To φροντιστήριο-Μια ιστορία από τα χρόνια της δικτατορίας

Ο Ακης, παιδί αιγυπτιώτικης οικογένειας, γεννήθηκε και μεγά λωσε στην Αλεξάνδρεια σε γειτονιά με Άραβες, ερχόμενος σε επαφή μαζί τους απο πολύ νωρίς. Η γλώσσα και ο πολιτισμός τών αιγυπτίων, του ήταν πολύ οικεία. Οι σχέσεις τών Ελλήνων με τούς ντόπιους αρχικά ήταν αρμονικές. Η οικογένειά του δεν ήταν απο τίς πολύ πλούσιες, αλλά η φροντίδα της ελληνικής κοινότητας, δεν επέτρεπε πολλές ταξικές διακρίσεις παρέχοντας ισότιμα, υπηρεσίες σε όλους.
Στο σπίτι τους, πάντα υπήρχε βοήθεια απο κάποια Αιγύπτια κοπέλλα που εσωτερικά εργαζόμενη, βοηθούσε τη μητέρα στις καθημερινές δουλειές της που με τέσσερα παιδιά, δύσκολα θα τα έβγαζε πέρα μόνη της. Τα παιδιά μετά το δημοτικό σχολείο, ένα-ένα, πήγαιναν στο γυμνάσιο σαν οικότροφοι στην Μανσούρα, μια πόλη 100 χιλιόμετρα ανατολικά. Το μεγάλο και πλήρες σχολείο, παρείχε ουσιαστική μόρφωση και ελευθερία, που πολλοί θα ζήλευαν στην Ελλάδα. Η αίγλη τής Αλεξάνδρειας, τον βοηθούσε να διατηρεί μέσα του τον μύθο τών ξενιτεμένων, της σπουδαίας μητροπολιτικής πατρίδας, που συνήθως συντηρούν (και συντηρούνται απο αυτήν) οι απανταχού έλληνες της διασποράς. Ο ίδιος αρκετά ρεαλιστής, δεν θα αργούσε να καταλάβει πως η Ελλάδα ήταν το χειρότερο του ελληνισμού κομμάτι, όπως θα διατύπωνε πικραμένα, γνωστός στιχουργός, κάποιες δεκαετίες αργότερα...

Το τέλος τής δεκαετίας του 60, ήταν δύσκολη εποχή για τούς πάροικους έλληνες. Η επανάσταση τού Νάσερ και το εθνικιστικό κίνημα βρέθηκε σε αντιπαλότητα με τα συμφέροντα τών ελλήνων. Διώξεις έμμεσες, κατασχέσεις, απαγόρευση εισαγωγών και περιο ρισμός εξαγωγών, έφεραν την παρακμή και έκαναν τη φυγή απο τον τόπο, μονόδρομο. Σ’ αυτό ακριβώς το σκηνικό, ο Ακης πέτυχε στίς εισαγωγικές εξετάσεις τού 1970, στην Ιατρική σχολή τής Αθήνας. Ευτυχής, φoρτωμένος με όνειρα και ελπίδες, βρέθηκε πίσω στην πατρίδα. Τη βρήκε όμως στεγνή, αφυδατωμένη απο ζωή, με ανθρώπους τρομοκρατημένους και κλεισμένους στον εαυτό τους. Ηταν στην καρδιά τής χουντικής νύχτας, στην πιό βαθειά παρακμή τής χώρας που έντονα διχασμένη, λαθροβίωνε, παραλυμένη απο την τρομοκρατία τών εθνοσωτήρων.
Στην Αθήνα τού 1971, οι οικονομικές δυνατότητες που παρείχε μια αναιμική υποτροφία, ήταν πολύ περιορισμένες, έτσι ο Ακης υποχρεώθηκε να ψάξει κάποιο τρόπο να συμπληρώσει το εισόδημά του. Πολύ καλός φοιτητής ο ίδιος, αφοσιώθηκε ήδη από την αρχή του ακαδημαϊκού έτους, στη εντατική μελέτη τών μαθημάτων τής επόμενης χρονιάς. Τέλειωνε την ύλη, άρχιζε να γράφει σημειώσεις στα αραβικά και λίγο αργότερα, οργάνωσε φροντιστήριο σε ομάδες αράβων φοιτητών στο σπίτι του. Τα πιο σημαντικά και δύσκολα μαθήματα, τα δίδασκε, υπομονετικά και μεθοδικά, λύνοντας απορίες και ενεργοποιώντας σιγά σιγά την μάθηση τών ελληνικών στους άραβες φοιτητές, φυσικά έναντι λογικής αμοιβής.
Όλα έρρεαν όμορφα και ικανοποιητικά και για τίς δύο πλευρές, μέχρις ότου ένα χειμωνιάτικο βράδυ, την ώρα της κορύφωσης του διδακτικού οίστρου, ξαφνικά με εκκωφαντικό κρότο, έσπασε η εξώπορτα του σπιτιού και έξαλλοι ασφαλίτες αστυνομικοί, μπούκαραν μέσα με περίστροφα στα χέρια, απειλητικές φωνές και διαθέσεις:
-Κουφάλες παλαιστίνιοι τρομοκράτες, σας πιάσαμε!
-Ολοι κάτω ρε! Τα χέρια πίσω, μη κουνηθεί κανένας, σας φάγαμε!.
Οι μαθητές μαζί με τον δάσκαλο κέρωσαν και ξάπλωσαν αμέσως στο πάτωμα έντρομοι. Οι αστυνομικοί πέρασαν σε όλους χειροπέδες, έλεγξαν τα στοιχεία της ταυτότητάς τους, και έριξαν σε ειδικές σακούλες οτιδήποτε είχε ο καθένας μπροστά του. Μια σακούλα γιά κάθε ύποπτο εγκληματία τρομοκράτη... Μετά, τους τσουβάλιασαν όλους στις κλούβες που είχαν στο μεταξύ σταθμεύσει απο κάτω, και τους οδήγησαν στη Μεσογείων 16, στο τότε κτήριο της ασφάλειας.
Η ανάκρισή τους, κράτησε μιά ολόκληρη νύχτα και μέρα από ελληνόφωνους και αραβόφωνους ανακριτές, για να φτάσουν στο τέλος στο αυτονόητο συμπέρασμα πώς απλά είχαν αναίτια διακόψει ένα δημιουργικό μάθημα επιμελών φοιτητών τής ιατρικής...
Ανοιξη τού 1975.
Εξεταστική περίοδος και κάποιος χτυπά το κουδούνι στο σπίτι του Ακη.
-Τι θέλετε παρακαλώ;
-Εχω ένα κλητήριο θέσπισμα για σας απο την εισαγγελία Αθηνών. Δικάζεστε τον επόμενο μήνα για φορολογική παράβαση.
-Τι; Εγώ; Μήπως κάνετε λάθος;
-Είστε ο κ. Ακης Π. Και κατηγορείστε για παράνομη λειτουργία φροντιστηρίου, χωρίς να έχετε τα σχετικά θεωρημένα βιβλία απο την Εφορία ελευθέρων επαγγελμάτων... Παρακαλώ υπογράψτε εδώ οτι το παραλάβατε.
2 μήνες αργότερα, στην αίθουσα του δικαστηρίου.
Κατηγορούμενε Π., κατηγορείσαι οτι το χειμώνα τού 1972, λειτουργούσες παράνομα στο σπίτι σου ξενόγλωσσο φροντιστήριο για μαθήματα τής ιατρικής. Τι έχεις να πείς επ’ αυτού;
-Κύριε πρόεδρε, πράγματι μαζευόμασταν σπίτι μου με συμφοιτητές μου και είχαμε μπροστά μας φυλλάδια απο μαθήματα τής σχολής, όμως όλα αυτά ήταν μόνο για παραπλάνηση τής αστυνομίας. Εμείς κάναμε αντίσταση στη χούντα και απλώς παίρναμε συνωμοτικά μέτρα, έχοντας τις σημειώσεις της ιατρικής μπροστά μας... εμείς στ’ αλήθεια, ήμασταν αφοσιωμένοι στον αντιδικτατορικό αγώνα...
Ο κ. Ακης Π. αθωώθηκε παμψηφεί απο το δικαστήριο...

http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/news-voices/%CF%86%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BF