Κάθισα και άκουσα τον Μπουτάρη με προσοχή στην ομιλία του στο TEDx. Για την ακρίβεια, τον άκουσα δυο φορές. Μίλησα και με την μικρή μου κόρη, που μόλις τέλειωσε το Λύκειο, και της ζήτησα να τον ακούσει. «Δεν έχασα λέξη», μου είπε. Το κοινό τον άκουγε καθηλωμένο. Χαλαρός, αληθινός, αντισυμβατικός, εκτός «γραμμών», χωρίς ίχνος κόμπλεξ μίλησε για τον φόβο και τον ρόλο που παίζει στη ζωή. Και στην δική του. Ο φόβος, είπε, έχει δυο κόρες, την απραξία και την τόλμη. Εγώ ερωτεύτηκα την δεύτερη. Και από αυτά που δείχνει, είναι ακόμα σφόδρα ερωτευμένος μαζί της.
Τον Μπουτάρη, μόνο για έλλειψη τόλμης, δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις. Αυτό έκανε και στις 4 Οκτωβρίου. Μετά από απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, και στα πλαίσια της αδελφοποίησης των δυο πόλεων, ένα πάρκο της πλατείας «Καραϊσκάκη», απέναντι από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό Θεσσαλονίκης, μετονομάστηκε σε «Πάρκο Δυρραχίου - Αλβανίας», και στο σημείο μπήκε μαρμάρινη προτομή. Σύντομα, επίσης, μεγάλη πλατεία του Δυρραχίου, θα μετονομαστεί σε «Πλατεία Θεσσαλονίκης – Ελλάς». Ο χώρος αυτός, δεν επιλέχθηκε τυχαία. Αποτελούσε για χρόνια, μετά το ’90, και αποτελεί και σήμερα, σημείο συνάντησης Αλβανών μεταναστών που ζουν στην πόλη. Όπως η Θεσσαλονίκη, το Δυρράχιο, η αρχαία Επίδαμνος, είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της γειτονικής χώρας, και το μεγαλύτερο λιμάνι της. Θεσσαλονίκη, Δυρράχιο και Κωνσταντινούπολη, συνδέονταν μεταξύ τους μέσω της ρωμαϊκής Εγνατίας Οδού και σήμερα είναι αδελφοποιημένες. Το Δυρράχιο, από την ίδρυσή του ακόμα, το 627 π.Χ., συνδεόταν άρρηκτα με την Ελλάδα, όντας πόλη με μεγάλη στρατηγική σημασία στην Αδριατική, λόγω του λιμανιού του αλλά και του γεγονότος πως ιδρύθηκε από Έλληνες (από Κερκυραίους αποικιστές και Κορίνθιους). Ο δε φιλόσοφος Αριστοτέλης, είχε επαινέσει το δημοκρατικό του σύστημα.
Στην τελετή ήταν καλεσμένος ο Δήμαρχος Δυρραχίου, ο Πρόξενος της Αλβανίας στην Θεσσαλονίκη, εκπρόσωποι φορέων και μεταναστών και άλλοι πολίτες. Επειδή, όμως, και μόνο το όνομα Μπουτάρης, εξιτάρει, πολλώ δε μάλλον, όταν αυτό συνοδεύεται με τελετή που θα τιμηθεί αλβανική πόλη, θα υψωθεί δίπλα στην ελληνική σημαία και η αλβανική και θα ακουστεί ο αλβανικός ύμνος, μαζί με τον ελληνικό, μαζεύτηκαν μια ομάδα «αγανακτισμένων κατοίκων» και άλλοι «πατριώτες» και θέλησαν να εμποδίσουν την τελετή. Η τελετή περατώθηκε κάπως βιαστικά. Παιδιά και γονείς από την αλβανική κοινότητα, που ήθελαν να περάσουν στο χώρο, δεν τα κατάφεραν όλοι, επειδή τα ΜΑΤ τον απέκλεισαν υπό τον φόβο των επεισοδίων. Οι «αγανακτισμένοι κάτοικοι», που σε αντίθεση με τον Μπουτάρη, φαίνεται να έχουν ερωτευτεί τον ίδιο τον φόβο, φωνάζοντας ρατσιστικά και αντι-αλβανικά συνθήματα, έβρισαν τον Μπουτάρη «για την προδοσία του», έστειλαν το μήνυμα ότι, «εδώ είναι Βαλκάνια και τα σκουριασμένα μυαλά, δύσκολα θα αλλάξουν». Ο Μπουτάρης και ο ομόλογός του από το Δυρράχιο, έστειλαν το δικό τους μήνυμα: «Όσο θα υπάρχουν καλές σχέσεις ανάμεσα στους λαούς, ειδικά σε εκείνους που ζουν μαζί από την αρχαιότητα, θα υπάρχει πάντα ελπίδα να πάψουν να υπάρχουν «αγανακτισμένοι κάτοικοι». Και στις δυο πλευρές των συνόρων». Οι οποίοι, στις μέρες μας, ενίοτε, μετατρέπονται σε όπλα στα χέρια των ναζί. Ο Άγιος Παντελεήμονας και «οι αγανακτισμένοι» του, είναι φρέσκο παράδειγμα. Αλλά όσο θα υπάρχουν Μπουτάρηδες, υπάρχει ελπίδα να μείνουν γραφική μειοψηφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου