Η Τέχνη λειτουργεί παρηγορητικά

"Οι καιροί είναι άθλιοι και πρέπει να αγωνιστούμε", λέει η ηθοποιός που αύριο κάνει το ντεμπούτο της στην Επίδαυρο με τους "Σκηνοβάτες". Μιλάει για την πρώτη της εμφάνιση στο αργολικό θέατρο και για τις απεργιακές κινητοποιήσεις

«Ερμηνεύω μια παλαίμαχη τραγωδό, στη δύση του καλλιτεχνικού της βίου, που την καλούν στη σκηνή να παίξει κάτι. Κι αυτή παθαίνει τρακ, τα έχει ψιλοχαμένα και λέει διάφορα κομμάτια από μονολόγους που έχει παίξει... », λέει η Νένα Μέντη για το ρόλο της στους «Σκηνοβάτες»

Η Νένα Μεντή κατεβαίνει για πρώτη φορά ως ηθοποιός στην Επίδαυρο. Κοστούμι τραγικής ηρωίδας δεν έχει ξαναφορέσει, ωστόσο φέτος, χάριν του Σταμάτη Φασουλή και των ?Σκηνοβατών? του, θα περάσει από όλο το φάσμα των τραγικών ηρωίδων μέσα σε λίγα λεπτά!

Οι ?Σκηνοβάτες?, παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου, που κάνουν πρεμιέρα αύριο (η παράσταση επαναλαμβάνεται και μεθαύριο), στο αργολικό θέατρο, στο πλαίσιο των Επιδαυρίων, μας μεταφέρουν στο τέλος του δεύτερου μ.Χ. αιώνα. Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία καταρρέει. Είναι το τέλος μιας εποχής. Μέσα σε αυτό το κλίμα της κατάρρευσης και της παρακμής φτάνουν σε ένα αρχαίο θέατρο τρεις θίασοι από τρεις άκρες της αυτοκρατορίας και στήνουν τους δικούς τους, αυτοσχέδιους δραματικούς αγώνες, κατά το πρότυπο του "ένδοξου" πα ρελθόντος. Αποσπάσματα από τραγωδίες και κωμωδίες Ελλήνων και Ρωμαίων ποιητών, ύμνοι και χορικά, μίμοι καθώς και εντυπωσιακές αθλοπαιδιές και ακροβατικά συνθέτουν ένα ετερόκλητο, πολύχρωμο και γοητευτικό κολάζ!

"Ηλέκτρα", "Άτοσσα", "Εκάβη", "Αντιγόνη": Υποδύεστε μερικές από τις τραγικές ηρωίδες μια κι έξω, κ. Μεντή...

Μου αρέσει πολύ αυτό που κάνω. Είναι ένα πυκνό και σύντομο κομμάτι. Ερμηνεύω μια παλαίμαχη τραγωδό, στη δύση του καλλιτεχνικού της βίου, που την καλούν στη σκηνή να παίξει κάτι. Κι αυτή παθαίνει τρακ, τα έχει ψιλοχαμένα και λέει διάφορα κομμάτια από μονολόγους που έχει παίξει, μέσα σε μια κατάσταση μπερδεμένη... Παίζω κι ένα κομμάτι του Ηρώνδα, μια αθυρόστομη κωμωδία.

Πώς αισθάνεστε στην πρώτη σας εμφάνιση στο αλώνι της Επιδαύρου;

Συγκίνηση. Προσωπική κι ανθρώπινη. Ο χώρος μου θυμίζει τα νιάτα μου, όταν ερχόμουν στην Επίδαυρο μικρή, έβλεπα τις παραστάσεις κι ονειρευόμουν να γίνω ηθοποιός. Κι ύστερα τα χρόνια της σχολής... Αναπολώ εκείνη την εποχή... Η παρουσία μου στο αργολικό θέατρο μου ξυπνά μνήμες και πράγματα που δεν θέλω να τα μοιράζομαι, γιατί αφορούν εμένα την ίδια και δεν μπορεί άλλος να τα καταλάβει.

Εχετε ακόμη τρακ, όταν βγαίνετε στη σκηνή;

Τα τελευταία χρόνια δεν με διακατέχει αυτό το αίσθημα που είχα στο ξεκίνημα της θεατρικής μου πορείας, αυτό το έντονο τρακ και η ανασφάλεια. Είναι ένα συναίσθημα που έχει ωριμάσει. Δεν με πιάνει πανικός... Αισθάνομαι πιο ελεύθερη. Ισως ότι δεν έχω να δώσω εξετάσεις... Αισθάνομαι ότι κάνω το κέφι μου και σε όποιον αρέσει. Και δεν είναι καθόλου θέμα έπαρσης αυτό. Είναι θέμα χαρακτήρα πιο πολύ, παρά ηθοποιίστικης σιγουριάς.

Ποια η στάση σας απέναντι στις στάσεις εργασίας και τις απεργιακές κινητοποιήσεις που συνέβησαν πρόσφατα στο Εθνικό;

Είμαι αγωνιστικός και μαχητικός άνθρωπος. Δεν θεωρώ ότι δεν είμαστε εργαζόμενοι. Είμαστε πρώτα εργαζόμενοι. Ημουν δίπλα στους τεχνικούς, τους ηθοποιούς και στα αιτήματά μας... Δεν είμαι υπέρ των περικοπών στο όνομα της τέχνης. Η τέχνη πρέπει να είναι αξιοπρεπής. Εάν γίνεται και αισθάνεσαι εξαθλιωμένος δεν είναι τέχνη. Οι καιροί είναι άθλιοι και πρέπει να αγωνιστούμε. Δεν πρέπει να είμαστε ραγιάδες.

Η τέχνη σε αυτές τις εποχές που διανύουμε μπορεί να μας βοηθήσει;

Ο ρόλος της τέχνης είναι πάντα θετικός. Χωρίς να πιστεύω ότι είναι η σωτηρία μας. Ή το φάρμακο. Δεν πιστεύω ότι οδηγεί σε μια επαναστατική διαδικασία. Σου δίνει αισιοδοξία του να ζεις, του να αγωνίζεσαι. Παρηγορητικά λειτουργεί παρά σαν σηκωμένη γροθιά.

Η άποψη ότι επιτέλους σηκωθήκαμε από τον καναπέ, κατεβήκαμε πλατεία, αντιδράσαμε σε κάποια πράγματα, σας βρίσκει σύμφωνη;

Το βλέπω θετικά. Θέλει όμως και μετά. Μετά την πλατεία τι θα γίνει; Θα ξαναγυρίσουμε σπίτι; Θα γίνουν εκλογές και θα ξαναψηφίσουμε τους ίδιους; Με απασχολεί το μετά. Πιστεύω ότι αυτή η κινητοποίηση των ανθρώπων και του μυαλού μας κάπου θα οδηγήσει. Ισως όχι αύριο και μεθαύριο. Θέλει τον χρόνο του. Αλλά να μη σταματήσει εδώ. Γιατί υπάρχει ο κίνδυνος μετά την πλατεία να ξαναγυρίσουμε στον καναπέ.

Οι συντελεστές της παράστασης

Μετάφραση - Δραματουργία -Σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής. Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης. Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη. Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου. Στίχοι τραγουδιών: Αφροδίτη Μάνου. Χορογραφία: Φωκάς Ευαγγελινός. Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος. Δραματουργική συνεργασία: Ειρήνη Μουντράκη. Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου. Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώργος Λύρας. Παίζουν: Ν. Μεντή, Σ. Φιλιππίδου, Ν. Κουρής, Τ. Τρύπη, Ελ. Κοκκίδου, Μ.Παπαδημητρίου, Λ. Μαλκότσης, Ευ. Μουμούρη, Θ. Αλευράς, Σ. Πατσίκας, Αλ. Πουλοπούλου, Φ. Ριμένας, Μ. Λουμάκη, Αγ. Οικονόμου, Γ. Δεπάστας, Δ. Τσέλιος, Δ. Σιγάλα, Χρ. Σπανός, Τζ. Διαγούπη, Ελ. Βεργέτη, Κλ.- Δ. Οθωναίου, Μ.Θεοχάρης, Ν. Κοντογεώργη, Ηρ. Μπέζου, Σπ. Ανδρεόπουλος, Αγγ. Τριανταφύλλου, Σπ. Κυριαζόπουλος, Αν. Πασβάντης, Δ. Καπετανάκης, Ν. Κουρή.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ

Έθνος