Είναι από τις γάτες εκείνες που δεν έχουν όνομα. Αδέσποτη. Γνωστή στη γειτονιά ως «καλή μάνα». Γέννησε πριν λίγους μήνες μέσα σ’ ένα αφημένο σπίτι. Έκτοτε, κόβει βόλτες στη γειτονιά, παίρνει το καλύτερο από κάθε πιάτο και το πηγαίνει στα παιδιά της, που δεν έχουν βγει από εκείνη την αυλή της γέννησής τους. Δεν χρειάστηκε μιας και η μάνα τους φροντίζει για την επιβίωσή τους. Είναι στ’ αλήθεια συγκινητικό να την παρατηρείς.
Προχθές σύρθηκε στην πυλωτή μου χτυπημένη άσχημα. Χωρίς να αιμορραγεί -εμφανώς τουλάχιστον- αλλά παράλυτη στα δυο πίσω πόδια. Μια οδυνηρή εικόνα. Προσπαθήσαμε να την πλησιάσουμε για να τη μεταφέρουμε στον κτηνίατρο. Αδύνατο. Κρύφτηκε κάτω από το αυτοκίνητο. Περάσαμε ώρες στα σκοτεινά παραμονεύοντας μήπως βγει. Τίποτα. Οι φιλοζωικές δεν μπορούσαν να βοηθήσουν, όπως μου είπαν. Οι κτηνίατροι, ομοίως. Έπρεπε εμείς να την πείσουμε να βγει, εμείς και να την πιάσουμε ώστε να τη μεταφέρουμε στον κτηνίατρο. Το επόμενο πρωί, άφαντη. Ανοίξαμε το καπό του αυτοκινήτου και είχε χωθεί κυριολεκτικά μέσα στη μηχανή. Αντιλαμβάνεστε τι θα γινόταν αν βάζαμε μπροστά και φεύγαμε. Με πολύ κόπο την κάναμε να βγει. Πήραμε με συνοπτικές διαδικασίες το αυτοκίνητο και προσπαθήσαμε ξανά να την πιάσουμε. Η γάτα ήταν τόσο αγριεμένη, τόσο φοβισμένη, που ήταν αδύνατο. Έφυγε για την απέναντι πυλωτή.
Θα ήθελα πολύ να σας πω ότι κατάφερα να την περιθάλψω. Δεν το μπόρεσα. Σκέφτομαι πόσο δύσκολη θα είναι η ζωή της. Η γάτα αυτή δεν έχει αλλάξει ποτέ γειτονιά. Τραγικά θα βρει θάνατο από κάποιον από εμάς. Κάποιο αυτοκίνητο, κάποια μηχανή, κάποιο σκυλί μας. Ξέρουμε όλοι τι θέλει. Θέλει να βρεθεί στην ίδια αυλή με τα γατιά της αλλά είναι αδύνατο να φτάσει ως εκεί μιας και δεν μπορεί πια να σκαρφαλώσει στα κάγκελα και στους τοίχους. Τους χωρίζει ένας δρόμος και αυτό είναι όλο... Αυτή θα είναι πια μια γάτα που καθένας από τη γειτονιά θα απεύχεται να συναντήσει, θα απεύχεται να του μπει στην πυλωτή πιθανόν και κάτω ή μέσα στο αυτοκίνητο. Τα δοχεία με το νερό και το φαγητό θα μαζευτούν έξω απ’ τις πόρτες. Από χαρά έγινε άγχος. Κανένας δεν θα θέλει να τη σκοτώσει άθελά του φεύγοντας το πρωί για τη δουλειά. Για κάποιους έγινε και θυμός με τον εαυτό τους. Πόσο δύσκολο είναι να πιάσεις μια γάτα; Κι όμως…
Η παραμορφωμένη ράχη της, όπως ξεμάκραινε απ’ την πυλωτή μου, μου μίλησε στον στόχο, περισσότερο από κάθε άλλη εικόνα. Η φύση έχει κάνει σπουδαία χάρη στον άνθρωπο. Σκεφθείτε να πεθαίναμε φεύγοντας πεζοί και βραδυκίνητοι, με την πλάτη γυρισμένη στους δικούς μας…
«Με διώχνετε και σεις», ένιωσα να μου λέει - κι ας μην ήταν έτσι. Θεωρητικά, είμαστε όλοι φίλοι των ζώων. Στην πράξη, τα πράγματα αλλάζουν ως «δύσκολα».
Υ.Γ.: Τα γατιά της είναι τα πιο κόντρα στη φύση τους γατιά. Εξαρτημένα σε όλα τους. Δεν έχουν βγει ποτέ στον δρόμο. Δεν ξέρουν τι είναι αυτοκίνητο, δεν ξέρουν πώς να βρίσκουν την τροφή τους. Αυτή η γάτα είναι μια σπάνια καλή μάνα, έλεγαν όλοι. Συνειδητοποιείτε το λάθος; Ορισμένες, βρίσκετε τίποτα ομοιότητες;
Προχθές σύρθηκε στην πυλωτή μου χτυπημένη άσχημα. Χωρίς να αιμορραγεί -εμφανώς τουλάχιστον- αλλά παράλυτη στα δυο πίσω πόδια. Μια οδυνηρή εικόνα. Προσπαθήσαμε να την πλησιάσουμε για να τη μεταφέρουμε στον κτηνίατρο. Αδύνατο. Κρύφτηκε κάτω από το αυτοκίνητο. Περάσαμε ώρες στα σκοτεινά παραμονεύοντας μήπως βγει. Τίποτα. Οι φιλοζωικές δεν μπορούσαν να βοηθήσουν, όπως μου είπαν. Οι κτηνίατροι, ομοίως. Έπρεπε εμείς να την πείσουμε να βγει, εμείς και να την πιάσουμε ώστε να τη μεταφέρουμε στον κτηνίατρο. Το επόμενο πρωί, άφαντη. Ανοίξαμε το καπό του αυτοκινήτου και είχε χωθεί κυριολεκτικά μέσα στη μηχανή. Αντιλαμβάνεστε τι θα γινόταν αν βάζαμε μπροστά και φεύγαμε. Με πολύ κόπο την κάναμε να βγει. Πήραμε με συνοπτικές διαδικασίες το αυτοκίνητο και προσπαθήσαμε ξανά να την πιάσουμε. Η γάτα ήταν τόσο αγριεμένη, τόσο φοβισμένη, που ήταν αδύνατο. Έφυγε για την απέναντι πυλωτή.
Θα ήθελα πολύ να σας πω ότι κατάφερα να την περιθάλψω. Δεν το μπόρεσα. Σκέφτομαι πόσο δύσκολη θα είναι η ζωή της. Η γάτα αυτή δεν έχει αλλάξει ποτέ γειτονιά. Τραγικά θα βρει θάνατο από κάποιον από εμάς. Κάποιο αυτοκίνητο, κάποια μηχανή, κάποιο σκυλί μας. Ξέρουμε όλοι τι θέλει. Θέλει να βρεθεί στην ίδια αυλή με τα γατιά της αλλά είναι αδύνατο να φτάσει ως εκεί μιας και δεν μπορεί πια να σκαρφαλώσει στα κάγκελα και στους τοίχους. Τους χωρίζει ένας δρόμος και αυτό είναι όλο... Αυτή θα είναι πια μια γάτα που καθένας από τη γειτονιά θα απεύχεται να συναντήσει, θα απεύχεται να του μπει στην πυλωτή πιθανόν και κάτω ή μέσα στο αυτοκίνητο. Τα δοχεία με το νερό και το φαγητό θα μαζευτούν έξω απ’ τις πόρτες. Από χαρά έγινε άγχος. Κανένας δεν θα θέλει να τη σκοτώσει άθελά του φεύγοντας το πρωί για τη δουλειά. Για κάποιους έγινε και θυμός με τον εαυτό τους. Πόσο δύσκολο είναι να πιάσεις μια γάτα; Κι όμως…
Η παραμορφωμένη ράχη της, όπως ξεμάκραινε απ’ την πυλωτή μου, μου μίλησε στον στόχο, περισσότερο από κάθε άλλη εικόνα. Η φύση έχει κάνει σπουδαία χάρη στον άνθρωπο. Σκεφθείτε να πεθαίναμε φεύγοντας πεζοί και βραδυκίνητοι, με την πλάτη γυρισμένη στους δικούς μας…
«Με διώχνετε και σεις», ένιωσα να μου λέει - κι ας μην ήταν έτσι. Θεωρητικά, είμαστε όλοι φίλοι των ζώων. Στην πράξη, τα πράγματα αλλάζουν ως «δύσκολα».
Υ.Γ.: Τα γατιά της είναι τα πιο κόντρα στη φύση τους γατιά. Εξαρτημένα σε όλα τους. Δεν έχουν βγει ποτέ στον δρόμο. Δεν ξέρουν τι είναι αυτοκίνητο, δεν ξέρουν πώς να βρίσκουν την τροφή τους. Αυτή η γάτα είναι μια σπάνια καλή μάνα, έλεγαν όλοι. Συνειδητοποιείτε το λάθος; Ορισμένες, βρίσκετε τίποτα ομοιότητες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου