Ένα απέραντο γαλάζιο, αυτό θυμάμαι πολύ έντονα από τη συναυλία του Γιώργου Νταλάρα! Ένα γαλάζιο μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι μου, εκεί που η θάλασσα γινόταν ένα με τον ουρανό. Βεάκειο θέατρο λέγεται, ίσως το πιο εντυπωσιακό ανοιχτό θέατρο της ευρύτερης περιοχής Αθήνας – Πειραιά, αν και δεν πίστευα ότι θα το πω ποτέ αυτό, μιας κι έχω πελώρια αγάπη για το Λυκαβηττό. Τελικά σε αυτή τη ζωή, όμως, όλα μπορούν να ανατραπούν. Μπαίνω λοιπόν στο Βεάκειο όπου μου κόβεται η ανάσα από τη θέα, μετά από μια βόλτα στο γραφικό – ακόμη – Μικρολίμανο και τι να δω! Ένα θέατρο κατάμεστο, όχι μόνο από ανθρώπους όλων των ηλικιών αλλά κι από εθελοντές της οικογένειας ΚΕΘΕΑ Νόστος, 3.000 ανθρώπους περίπου. Εθελοντές μικρούς και μεγάλους που πάλευαν να εξυπηρετήσουν το πλήθος με φόβο να μείνουν πολλοί εκτός συναυλίας. Δυστυχώς, όπως κατάλαβα αργότερα, έγινε πολύ κακή διαχείριση εισιτηρίων και προσκλήσεων αλλά δεν είναι της παρούσης να αναζητήσουμε ευθύνες.
Πάμε στα ρομαντικά της υπόθεσης, γιατί είχε κι ένα φεγγάρι από πάνω μας που δύσκολα το αγνοείς. Γεμάτο κι ολοστρόγγυλο έριχνε το φως του έτσι στο θέατρο σαν να περίμενε κι αυτό τους τρεις υπέροχους καλλιτέχνες να ξεπροβάλλουν… Γιώργος Νταλάρας, Μελίνα Ασλανίδου και Μιχάλης Τζουγανάκης. Ζεστή βραδιά με γλυκό αεράκι, γρανίτες ροζ και μπλε all over the place, στίχοι πολυτραγουδισμένοι και ιστορικές μουσικές. Ο Αντιπρόεδρος του συλλόγου ΚΕΘΕΑ, κ. Κοσμάς Βεκρής άνοιξε τη συναυλία ευχαριστώντας για την αφιλοκερδή συμμετοχή των τραγουδιστών αλλά και για τη συμπαράσταση του κόσμου, στέλνοντας το μήνυμα ότι στην κρίση απαντάμε με αλληλεγγύη! Με δυο λόγια χωρίς να κουράσει μίλησε για τη δεκαετή πορεία της θεραπευτικής αυτής κοινότητας για την απεξάρτηση χρηστών από ναρκωτικές ουσίες και για την ευαισθητοποίηση του κοινωνικού συνόλου που απαιτείται καθημερινά για το έργο τους.
Έκανε λόγο για 450 εθελοντές, που δραστηριοποιούνται όχι μόνο για το σύλλογο αλλά και για την ενημέρωση κι ενεργοποίηση της κοινής γνώμης. «Στόχος μας να πείσουμε ότι το πρόβλημα των ναρκωτικών μας αφορά όλους» είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε «Μοχθούμε καθημερινά και θέλουμε φίλους για τη στήριξη των δραστηριοτήτων μας και τη διάδοση των μηνυμάτων ελπίδας στις οικογένειες που δοκιμάζονται«.
Η πολυμελής ορχήστρα πήρε έπειτα τα ηνία με το οργανικό «Αρμένικη Σουίτα» και γύρω στις δέκα ο Γιώργος Νταλάρας βγήκε στη σκηνή σαν στο σπίτι του βέβαια, μπορεί και καλύτερα! Του πάει τόσο πολύ αυτού του ανθρώπου η σκηνή κι η κιθάρα να κρέμεται στο λαιμό του, που όσο κι αν περνούν τα χρόνια, φωνή και πνεύμα θα παραμένουν ακμαία. «Γι’ αυτό υπάρχουνε οι φίλοι» το πρώτο τραγούδι της συναυλίας με έντονο το μήνυμά του, για να συμπληρώσει λίγο μετά πως στέκεται δίπλα στον γιγάντιο αγώνα κατά των ουσιών και συγκινείται που επέστρεψε πάλι στη γειτονιά του, τον Πειραιά. Κι ύστερα εμφανίστηκε κι η επιβλητική Μελίνα Ασλανίδου στο πλάι του και τραγούδησαν «Όταν πέφτει το βράδυ». Δεν άργησε να αρπάξει το μικρόφωνο ο εντυπωσιακός από κάθε άποψη, φωνητικά κι εμφανισιακά, ο εκπληκτικός λαουτιέρης Μιχάλης Τζουγανάκης με το «Άστρα μη με μαλώνετε». Δυο τρία τραγούδια μετά, από αυτά που απογειώνει η Μελίνα με τη φωνή της κι ο …Κρητίκαρος Μιχάλης με το λαούτο και τη λύρα του. Ακούσαμε πολλά του πρωτοπόρου και διαχρονικού Γιώργου, όπως «Αν υπάρχει λόγος», «Μια βραδιά στο Λεβερκούζεν», «Καράβια στη στεριά», «Το πεπρωμένο», «Μ’ ένα παράπονο», «Κληρώθηκα», «Παραπονεμένα λόγια», «Ο δρόμος είναι δρόμος», «Οι ελεύθεροι κι ωραίοι», «Κι αν σε θέλω», «Στην αλάνα» και τραγούδια νεώτερα, αλλά αναγνωρισμένα όπως «Τα Βεγγαλικά σου μάτια», «Ο παλιός στρατιώτης», «Το Παλτό», «Το προαίσθημα», «Θα περιμένω εδώ»…
Δεν χρειάζεται να αναφερθώ στον παλμό και τον ενθουσιασμό του κοινού οι οποίοι τραγούδησαν, χόρεψαν, χειροκρότησαν. Ευτυχώς δεν μας πρόδωσε καθόλου ο ήχος, ούτε βέβαια οι φοβεροί οργανοπαίχτες Γιώργος Παπαχριστούδης (πιάνο), Θανάσης Σοφράς (μπάσο), Χρήστος Ζέρβας (κιθάρες), Δημήτρης Κωστόπουλος (πλήκτρα), Γιώργος Μαρινάκης (βιολί), Ντάσσο Κούρτι (ακορντεόν), Αποστόλης Βαγγελάκης (πνευστά), Ανδρέας Παπάς και Πέτρος Κούρτης (κρουστά), Γιώργος Μάτσικας και Νίκος Μέρμηγκας στα μπουζούκια. Χμ, να μην παραλείψουμε και τον Γιώργο Σκορδαλό που έπαιξε λύρα μαζί με τον Μιχάλη Τζουγανάκη. Η συναυλία αυτή ολοκληρώθηκε μετά από δύο ώρες με τα τραγούδια «Ανεμολόγιο» και «Σκόνη» που αφιερώθηκαν στα παιδιά του ΚΕΘΕΑ Νόστος.
Κι εμείς ακόμη σιγοτραγουδάμε … στο πεπρωμένο σου να δίνεις σημασία και να προσέχεις πως βαδίζεις στη ζωή, όταν κοιμάσαι άλλος γράφει ιστορία και κάποιος παίζει τη δική σου την ψυχή… από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές!
Πηγή:http://www.musiccorner.gr/?p=28444
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου