Με την κινηματογραφική βερσιόν της βραβευμένης τηλεοπτικής σειράς του Ολιβιέ Ασαγιάς, Carlos, συνεχίστηκε την Παρασκευή το 12ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου. Το φιλμ του Ασαγιάς ρίχνει μια ματιά στον μύθο και την πραγματικότητα του Κάρλος (γνωστού και ως «Το Τσακάλι») και της δραστηριοποίησής του στη Μέση Ανατολή.
Γυρισμένο με τρόπο που θυμίζει το Σύνδρομο Μπάαντερ-Μάινχοφ, το Υπ' Αριθμόν Ένα Δημόσιος Κίνδυνος, αλλά και το Munich του Στήβεν Σπίλμπεργκ, το φιλμ του Ολιβιέ Ασαγιάς παρουσιάζει περιστατικά που διαμόρφωσαν τη σύγχρονη ιστορία των χωρών της Μέσης Ανατολής -όπως το περιστατικό ομηρείας των εκπροσώπων του ΟΠΕΚ στη Βιέννη.
«Ο Κάρλος είναι ένας σύγχρονος μύθος, ορατός κι όμως αόρατος, κατανοητός και όμως ακατανόητος, γνωστός και ταυτόχρονα άγνωστος. Από τη στιγμή που έκανε την εμφάνισή της μια αλήθεια, μια άλλη κρυφή αλήθεια ερχόταν να την αντικρούσει» δηλώνει ο ίδιος ο δημιουργός της ταινίας.
«Η απήχηση του Κάρλος θα μπορούσε αναπόφευκτα να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για πολλές ακόμα ιστορίες πολύ διαφορετικές από τη δική μας. Ας πούμε ότι ο συγκεκριμένος Κάρλος δεν είναι τίποτα περισσότερο από την υποκειμενική μου ερμηνεία αυτού του μύθου, που όμως δεν αποκλείει καμία άλλη μελλοντική ανάγνωση» προσθέτει.
Ποιος είναι όμως ο Κάρλος του Ασάγιας; Είναι ένας άνδρας γοητευτικός, επικίνδυνος, υπερόπτης, ένας άνθρωπος που δεν διστάζει να φωνάξει «είμαι στρατιώτης, αλλά όχι μάρτυρας» κατά τη διάρκεια της ομηρείας στη σύνοδο του ΟΠΕΚ, ένας άνδρας που όπως λέει ο ίδιος ο σκηνοθέτης μετατράπηκε από πολιτικά «στρατευμένο» σε «κυνικό μισθοφόρο, ευημερώντας μέσα σε μια εποχή στην οποία οι πράξεις του μπορούσαν να ενδυθούν τον πολιτικό μανδύα που κάθε φορά τον εξυπηρετούσε».
Με έναν εξαιρετικό Έντγκαρ Ραμίρεζ, η τηλεοπτική σειρά Carlos ήταν υποψήφια για πλήθος βραβείων, ενώ κέρδισε και Χρυσή Σφαίρα καλύτερης τηλεταινίας ή μίνι σειράς.
Στην κινηματογραφική βερσιόν, μπορεί να αισθάνεσαι ότι κάτι λείπει (μιας και στο δεύτερο κομμάτι υπάρχουν αρκετά χρόνια «σκοτεινά»), αλλά και πάλι το φιλμ σου δίνει μια καλή ιδέα αυτού που θα μπορούσε να είναι ο Κάρλος (κατά κόσμον Ίλιτς Ραμίρεζ Σάντσεζ).
Γυρισμένο με τρόπο που θυμίζει το Σύνδρομο Μπάαντερ-Μάινχοφ, το Υπ' Αριθμόν Ένα Δημόσιος Κίνδυνος, αλλά και το Munich του Στήβεν Σπίλμπεργκ, το φιλμ του Ολιβιέ Ασαγιάς παρουσιάζει περιστατικά που διαμόρφωσαν τη σύγχρονη ιστορία των χωρών της Μέσης Ανατολής -όπως το περιστατικό ομηρείας των εκπροσώπων του ΟΠΕΚ στη Βιέννη.
«Ο Κάρλος είναι ένας σύγχρονος μύθος, ορατός κι όμως αόρατος, κατανοητός και όμως ακατανόητος, γνωστός και ταυτόχρονα άγνωστος. Από τη στιγμή που έκανε την εμφάνισή της μια αλήθεια, μια άλλη κρυφή αλήθεια ερχόταν να την αντικρούσει» δηλώνει ο ίδιος ο δημιουργός της ταινίας.
«Η απήχηση του Κάρλος θα μπορούσε αναπόφευκτα να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για πολλές ακόμα ιστορίες πολύ διαφορετικές από τη δική μας. Ας πούμε ότι ο συγκεκριμένος Κάρλος δεν είναι τίποτα περισσότερο από την υποκειμενική μου ερμηνεία αυτού του μύθου, που όμως δεν αποκλείει καμία άλλη μελλοντική ανάγνωση» προσθέτει.
Ποιος είναι όμως ο Κάρλος του Ασάγιας; Είναι ένας άνδρας γοητευτικός, επικίνδυνος, υπερόπτης, ένας άνθρωπος που δεν διστάζει να φωνάξει «είμαι στρατιώτης, αλλά όχι μάρτυρας» κατά τη διάρκεια της ομηρείας στη σύνοδο του ΟΠΕΚ, ένας άνδρας που όπως λέει ο ίδιος ο σκηνοθέτης μετατράπηκε από πολιτικά «στρατευμένο» σε «κυνικό μισθοφόρο, ευημερώντας μέσα σε μια εποχή στην οποία οι πράξεις του μπορούσαν να ενδυθούν τον πολιτικό μανδύα που κάθε φορά τον εξυπηρετούσε».
Με έναν εξαιρετικό Έντγκαρ Ραμίρεζ, η τηλεοπτική σειρά Carlos ήταν υποψήφια για πλήθος βραβείων, ενώ κέρδισε και Χρυσή Σφαίρα καλύτερης τηλεταινίας ή μίνι σειράς.
Στην κινηματογραφική βερσιόν, μπορεί να αισθάνεσαι ότι κάτι λείπει (μιας και στο δεύτερο κομμάτι υπάρχουν αρκετά χρόνια «σκοτεινά»), αλλά και πάλι το φιλμ σου δίνει μια καλή ιδέα αυτού που θα μπορούσε να είναι ο Κάρλος (κατά κόσμον Ίλιτς Ραμίρεζ Σάντσεζ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου