Σπίτι: ο χειρότερος φίλος του ανθρώπου

Aπό το μπλογκ του Henry Fool Is Going Mental.

Tο σπίτι του καθενός έχει την δική του προσωπικότητα η οποία προκύπτει από τα όσα έχουν δει τα μάτια των τοίχων του. σαν το καλομαγειρεμένο φαγητό, αν στο τέλος ξεχάσεις να βάλεις το σημαντικότερο όλων το συστατικών- την ψυχούλα- η γεύση του μπορεί να μοιάζει με στάχτη, ανεξάρτητα από το αν χρησιμοποίησες τα καλύτερα υλικά ακολουθώντας κατά γράμμα την συνταγή χιλιοβραβευμένων σεφ.Έτσι και στα σπίτια, όσο αβανγκάρντ και να κοτσάρεις στο τοίχο, όσο ντιζάιν και αν κουβαλάνε οι καρέκλες και οι καναπέδες σου, αν φεριπήν είσαι 70 χρονών, ζεις μόνος και μιλάς μονίμως με το φάντασμα της γυναίκας σου, το σπίτι θα το καταλάβει αυτό. Και στον επόμενο καλεσμένο σου θα του το ψιθυρίσει στο αυτί, μια απόκοσμη αίσθηση θα κόψει την κανονική ροή της ανάσας του, η έκφραση του προσώπου του θα αλλοιωθεί,  πλέον η τριχρωμία στους τοίχους και το ξύλινο πάτωμα δεν θα έχουν σημασία, το μόνο που θα τον νοιάζει θα είναι η πόρτα σου, όχι γιατί είναι από ξύλο καρυδιάς ματαιόδοξε, αλλά γιατί αποτελεί τον μοναδικό τρόπο διαφυγής από αυτό που εσύ ονομάζεις σπίτι. Αν λοιπόν το σπίτι έχει την δική του προσωπικότητα, τί επίδραση μπορεί να έχει μια μετακόμιση πάνω του; είναι μια πολυήμερη χειρουργική επέμβαση, μια μεταμόσχευση όλων των ζωτικών του οργάνων που πάντοτε καταλήγει σε προσωρινό θάνατο, μέχρι την στιγμή που οι νέοι ένοικοι θα μπουν μέσα του και σταδιακά θα το επαναφέρουν στην ζωή, κομμάτι κομμάτι; Ή ακόμα χειρότερα είναι ένα torture porn που διαρκεί για μέρες, επί ώρες άνθρωποι ξεριζώνουν από μέσα του έπιπλα, γρατζουνάνε τα πατώματα του, χτυπάνε τους τοίχους τους, αρπάζουν τα διακοσμητικά του και τα χώνουν σε κούτες, μέχρι που το παρατάνε γυμνό, ετοιμοθάνατο, αφήνοντας μόνο τις μπάλες σκόνης να καλύπτουν τα πιο κρυφά του σημεία;

Ή μήπως όλα αυτά είναι δακρύβρεχτο μελό οικοδομικών υλικών;  μήπως τελικά τα σπίτια έχουν προσωπικότητες που όχι απλά δεν είναι αθώες, εύθραυστες και εξαρτώμενες από σένα αλλά ακριβώς το αντίθετο; μήπως εσύ είσαι το υποχείριο τους, δέσμιος των ζεστών τους δωματίων, των διαμπερών τους σαλονιών, των μπαλκονιών με θέα για χρόνια και γιατί όχι για μια ζωή; Μήπως η σχέση σας είναι άρρωστη, εσύ τρέχεις, δουλεύεις, κουράζεσαι μόνο και μόνο για να μπεις μέσα του και να εκπληρώνεις την κάθε του ανάγκη ανά πάσα στιγμή; Μήπως είναι αυτό που δεν θα σε αφήσει ποτέ να προχωρήσεις, που θα σε «εγκλωβίζει» στα 100 του τετραγωνικά με πρόφαση την «ασφάλεια»  και την «σιγουριά» που σου παρέχει. Αυτό που θα κάνει τα πάντα για να μην πιστέψεις ποτέ το ρητό που λέει πως «σπίτι είναι εκεί που είναι η καρδιά σου» γιατί απλά «σπίτι είναι εκεί που ακουμπάς τόσα χρόνια τα λεφτά σου»; Μήπως (και υπογραμμίζω το μήπως με κόκκινη γραμμή, λίγες μέρες πριν εγκαταλείψω το μισοάδειο μου σπίτι και αφού έχω σπαταλήσει ατέλειωτες ώρες ψάχνοντας για τον διάδοχό του), μήπως το σπίτι και όλα όσα αυτό περιλαμβάνει είναι ό,τι χειρότερο θα μπορούσε ποτέ να μας συμβεί;

*οι φωτογραφίες είναι από αληθινό σπίτι προς ενοικίαση στο http://www.rightmove.co.uk/

** https://twitter.com/henry_fool

 Του Henry Fool

Lifo