Αν και «μαζεμένο» λόγω κρίσης, το φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που ξεκίνησε προχθές και θα διαρκέσει έως τις 13/11, θα προβάλει συνολικά 150 ταινίες σε όλα τα τμήματά του.Η ηρωίδα του Ιρανού Μοχάμαντ Ρασούλοφ στο «Goodbye»Κι επειδή δεν θα ξέρετε τι να πρωτοδείτε, σήμερα σας παρουσιάζουμε πέντε ταινίες που ξεχωρίζουν:
* Από το «Persepolis», στο «Κοτόπουλο με δαμάσκηνα». Η Ιρανή Μαρζάν Σατραπί παρέα με τον Βενσάν Παρονό, διασκευάζει άλλη μια φορά ένα βραβευμένο κόμικ της, αυτή τη φορά όμως με ηθοποιούς. Τεχεράνη, 1958: ένας δημοφιλής βιολιστής (Ματιέ Αμαλρίκ) αποφασίζει να τερματίσει τη ζωή του όταν το αγαπημένο του μουσικό όργανο καταστρέφεται. Κανένα άλλο δεν μπορεί να αντικαταστήσει το αγαπημένο του σπασμένο βιολί και η ζωή του είναι πια αβάσταχτη. Κλείνεται στο δωμάτιό του και, ξαπλωμένος, καθώς περιμένει το τέλος, αφήνεται στις ονειροπολήσεις της νιότης του αλλά και στα όνειρα για το μέλλον των παιδιών του. Την ιδια στιγμή η σύζυγός του προσπαθεί να τον δελεάσει με το αγαπημένο του φαγητό: κοτόπουλο με δαμάσκηνα... Γλυκιά, θλιμμένη και τρυφερή, με καλό χιούμορ, η ταινία της Σατραπί, που γυρίστηκε εξ ολοκλήρου σε στούντιο, σου δίνει την αίσθηση πως ξεφυλλίζεις ένα παραμύθι. Είναι όμως και εμμέσως πολιτική, παρουσιάζοντας ένα Ιράν που δεν υπάρχει πια, με τις γυναίκες, χωρίς τσαντόρ, να θυμίζουν περισσότερο κυρίες του Παρισιού...
* Οσοι την έχουν δει μιλούν για μια υπέροχη, αν και απλή στη σύλληψή της ταινία: Στις «Ακακίες», ντεμπούτο μεγάλου μήκους του Αργεντινού Πάμπλο Τζιορτζέλι, ο θεατής γίνεται συνοδοιπόρος ενός τρυφερού ρόουντ μούβι στο οποίο οι ψυχές ενός άντρα, μιας γυναίκας και ενός βρέφους έρχονται κοντά. Ο Ρουμπέν είναι ένας μοναχικός φορτηγατζής που για χρόνια κάνει το δρομολόγιο Ασουνσιόν-Μπουένος Αϊρες, μεταφέροντας ξυλεία. Αυτή τη φορά όμως το αφεντικό του έχει κανονίσει να έχει μια επιβάτιδα, τη Χασίντα, η οποία ελπίζει να βρει δουλειά στο Μπουένος Αϊρες. Μαζί της έχει την οκτώ μηνών κόρη της. Ο ψυχρός, εσωστρεφής Ρουμπέν, συνηθισμένος στη μοναξιά του επαγγέλματός του, αρχίζει να «λυγίζει» κάτω από το επίμονο βλέμμα της μικρής... Ταινία χαρακτήρων όπου πρωταγωνιστούν κυρίως τα βλέμματα, με ωραίες εικόνες από την (πραγματική κι όχι τη φολκλόρ) Λατινική Αμερική. Η ταινία απέσπασε την Camera d'Or στις Κάνες.
* Μια καλή κωμωδία είναι πάντα ευπρόσδεκτη, ιδιαίτερα σε καιρούς χαλεπούς. Πόσω μάλλον όταν φέρνει κάπως σε Γούντι Αλεν. Το «Superclasico» του Δανού Ολε Κρίστιαν Μάντσεν (στον οποίο το φεστιβάλ πραγματοποιεί αφιέρωμα) είναι κατά κοινή ομολογία η πιο διασκεδαστική ταινία του φεστιβάλ. Πρόκειται για το τελευταίο κομμάτι της τριλογίας του γάμου του Μάντσεν (που είναι εμπνευσμένη από προσωπικά του βιώματα), στο οποίο ο σκηνοθέτης μας εξιστορεί την περιπέτεια ενός διαζυγίου, με φόντο τον κόσμο του ποδοσφαίρου, του οίνου και του... παραλόγου. Ο ήρωας, ιδιοκτήτης μιας κάβας στο χείλος της χρεοκοπίας, προσπαθεί να κερδίσει ξανά την εν διαστάσει σύζυγό του η οποία έχει εγκαταλείψει τη Δανία και ζει στην Αργεντινή ως επιτυχημένη ατζέντισσα ποδοσφαιριστών. Το πρόβλημα είναι πως αυτή είναι ερωτευμένη με ένα αστέρι του ποδοσφαίρου... Εξωστρεφής ταινία, που φανερώνει το πόσο επιδρά το περιβάλλον στην ψυχοσύνθεση των ανθρώπων: οι φαινομενικά ψυχροί Βορειοευρωπαίοι της ταινίας, αίφνης απελευθερώνονται στην Αργεντινή...
* «Goodbye» μας λέει ο Ιρανός Μοχάμαντ Ρασούλοφ, ο οποίος, όπως άλλωστε και ο συνάδελφός του Τζαφάρ Παναχί, έχει καταδικαστεί σε (εξαετή) φυλάκιση για τις ιδέες του. Στη νέα του ταινία μπορεί να μην μεταφέρει επακριβώς τις δικές του εμπειρίες, όμως κάνει ένα εύστοχο σχόλιο στην ιρανική λογοκρισία που τον έχει βάλει στο στόχαστρο. Η ηρωίδα του είναι μια νεαρή δικηγόρος, που έχει χάσει την άδεια να ασκεί το επάγγελμά της, και βρίσκεται σε προχωρημένη εγκυμοσύνη. Ζει μόνη, αφού ο δημοσιογράφος σύζυγός της είναι αναγκασμένος να κρύβεται. Με τις αρχές να την παρακολουθούν, σαν ξένη στην ίδια της τη χώρα, αποφασίζει να φύγει χρησιμοποιώντας την εγκυμοσύνη της... Ο Ρασούλοφ χρησιμοποιεί μεγάλα αργά και «ευαίσθητα» πλάνα, στην παράδοση του ιρανικού σινεμά. Αν και αποτελεί απειλή για το ιρανικό καθεστώς, κατάφερε στο τσακ να συμμετάσχει στις Κάνες, όπου απέσπασε το Βραβείο Καλύτερου Σκηνοθέτη στο τμήμα «Ενα κάποιο βλέμμα» του φετινού Φεστιβάλ Καννών.
* Σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου διαδραματίζεται το «Best Intentions» του Ρουμάνου Αντριάν Σιτάρου, ο οποίος (βασισμένος σε δικές του εμπειρίες) παρακολουθεί την εσωτερική διαδρομή ενός 35χρονου νευρωτικού άντρα όταν η μητέρα του μπαίνει στο νοσοκομείο με εγκεφαλικό. Στο νοσοκομείο, έρχεται αντιμέτωπος μ' έναν αλλόκοτο ανθρώπινο ζωολογικό κήπο, γεμάτο πρωτόγνωρους χαρακτήρες και απροσδόκητα γεγονότα. Προσπαθώντας να ελέγξει την κατάσταση, ο Αλεξ γίνεται υποχόνδριος. Κι ενώ η μητέρα του φαίνεται να έχει πλήρως αναρρώσει, εκείνος αρχίζει να κάνει μια σειρά από λάθη - πάντα με τις καλύτερες προθέσεις. Ανθρωποκεντρικό, βαλκανικό σινεμά στα καλύτερά του.
Το τμήμα Ανοιχτοί Ορίζοντες και οι Ειδικές Προβολές χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ενωση-Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, στο πλαίσιο του ΠΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας 2007-2013. 7
Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου