Για τον Παύλο

photo: Panayiotis Tzamaros@fosphotos.com

Γράφω και σβήνω αδιάκοπα, εδώ και ώρα. Γιατί είναι λίγο ό,τι γράψω. Νιώθω πληγή στα ίδια σημεία και το αίμα τρέχει για μέρες. Ντρέπομαι να το πω όμως, γιατί μια μάνα σπαράζει• κι όταν η μάνα σπαράζει κανονικά ράβεις το στόμα• σ' έναν πατέρα άδειασε η αγκαλιά κι έμειναν να κρέμονται πέρα-δώθε τα λόγια στον αέρα• μια νέα γυναίκα, η κοπέλα του - κόπηκε στα δύο - αλλού το σώμα αλλού η καρδιά και το μυαλό της• και κάποιοι φίλοι, κάποια παιδιά, γυρνάνε τον χρόνο πίσω κάθε λεπτό που περνάει και ξαναζούν τις στιγμές βασανιστικά σαν λούπα να βρουν αν υπάρχει κάτι να βρεθεί. Το γεμάτο ντροπή και πόνο νέο του χαμού του Παύλου, μας ταξίδεψε απ' άκρια σ' άκρια του κόσμου. Τέτοιες στιγμές όλα ειπώθηκαν απ' όλους. Βουή. Βόμβοι υψηλών συχνοτήτων, εξυπνάδες, βρυχηθμοί λιονταρίσιοι, ομοιοκατάληκτα συνθήματα, φωνές ψυχραιμίας, γεννητούρια με νέα κινήματα και νέες σελίδες στο βιβλίο της Ιστορίας. Φτύσαμε το δάχτυλο και βιαστήκαμε να γυρίσουμε σε νέα καθαρή σελίδα. Χωρίς μολυβιά ούτε μαχαιριά σε σχήμα «γάμα». Γάματα.

Πριν λίγες μέρες ξύπνησα με τηλέφωνο δημοσιογράφου και τα κακά μαντάτα για τον Παύλο. (Ειρωνεία: «Κακά Μαντάτα» έλεγαν το πρώτο του συγκρότημα). Σαββατιάτικα προχτές ξύπνησα με τα νέα των συλλήψεων. Εντάξει. Παράξενα εντάξει. Με χιλιάδες ερωτηματικά σε παρένθεση. Χάρηκα για τον φίλο μου τον Παύλο που αν από κάπου βλέπει θα κάνει τις γνωστές παρεϊστικες αντρικές χειρονομίες με τις παλάμες τεντωμένες προς τη βουβωνική χώρα. Και θα πιει ένα σύννεφο μπύρας για τους βουβούς και τους βουβώνες αυτής της χώρας. Χάρηκα που η θυσία του έβαλε λίγο νου στη hip hop παλιοπαρέα. Και που βεβαίως τράβηξε το μαντήλι από την τυφλή δικαιοσύνη να κάνει επιτέλους τη δουλειά της, όπως κάθε νορμάλ νοικοκυραίος. Αλλά όλο αυτό το σκηνικό με τις χειροπέδες, και τις «συγκλονιστικές» αποκαλύψεις, με αφήνουν με τον ίδιο φόβο. Ότι παρ' όλα αυτά η μπόχα για όσους σκέφτονται θα γίνει ακόμα πιο έντονη τώρα, μιας και συλλάβανε την τάπα. Τους φελλούς που κλείνανε τον υπόνομο. Γιατί αν αυτά τα σιχάματα γελάνε μαζί μου ή και μαζί μου, κάτι θα πάει χαμένο, Παύλο.
Προς το παρόν, (αλλά και στο μέλλον, στις ιστορίες που θα διηγούμαι), ο Παύλος θα γυρίζει στο μυαλό μου γελώντας με το ελαφρώς στραβό γελάκι του και τη χαρακτηριστική άρθρωση.
                                                 
Ο κουρνιαχτός θα κάτσει και η εποχή θα μας πει τι γουστάρει να γίνει στη συνέχεια. Πάντως εγώ και το Low Bap μου θα φυσάμε κόντρα. Και όπως κι ο Παύλος, πέθανε σαν «φύλακας στη σίκαλη» προσέχοντας τους φίλους του απ' τους φασίστες, μακάρι κι εγώ και το Low Bap μου να πεθάνουμε προστατεύοντας παιδιά απ' το τέρας του φασισμού του μέλλοντος αιώνος... Αυτό και αμήν.

*Η Sadahzinia (Γιολάντα Τσιαμπόκαλου) είναι μέλος των Active Member.
http://www.protagon.gr/