«Ο φόβος μάς οδηγεί σε παράλογες αντιδράσεις»

Ο Μανώλης Μαυροματάκης πρωταγωνιστεί σε μία από τις πολυαναμενόμενες παραστάσεις της σεζόν και με αφορμή την πρεμιέρα μιλά στη Μαρία Κρύου για τις «Ζωές των άλλων», που ανεβαίνουν στο Θησείον.

Με γοήτευσε ο ρόλος του αξιωματούχου της Στάζι, ο οποίος καθώς παρακολουθεί τη ζωή τους αρχίζει να τρέφει αισθήματα συμπάθειας για το ανύποπτο ζευγάρι και σύντομα συνειδητοποιεί ότι είναι και αυτός όργανο του συστήματος. Ακόμη ένα κίνητρο για να συμμετάσχω στην παράσταση που σκηνοθετεί η Αλίκη Δανέζη-Knutsen ήταν οι συμπρωταγωνιστές μου, η Άννα Μάσχα, ο Φάνης Μουρατίδης, ο Κώστας Μπερικόπουλος και ο Γιώργος Συμεωνίδης, με τους οποίους ήθελα να παίξω.
Η παράσταση κρατά τους χαμηλούς τόνους της ταινίας. Η δραματουργία είναι πολύ κοντά στο σενάριο κι εμβόλιμα χρησιμοποιούνται κομμάτια από το βιβλίο του Άλμπερτ Οστερμάγερ.
Δεν είμαστε μακριά από τη Γερμανία του 1984, πέντε χρόνια δηλαδή πριν από την πτώση του τείχους, οπότε και διαδραματίζεται η ταινία του Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ. Και σήμερα προσπαθούν να σπείρουν το φόβο, να προκαλέσουν παράλυση στους ανθρώπους μέσα από τον πολιτικό λόγο, από τα μέτρα, από τον τρόπο αστυνόμευσης που καταλύει τη δημοκρατία.

Ο άνθρωπος έχει ροπή προς το κακό, και ειδικότερα σε περιόδους κρίσης, τα συμπτώματα κακίας αυξάνονται. Το μεγάλο στοίχημα είναι να βρεις μέσα σου όλη την αγάπη και να την κάνεις πυξίδα. Αυτό είναι το μεγάλο δίδαγμα του έργου.
Ο κυβερνοχώρος μπορεί σήμερα να παίξει το ρόλο του νέου ρουφιάνου, μπορεί όμως να είναι κι ένα όπλο – ανάλογα με τον τρόπο με τον οποίο το χρησιμοποιείς. Έχει ρωγμές και αυτό το σύστημα, κι ας φαίνεται παντοδύναμο.
Αυτό που με τρομάζει στην ελληνική κοινωνία είναι ο ατομικισμός που προέκυψε από την υποτιθέμενη ευμάρεια των προηγούμενων ετών.

http://www.athinorama.gr/theatre/articles/?id=14014