Το ύστατο χαίρε στον «καλό μας άνθρωπο»

Τέτοιοι άνθρωποι δεν ξεχνιούνται ακόμη και αν δεν τους έχεις γνωρίσει ποτέ. Το μεγαλείο και η ειλικρίνεια της ψυχής τους καθώς και το έργο που άφησαν μας κάνουν να ελπίζουμε ...και να μην τους ξεχνάμε ποτέ, ακόμη και αν πονάμε που έφυγαν.

Καλέ μας Άνθρωπε,

Καλό σου Ταξίδι.

Είπαν για εκείνον
ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ:

«Είναι λάθος να πει κανείς τον Βέγγο ηθοποιό. Ξεπερνώντας την ιδιότητα του ηθοποιού (ήθος ποιεί, λένε), εγώ δεν µπορώ να ορίσω τον ιδιόρρυθµο δαίµονα που υπήρξε η δύναµη και η έκφραση και όλα εκείνα που προκύπτουν από αυτή τη δύναµη και από την έκφραση και που τελικά µε το πέρασµα του χρόνου συνέθεσαν µια σπάνια προσωπικότητα που ονοµάστηκε Θανάσης Βέγγος. Χωρίς όπλο και χωρίς άλογο βρέθηκε καβαλάρης ο ίδιος στις µπροστινές γραµµές ενός λαού κορεσµένου από µίση και καβαλάρηδες, φλάµπουρα και σηµαίες. Εθνικός ήρωας, ο Βέγγος; Ναι, λέω εγώ. Χωρίς σηµαίες και δάφνινα στεφάνια έζησε ανάµεσά µας, µύθος».

ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ:

«Ηταν ένας άνθρωπος ο οποίος άφησε την ιστορία του. ∆εν ξέρω αν ο Θανάσης ήταν ηθοποιός. Ηταν άνθρωπος που βίωνε αυτό που έκανε µε τρόπο που θα έλεγε κανείς ότι αυτό ήταν η ίδια του η ζωή. Είχε το πλεονέκτηµα, καθώς επειδή δεν ήταν ηθοποιός (έπαιζε, αλλά δεν ήταν ηθοποιός) έβγαζε µια ειλικρίνεια, µια ανθρώπινη διάσταση που δεν βγαίνει συχνά στο σινεµά».

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ:

«Είµαι τυχερός που στη ζωή µου µπήκε ο Θανάσης Βέγγος. Μου στάθηκε σε τρεις ταινίες µου και µέσα από αυτές προέκυψε κάτι για εκείνον που, ίσως, δεν γνώριζε. ∆εν ήξερε, δηλαδή, ότι µπορούσε να παίξει δραµατικούς ρόλους. Το σηµαντικό µα και σπάνιο όµως είναι πως πέρα από τη δουλειά αναπτύχθηκε µια φιλία που συντηρήθηκε. Ε, αυτό µου λείπει...»
ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ:«ανεµος, έξω καρδιά». 

ΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗΣ:«ο Θανάσης Βέγγος ήταν µοναδικός στους ρόλους τού µέσου φουκαρά Ελληνα, µοναδικός στο είδος του στον ελληνικό κινηµατογράφο». 

ΚΑΚΙΑ ΙΓΕΡΙΝΟΥ:«Σιωπή, ένας άγιος περνάει».