις;

(Παύση)

- Γιατί δεν έχουμε ελιές;

ΣΤΕΛΑ:

Δεν ήξερα πως σ' αρέσουν.

ΤΖΕΙΜΣ:

Ώστε γι' αυτό δεν είχαμε ποτέ ελιές εδώ μέσα! Γιατί δε νοιάστηκες ποτέ σου να ρωτήσεις αν μ' αρέσουν οι ελιές...

(Όλη η ανθρωπότητα σε λίγες αράδες από τον ιδιοφυή Κύριο Χάρολντ Πίντερ.)

 

http://jirashimosu.blogspot.gr/2012/10/blog-post.html

Κορίτσια έτοιμα για υπερβάσεις...

Το μέλλον του τραγουδιού και η πραγματική ζωή σε εξωπραγματικά δύσκολες συνθήκες... Με αφορμή τη σημερινή πρεμιέρα τους σε δύο μουσικές σκηνές της Αθήνας, συναντήσαμε τις δύο αντιπροσωπευτικές τραγουδίστριες της γενιάς τους σ' ένα από τα εναπομείναντα κλασικά γαλακτοπωλεία της πόλης...

Το γαλακτοπωλείο Αιγαίον στην οδό Πανεπιστημίου ανήκει στο «πάνθεον» των κλασικών ζαχαροπλαστείων της Αθήνας και μετράει ήδη οκτώ δεκαετίες αδιάκοπης λειτουργίας - από το 1926. Κάποτε τα γαλακτοπωλεία και τα καφενεία του κέντρου έμοιαζαν ο «ομφαλός της γης» για την πόλη. Εκατοντάδες τραγούδια άλλωστε γράφτηκαν στα τραπεζάκια τους. Σήμερα, η αίσθηση του χαμένου κέντρου φαίνεται να ισχύει και για τους τραγουδιστές, που μοιάζουν να τραβούν τη μοναχική πορεία τους εν μέσω φθίνουσας δισκογραφίας και οικονομικής κρίσης.

Κι όμως, οι δύο τριαντάρες που κάθονται στο τραπέζι μοιάζουν να μην έμειναν ποτέ μόνες. Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και η Νατάσσα Μποφίλιου είναι σήμερα τα δύο μεγάλα ονόματα της γενιάς τους. Και με έναν παράξενο τρόπο συμβολίζουν αντιπροσωπευτικές προσωπικότητες καλλιτεχνών και - ίσως - γυναικών. Η Νατάσσα, παιδί πολυμελούς οικογένειας. Η Ελεωνόρα, μοναχοκόρη. Η Νατάσσα, τραγουδίστρια που έχει επιλέξει με συνέπεια το παλιό σχήμα συνεργασίας συνθέτη - στιχουργού - τραγουδιστή (συμπληρώνει δεκαετή συνεργασία με τον στιχουργό Γεράσιμο Ευαγγελάτο και τον συνθέτη Θέμη Καραμουρατίδη).

Πέντε δυσκολίες στο γράψιμο της αλήθειας

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ

«Πέντε δυσκολίες στο γράψιμο της αλήθειας»

 Οποιος θέλει σήμερα να πολεμήσει το ψέμα και την αμάθεια και να γράψει την αλήθεια, πρέπει να ξεπεράσει τουλάχιστον πέντε δυσκολίες. Πρέπει να έχει το θάρρος να γράφει την αλήθεια, παρόλο, που αυτή παντού καταπνίγεται. Την εξυπνάδα να την ξεχωρίζει, παρόλο, που παντού συγκαλύπτεται. Την τέχνη να την κάνει να λειτουργεί σαν όπλο. Την κρίση να διαλέγει εκείνους, που στα χέρια τους γίνεται αποτελεσματική. Την πονηριά να τη διαδώσει ανάμεσα σ' αυτούς τους τελευταίους. Αυτές οι δυσκολίες είναι μεγάλες για όσους γράφουν κάτω από ένα φασιστικό καθεστώς, αλλά υπάρχουν και για όσους διώχτηκαν ή κατάφυγαν σαν πρόσφυγες αλλού, ακόμα όμως και για κείνους, που γράφουν στις χώρες της αστικής ελευθερίας.

1. Το θάρρος, να γράφεις την αλήθεια

Φαίνεται αυτονόητο ότι εκείνος που γράφει, πρέπει να γράφει την αλήθεια, με την έννοια, ότι δεν πρέπει να την καταπνίγει ή να την αποσιωπά και ότι πρέπει να μην γράφει τίποτα το πλαστό. Πρέπει να μη λυγίζει μπροστά στους δυνατούς και να μην εξαπατά τους αδύνατους. Φυσικά, είναι πάρα πολύ δύσκολο να μη λυγίζεις μπροστά στους δυνατούς και πάρα πολύ συμφερτικό να εξαπατάς τους αδύνατους. Το να μην είσαι αρεστός στους ιδιοκτήτες σημαίνει να αποκηρύσσεις την ιδιοκτησία. Το να αρνιέσαι να πληρωθείς για δουλειά, που έκανες κάτω από ορισμένες περιστάσεις, σημαίνει να παραιτείσαι από τη δουλειά και το να αρνιέσαι τη δόξα που σου προσφέρουν οι δυνατοί, συχνά σημαίνει να παραιτείσαι γενικά από τη δόξα. Για όλα αυτά χρειάζεται θάρρος.

 

Η φωτογραφία της ημέρας

Η φωτογραφία της ημέρας ανέβηκε στο Twitter από τον @icharalamp με τη λεζάντα:

Ετσι τελειώσαμε τους χακερς και απατεώνες στη Γλυφάδα#atm
:-)
Και για να θυμηθούμε μια παλιότερη:


Πηγή: Athensvoice
 

Αγαπημένες ρετρό συνήθειες που μας στέρησε η τεχνολογία…

«Οι επόμενες γενιές δεν θα γνωρίζουν τη σύνδεση των δύο αντικειμένων» έγραφε η λεζάντα της φωτογραφίας με την κασέτα και το μολύβι, που κυκλοφορύσε πριν από λίγο καιρό στο Facebook. Για κάποιον λόγο, οι περισσότεροι εξ ημών χαμογελάσαμε μελαγχολικά όταν την πρωτοείδαμε, κι ας ξέραμε πολύ καλά ότι το να γυρίζεις με μολύβι την κασέτα που «μάσησε» πάλι το κασετόφωνο δεν είχε τίποτα χαριτωμένο – για την ακρίβεια, το μόνο που ήθελες εκείνη την ώρα ήταν να πετάξεις την κασέτα και να σπάσεις με σφυρί το κασσετόφωνο!



Το ανθρώπινο μυαλό, όμως, έχει την μοναδική ικανότητα να σβήνει τις δυσάρεστες αποχρώσεις των αναμνήσεων, κι έτσι ό,τι έγινε στο παρελθόν είναι αυτομάτως γλυκιά ανάμνηση. Όπως και οι τριάντα συνήθειες που ακολουθούν, οι οποίες είμαστε βέβαιοι πως δε λείπουν σε κανέναν – σχεδόν όσο βέβαιοι είμαστε ότι διαβάζοντας τις γραμμές που ακολουθούν, θα χαμογελάσετε. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, λοιπόν, εκτός του να γυρίζουμε τις «μασημένες» κασέτες με το μολύβι, σταματήσαμε και:

- Να γράφουμε τις αγαπημένες μας τηλεοπτικές εκπομπές, και τις ταινίες που έδειχνε η τηλεόραση σε βιντεοκασέτες, πατώντας παύση στις διαφημίσεις και αγωνιώντας μην χάσουμε το πρώτο δευτερόλεπτο όταν θα τελείωνε το διαφημιστικό διάλειμμα.