Έξω από τα μνημόνια και τις πολιτικές, έξω από την τρόικα και τις περικοπές, υπάρχουν πάντα τα μεγάλα ελληνικά βουνά, που αυτές τις μέρες δέχονται τα πρώτα χιόνια.
Τράβηξα αυτή τη φωτογραφία στις 29 Νοεμβρίου 2014. Πυκνή ομίχλη έζωνε την Αράχοβα. Περπατούσα έξω από το χωριό, σε μονοπάτι, να μη βλέπω τα τζιπ και τα SUV, αλλά το τοπίο όπως το γνώριζα από παιδί. Και μέσα μου τραγούδαγα, όπως στο Δημοτικό Σχολείο:
Καλότυχά ’ναι τα βουνά, ποτέ τους δεν γερνάνε·
το καλοκαίρι πράσινα και το χειμώνα χιόνια,
και καρτερούν την άνοιξη, τ’ όμορφο καλοκαίρι,
να μπουμπουκιάσουν τα κλαριά, ν’ ανοίξουνε τα δέντρα,
να βγουν οι στάνες στα βουνά, να βγουν οι βλαχοπούλες,
να βγουν και τα βλαχόπουλα λαλώντας τις φλογέρες.
Τώρα οι βλαχοπούλες μιλάνε στο κινητό – και πόσα βλαχόπουλα παίζουν φλογέρα;
Ωστόσο, γυρίζοντας στην Αθήνα και ακούγοντας στα ραδιόφωνα την ακατάσχετη φλυαρία για την προεδρική εκλογή και το δημοσιονομικό έλλειμμα, σκέφθηκα να φέρω στο Protagon ένα αεράκι από τα ψηλά βουνά, που είναι πάντα εκεί και θα παραμείνουν, όταν θα έχουμε όλοι ξεχαστεί, πρόεδροι και υπουργοί, γραφιάδες και τραπεζίτες, πλούσιοι και φτωχοί.
Ένα αεράκι αιωνιότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου