Πεθαίνοντας από άρνηση

• Χαμογελάω όταν διαβάζω πως η Ελλάδα διαιρείται σε οπαδούς και αντίπαλους του Μνημονίου. Εγώ, δύο χρόνια τώρα, έναν οπαδό του Μνημονίου δεν έχω συναντήσει - κι αν εσείς έχετε βρει κάποιον, παρακαλώ να μου τον υποδείξετε.

• Το Μνημόνιο είναι μια ποινή, ένα πικρό φάρμακο, μια καταναγκαστική συνθήκη υπαγορευμένη από τους δανειστές μας. Κανένας μας δεν το θέλει. Ούτε αυτοί που το ψηφίζουν. Το επιλέγουν επειδή πιστεύουν (σωστά; λάθος;) ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ξεπεράσουμε την κρίση, μένοντας στο ευρώ.

• Το Μνημόνιο δεν είναι ένα πράγμα - είναι πολλά. Έχει λιτότητα, αλλά έχει και μεταρρυθμίσεις. Το να το καταδικάζουμε ολόκληρο είναι λάθος. Το να θέλουμε το ευρώ (78% του λαού), αλλά να απορρίπτουμε το Μνημόνιο είναι σχιζοφρενικό. Το να το ξορκίζουμε, μιλώντας για κατάργηση, καταγγελία, απαγκίστρωση -ξεχνώντας τις συνέπειες- είναι επικίνδυνο.

• Η Ελλάδα σήμερα θυμίζει τη Μαίρη Παπαγιαννίδου. Η καλή δημοσιογράφος έπασχε από AIDS και έκανε χρόνια θεραπεία. Κάποια στιγμή αποφάσισε πως το AIDS δεν υπήρχε, ήταν απάτη, μια συνωμοσία εναντίον της ανθρωπότητας. Σταμάτησε τη θεραπεία, έγραψε βιβλία και άρθρα, παντρεύτηκε έναν ομοϊδεάτη της. Θα βρείτε τις απόψεις της στην ιστοσελίδα: www.hivwave.gr/pages/index.php.

• Η Μαίρη πέθανε φέτος, ανήμερα το Πάσχα. Από μια νόσο που πια δεν σκοτώνει. Η άρνηση δεν την έσωσε. (Ελπίζω να μην πήρε και άλλους στον λαιμό της.)

• Η «άρνηση» είναι ψυχιατρικός όρος. Σύμφωνα με τον Φρόιντ, πρόκειται για αμυντικό μηχανισμό όπου ο άνθρωπος, αντιμετωπίζοντας ένα δυσβάστακτο γεγονός, αρνείται την ύπαρξή του, παρόλο που υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις. Συνήθως το άτομο αυτό είναι ανώριμο κι έχει δυσκολία να κατανοήσει και ν’ αποδεχθεί την πραγματικότητα. Πιο εύκολα την αρνείται και την απωθεί.

• Το ότι η ελληνική κοινωνία παρουσιάζει συμπτώματα ανωριμότητας είναι πια κοινοτοπία. Όλη η Ελληνική Κρίση οφείλεται σε αυτήν: από τη συσσώρευση ιδιωτικού και δημόσιου χρέους ως την υπερψήφιση ανόητων υποσχέσεων (π. χ. «λεφτά υπάρχουν»).

• Οι αντι-μνημονιακοί, λοιπόν, οφείλουν να μας εξηγήσουν λεπτομερέστατα πώς θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Και κυρίως πώς θα πείσουν τους δανειστές μας να αποδεχτούν τις απόψεις τους. Διότι το Μνημόνιο δεν είναι δικό μας δημιούργημα, ώστε να μπορούμε μονομερώς να το εξαφανίσουμε, να το αγνοήσουμε ή (έστω) να το τροποποιήσουμε. Αν επιμείνουμε στη σκέτη άρνηση, θα τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια μας και θα έχουμε την τύχη της Μαίρης Παπαγιαννίδη.

Πηγή: Lifo