Τα παιδιά του Πειραιά

Θα ήθελα να γράψω λίγα λόγια για το μέρος και την ώρα που τραβήχτηκαν οι φωτογραφίες.

Είναι βράδυ, Κυριακή και κάνει πολύ κρύο.
Γυρνάω ώρες στο λιμάνι φωτογραφίζοντας.
Κυκλοφορούν ελάχιστοι άνθρωποι.
Καταλήγω στο μέρος που είναι η μεγάλη δεξαμενή και οι παλιοί ξύλινοι γερανοί στην άκρη του λιμανιού, πίσω από τα πλοία της Κρήτης.
Εδώ δεν υπάρχει κανείς.
Ησυχία.
Ένας φύλακας πιο πέρα βγαίνει στην πόρτα του, με κοιτάζει για λίγο και ξαναμπαίνει μέσα.
Μακριά ακούγονται μόνο οι θόρυβοι του δρόμου ιδίως όταν περνάει καμιά νταλίκα ή πάει για επιβίβαση σε κάποιο πλοίο.
Παρέα μου ένας σκύλος.
Κάθεται συνέχεια δίπλα στο τριπόδι της μηχανής πολύ ήρεμος και υπομονετικός σαν πιστός βοηθός φωτογράφου.
Όταν μετακινούμαι έρχεται μαζί μου.
Η ώρα περνάει.
Ξαφνικά, το μεγάλο φωτισμένο ρολόι στην κορυφή του παλιού κτιρίου των σιλό χτυπάει σημαίνοντας την ώρα.
Τα δυνατά ντιν - ντον του χτυπάνε στον ρυθμό των "Παιδιών του Πειραιά"...
Αλήθεια, το ρολόι αυτό χτυπάει έτσι κάθε βράδυ.
Άλλος κόσμος...

protagon.gr