Ο συγγραφέας του μήνα

Οι γονείς μου κατάγονται από την επαρχία Τσιανγκ-χσι, όπου βρίσκεται το όρος Λου. Κάθε καλοκαίρι περνούσαμε εκεί λίγες μέρες. Το όρος Λου, που φτάνει σχεδόν τα χίλια πεντακόσια μέτρα ύψος, ανήκει σε μια οροσειρά και δεσπόζει πάνω από τον ποταμό Γιανγκ Τσε, από τη μια πλευρά, και πάνω από τη λίμνη Πο Γιανγκ, από την άλλη.


Θεωρείται, χάρη στην εξαιρετική του θέση, ένα από τα ωραιότερα μέρη της Κίνας. Για τον λόγο αυτόν, εδώ και δεκαπέντε αιώνες, περίπου, είναι τόπος έλξης για ερημίτες, μοναχούς, ποιητές και ζωγράφους. Προς το τέλος του 19ου αιώνα το ανακάλυψαν οι δυτικοί, πρώτοι απ' όλους οι προτεστάντες ιεραπόστολοι, και από τότε έγινε το αγαπημένο τους θέρετρο. Επέλεξαν ένα λόφο του και έχτισαν εκεί τα σαλέ και τα εξοχικά τους. Παρά τα αρχαία ερείπια και τις σύγχρονες κατοικίες, το όρος Λου εξακολουθεί να γοητεύει, γιατί τα γύρω βουνά κρατούν άθικτη την αρχέγονη ομορφιά τους. Μια ομορφιά που η παράδοσή της χαρακτηρίζει μυστηριώδη, σε σημείο που στην κινεζική γλώσσα η έκφραση «η ομορφιά του όρους Λου» σημαίνει «απροσμέτρητο μυστήριο».

Φρανσουά Τσενγκ, από το βιβλίο του Πέντε στοχασμοί για την ομορφιά, εκδ. Εξάντας-Νήματα, μτφρ. Μαρία Παπαδήμα, Μαρίνα Λεοντάρη


Περιγραφή
"Σήμερα, στην εποχή της πάνδημης δυστυχίας, της τυφλής βίας, των φυσικών και οικολογικών καταστροφών, το να μιλάμε για την ομορφιά μπορεί να φαίνεται άτοπο, άπρεπο, ακόμη και προκλητικό. Σχεδόν σκανδαλώδες. Ίσως όμως, γι αυτόν ακριβώς το λόγο, η ομορφιά, σε αντίθεση με το κακό, βρίσκεται όντως στους αντίποδες μιας πραγματικότητας την οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε".

Μέσα στην καρδιά του Φρανσουά Τσενγκ ο ποιητής απευθύνεται στον συγγραφέα και τον στοχαστή. Τους δείχνει πόσο άπρεπο είναι να πραγματεύεται κανείς σχολαστικά ένα ζήτημα όπου στην ουσία διακυβεύεται η ίδια η σωτηρία της ανθρωπότητας. Τους ζητά να μην αναφέρονται στη λέξη "ομορφιά" χωρίς να έχουν απόλυτη συνείδηση της βαρβαρότητας του κόσμου. τους βροντοφωνάζει ότι, απέναντι στη σχεδόν γενικευμένη βασιλεία του κυνισμού, η αισθητική δεν μπορεί να αγγίξει την ίδια της την ουσία παρά μόνο αν αφεθεί στην καταλυτική παρέμβαση της ηθικής.

Ελευθεροτυπία