Ταχυδρομείο. Ουρά βαρβάτη. Χαρτάκι νούμερο 78. Εξυπηρετείται το 35. Χέσε μέσα!
Κάθομαι στη δεύτερη σειρά, ακριανή καρέκλα. Μπροστά μου κυρία θαμπή. Μπαίνει κύριος τύπου Κωνσταντάρας. Αφήνει μυρουδιά καθαριότητας και κολόνιας. Πλησιάζει την καρέκλα δίπλα στην κυρία. Άπλετος χώρος, ωστόσο... Κάνει μια κίνηση σαν να τη ζητήσει για χορό, απλώνει το χέρι του μπροστά και το πηγαίνει προς τα πίσω, αλλάζοντας τη φορά της παλάμης κατά τη διαδρομή. «Θα μπορούσα, ωραία μου κυρία;» τη ρωτάει, υπονοώντας «θα μπορούσα να καθίσω δίπλα σας;». Η θαμπή κυρία φωτίζεται σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο μόλις το βάζεις σε πρίζα. Συγχρόνως ψηλώνει, αν και καθιστή.
Μετά από λίγο την κατασκοπεύω να τακτοποιεί τα μαλλιά της βάζοντας μια τούφα πίσω από το αφτί της. Βεβαίως πιάνουν μια κουβέντα με ενδιάμεσες στάσεις αμηχανίας από την πλευρά της γυναίκας, βεβαίως του χαμογελάει όταν έρχεται η σειρά της να σηκωθεί και βεβαίως τον αποχαιρετάει, εκείνον προσωπικά, όταν φεύγει, με ένα «Καλή σας μέρα, λοιπόν... ». Το «λοιπόν» με εκκρεμότητα τελείας κάνει τη διαφορά. Κοίτα τι θαύματα κάνει ένα «Ωραία μου κυρία» σ΄ ένα ταχυδρομείο. Η τέχνη του φλερτ. Η υψηλή τέχνη. Ξεχασμένη. Θυμάστε μια φράση της Μερκούρη; «Δεν βγαίνω, πια, τα βράδια γιατί δεν φλερτάρουν οι άνθρωποι. Τι νόημα έχει να βγεις αν δεν φλερτάρεις».
Το φλερτ είναι η μαγεία του μινιμαλισμού στο λόγο και η ετοιμότητα του χιούμορ. Το φλερτ θέλει χρόνο, το φλερτ θέλει μυαλό σπίρτο... Μάλλον, τώρα που το σκέφτομαι, θέλει το κλάσμα του δευτερολέπτου που το σπίρτο τρίβεται στο σπιρτόκουτο και κάνει εκείνα τα βεγγαλικά, τα τόσα δα, που δεν γίνονται όμως φωτιά. Και λες, αφελώς, «πτου! Δεν άναψε». Μα θα έχανες τα βεγγαλικά της στιγμής! Μιλάω για σπίρτα σε χρόνια πυρομανών. Δεν «το έχουν» τα χρόνια μας, ούτε «το έχουμε» ως λαός. Έχουμε παραπάνω δόση καχυποψίας απ΄ όση αναλογεί σε φλερτ. Μια καλή κουβέντα και ολόκληρος μηχανισμός τρόμου και πιθανοτήτων μπαίνει μπροστά με τη μια... Και τι θέλει αυτός; Και μήπως πάει να με κλέψει; Και σφίγγεις την τσάντα. Από το «για ποια με πέρασε;» μέχρι του να σφίγγεις την τσάντα μη σε κλέψουν, είναι γενιές δρόμος! Έχουμε και ακραία κτητικότητα. Μεσογειακό ταμπεραμέντο μπορείς και να το πεις για να το εξευμενίσεις.
Το φλερτ δεν διεκδικεί. Είναι ένα γρήγορο τσεκ απ των αισθήσεων. Τι να την κάνεις τη μαγνητική τομογραφία; Είμαστε και πληθωρικοί. Όλα τα πιάτα με τη μια πάνω στο τραπέζι. Το φλερτ είναι η χαρά της διαδικασίας. Έχει ορντέβρ και επιδόρπιο. Όχι κυρίως γεύμα. Και ποτέ δεύτερη μερίδα. Θέλει δοσομετρία ζαχαροπλαστικής, όχι μαγειρικής. Προκύψαμε και αγενείς. Σκοτώνονται να μπούνε, δυο μαζί, σε μια πόρτα και μετά περιμένουν ξεφυσώντας σαν δράκοι γιατί καθυστερούν. Το φλερτ είναι ευγενές σπορ. Το φλερτ, αγαπητοί μου... STOP. Ήρθε η σειρά μου. Κοίτα πόσο εύκολα πέρασε η ώρα! Το φλερτ κλείνει το μάτι στον χρόνο. Τον αναγκάζει να κοντοσταθεί έστω για τόσο δα... Λίγο το έχεις; Το θέμα στη ζωή είναι πώς αντιδράς όταν σου την πέφτει ο χρόνος... Άγαρμπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου