Τα ταβερνεία που έχουν γίνει στέκια στο Βόλο

Η φτώχεια θέλει καλοπέραση και η οικονομική κρίση το ίδιο. Αυτό ισχυρίζονται οι ιδιοκτήτες μικρών ταβερνείων, οι οποίοι αντιστέκονται στο μνημόνιο προσφέροντας στους πελάτες τους λαχταριστούς μεζέδες, κρασί, τσίπουρο και ρακί σε πολύ χαμηλές τιμές. Οι μυρωδιές που αφήνουν τα παραδοσιακά ταβερνεία και οι ψησταριές στην πόλη μας κατακλύζουν τον ουρανίσκο των πελατών αλλά και την καρδιά τους, καθώς η ατμόσφαιρα που δημιουργείται φέρνει τους θαμώνες πιο κοντά, κάνοντάς τους μια παρέα.

 

 Κουτούκια, κρασάδικα και ψησταριές έχουν επανέλθει στη μόδα, αφού προσφέρουν φαγητό και κρασί σε πολύ χαμηλές τιμές, γεγονός που έλκει σαν μαγνήτης τους πελάτες. Στο Βόλο η παράδοση των ταβερνείων συνεχίζεται με νέα καταστήματα να έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον και παλαιότερα να συνεχίζουν να γράφουν τη δική τους ιστορία

 

 Το χρυσό Φασόλι

 

 Εδώ και ένα χρόνο που λειτουργεί το Χρυσό Φασόλι στην περιοχή των Παλαιών έχει καταφέρει να κεντρίσει το ενδιαφέρον όλων και κυρίως της νεολαίας. Μπαίνοντας στο ταβερνείο σε υποδέχεται ο Ερωτόκριτος, ο ιδιοκτήτης του Φασολιού που προσφέρει αγάπη, συμπαράσταση, συμπόνια κι όλα αυτά σε… λογικές τιμές.

Η ζωντανή μουσική στο μαγαζί συνοδεύει αρμονικά τους σπιτικούς και ζεστούς μεζέδες. Ντάκος, καπνιστή μπριζόλα, σαγανάκι με τέσσερα τυριά και η σαλάτα Χρυσό Φασόλι είναι λίγοι από τους μεζέδες στους οποίους δεν μπορούν να αντισταθούν οι πελάτες.

Τα μεζεκλίκια συνοδεύονται από ρακί ή ρακόμελο που αποτελεί σπεσιαλιτέ του Φασολιού.

Το μαγαζί σύμφωνα με τον Ερωτόκριτο είναι προσιτό, απλό ονειροπόλο, γι’ αυτό και κάποιος θα φάει και θα πιει και δεν θα πληρώσει πάνω από 5 ευρώ.

 

  Στεφανάρα, σε αγαπάμε!

 

Ενδεικτικός τιμοκατάλογος

Ντάκος	4.80 ευρώ
Απάκι	6 ευρώ
Σύγκλινο	6 ευρώ
Χοιρινή μπριζόλα καπνιστή	7.50 ευρώ

 

Για περισσότερες γεύσεις με αγάπη το Χρυσό Φασόλι είναι ανοιχτό καθημερινά από τις 7 το απόγευμα.

 

Πάλαι Ποτέ

στην παράδοση

 

Στη συνοικία των Παλιών η ταβέρνα Πάλαι Ποτέ μάς επιστρέφει σε παραδοσιακές μυρωδιές. Ο κ. Νέστορας Γκολέμας, ιδιοκτήτης του μαγαζιού και η κ. Αριστέα στην κουζίνα αποτελούν το αχτύπητο δίδυμο και προσφέρουν στους πελάτες μαγειρευτά φαγητά σε καθημερινή βάση.

Στο Πάλαι Ποτέ θα βρει κανείς κόκκορα, μπεκρή μεζέ, λαχανοντολμάδες, κουνέλι στιφάδο και φυσικά… της ώρας.

Οι μερίδες συνοδεύονται από ημίγλυκο, ή ροζέ ή κόκκινο ή μπρούσκο κρασί ενώ στην κουζίνα απαγορεύονται τα ξενόφερτα φαγητά «αλά κρεμ» όπως τα χαρακτήρισε ο κ. Νέστορας.

Η παράδοση σύμφωνα με τον ίδιο δεν κοστίζει. Όλες οι μερίδες κοστίζουν 5 ευρώ, εκτός από το αρνί που τιμολογείται στα 8.50 ευρώ και το μοσχάρι στα 7 ευρώ. Όλες οι σαλάτες κοστίζουν 3 ευρώ.

«Όποιος έρθει να διασκεδάσει σε μας θα πληρώσει από 9 έως 11 ευρώ το άτομο μαζί με τις σαλάτες και το κρασί. Το μπουζούκι και τα παιδιά που συνοδεύουν τα όργανα δίνουν ξεχωριστό χρώμα στο μαγαζί, κάνοντας τους πελάτες να τραγουδήσουν και να ξεχαστούν από τα προβλήματά τους», σημείωσε ο κ. Νέστορας.

 

Ενδεικτικός τιμοκατάλογος

 

Αρνί	8.50 ευρώ
Μοσχάρι	7 ευρώ
Της ώρας και μαγειρευτά	5 ευρώ

 

 

Τα πίνουν και στο…Ψηστήρι

 

 

Στο Ψηστήρι ψήνει τους πελάτες ο Γιώργος ο Μερακλής, ιδιοκτήτης της ταβέρνας στα Παλιά. Με το χαμόγελό του και την καλή του διάθεση τούς ψήνει όλους για να δοκιμάσουν τα ψητά αλλά και το χύμα κρασί από τον Αμπελώνα.

Στους πελάτες προσφέρονται κοντοσούβλι, πρόβειο, χοιρινό κεμπάπ, κοντοσούβλι κοτόπουλο, κοκορέτσι, αρνί της σούβλας ενώ η σπεσιαλιτέ στο Ψηστήρι είναι η μπριζόλα στη σούβλα.

Το φαγητό συνοδεύεται από κόκκινο, ροζέ, λευκό, ημίγλυκο κρασί χύμα από τους αμπελώνες του Αμπελώνα και ο πελάτης δεν θα πληρώσει πάνω από 10 ευρώ το άτομο. Το Ψηστήρι είναι ανοιχτό καθημερινά εκτός Κυριακής και Δευτέρας πάντα με ζωντανή μουσική.

Ενδεικτικός τιμοκατάλογος

 

Μπουγιουρντί	4,50 ευρώ
Μπριζόλα σούβλας	6,80 ευρώ
Πολίτικη Σαλάτα	4.50 ευρώ
Ροζέ κρασί (κιλό)	8 ευρώ

 

 

 

Λαϊκό Ταβερνείο

 

Παράδοση έχει γίνει πλέον για τη νεολαία και όχι μόνο της πόλης το Λαϊκό Ταβερνείο στα Παλιά. Με 5 ή 6 ευρώ που θα πληρώσει το άτομο θα γευτεί ιδιαίτερους μεζέδες, καλό χύμα κρασί και θα σιγοψιθυρίσει παλιά λαϊκά και ρεμπέτικα τραγούδια από τα σχήματα που παίζουν σε καθημερινή βάση στο μαγαζί.

Ο κ. Γιώργος Σταμούλης μαζί με τον κ. Γιάννη Πάτρα έφτιαξαν με πολύ μεράκι το Λαϊκό Ταβερνείο, στο οποίο ο πελάτης θα βρει μεταξύ άλλων σουτζουκάκια με γιαούρτι, ισκεντέρ κεφτέ, φάβα, χούμους που είναι φάβα από ρεβύθι και παραδοσιακή κρητική σαλάτα. Όλα αυτά θα τα συνοδεύσει με το χύμα κρασί.

Οι τιμές στο Λαϊκό Ταβερνείο είναι προσιτές και για να πληρώσει κάποιος 15 ευρώ το άτομο θα πρέπει να φάει και να πιει… μέχρι σκασμού.

 

 

Για πολίτικα και ιταλικά στου… Γιαννάκου

 

Στα τηγάνια του έχει αφοσιωθεί από το 1996 ο γνωστός Γιαννάκος. Στο κουτούκι του Γιαννάκου θα δοκιμάσει κανείς πολίτικες και ιταλικές συνταγές εμπνευσμένες από τον ίδιο.

«Δεν υπάρχει τσελεμεντές, ακολουθώ δικές μου συνταγές που δεν θα τις βρει κανείς αλλού», λέει ο Γιαννάκος.

Εκεί μπορεί να γευτεί κανείς νιόκι, τορτελίνι, τορτελόνι και σπαγγέτι αλλά και σουτζουκάκια σμυρνέικα, κεφτέδες πολίτικους, στραπατσάδα, χοιρινό τηγανιά και μπεκρή μεζέ. Όλα αυτά συνοδεύονται από χύμα βιολογικό κρασί.

Ο Γιαννάκος όμως εκτός από παραδοσιακός είναι και λογικός στις τιμές του. Κατά μέσο όρο θα πληρώσει κάποιος από 8 έως και 15 ευρώ (το άτομο), ενώ τα πιάτα του κυμαίνονται από 6 έως και 8 ευρώ.

 

 

Για ψητό στις… Μουριές

 

Εδώ και 14 χρόνια ο Βασίλης Χατζής, ιδιοκτήτης της ψησταριάς Οι Μουριές προσφέρει στους πελάτες του ψητά και ότι έχει η σούβλα!

Αρνί σούβλας, κεμπάπ πρόβειο και χοιρινό, κοκορέτσι, παϊδάκια αρνίσια, μπριζολάκια, μπιφτέκια είναι μερικά από τα πιάτα που γίνονται ανάρπαστα στους πελάτες.

Σπεσιαλιτέ του μαγαζιού είναι τα πρόβεια παϊδάκια, τα οποία οι πελάτες δεν σταματούν να παραγγέλνουν. Αν και η πελατεία έχει μειωθεί λόγω της κρίσης, οι Μουριές παραμένουν στέκι για τους Βολιώτες μιας και οι τιμές είναι πολύ προσιτές.

Ενδεικτικός τιμοκατάλογος

 

Αρνί σούβλας ( το κιλό)	26 ευρώ
Κεμπάπ πρόβειο ( το κιλό)	18 ευρώ
Παϊδάκια πρόβεια	23 ευρώ
Πατάτες τηγανητές	2 ευρώ

 

 

Για κοντοσούβλι πρόβειο στην… Καύτρα

 

Στην Καύτρα, στην οδό Κασσαβέτη, θα απολαύσει κανείς χύμα κρασί αλλά και πεντανόστιμα ψητά. Ο Γιάννης Σταυραντώνης, ιδιοκτήτης του μαγαζιού, προτείνει ανεπιφύλακτα το πρόβειο κοντοσούβλι για το οποίο είναι γνωστή η Καύτρα.

Εκτός των άλλων ο πελάτης μπορεί να βρει κεμπάπ χοιρινό, αρνί ψητό, κοκορέτσι, παϊδάκια αρνίσια, μπιφτέκια, μπριζόλες, σαλάτες, ορεκτικά, γαλοτύρι, τζατζίκι και πατάτες φρέσκιες. Τα καλοψημένα και φρέσκα εδέσματα θα κοστίσουν στο άτομο από 9 έως 10 μαζί, ενώ σ’ αυτή την τιμή συμπεριλαμβάνεται και το κρασί.

Ενδεικτικός τιμοκατάλογος

Κοκορέτσι	8 ευρώ
Μπιφτέκι	6 ευρώ
Μπριζόλα χοιρινή	6 ευρώ
Κοντοσούβλι πρόβειο (το κιλό)	17 ευρώ

 

 

Για μπακαλιάρο σκορδαλιά στο Βαρελάδικο

 

Οποιος θέλει να γευτεί φρέσκο ψάρι και κυρίως μπακαλιάρο με σκορδαλιά θα πρέπει να επισκεφτεί το Βαρελάδικο του κ. Τριαντάφυλλου Λαμπαδάρη.

Σε καθημερινή βάση προσφέρει φρέσκα ψάρια, αλλά από την κουζίνα του βγαίνουν και φαγητά της ώρας.

Ο κ. Τριαντάφυλλος υποδέχεται με χαμόγελο τους πελάτες του, όμως ο προβληματισμός από τη μέρα που απαγορεύτηκε το κάπνισμα είναι μεγάλος, μιας και βλέπει πως ο κόσμος δυσκολεύεται να ανταποκριθεί.

Παρ’ όλα αυτά ο τιμοκατάλογος του μαγαζιού είναι προσιτός. Ο ίδιος τονίζει πως τα πιάτα του κοστίζουν 5 και 6 ευρώ, ενώ μια παρέα τεσσάρων ατόμων θα πληρώσει μόλις 35 ευρώ.

 

 

Σαν άλλος… Μπακαλόγατος

 

Σαν να ξεπρόβαλε από τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο ο Μπακαλόγατος του Ευστάθιου Παπαλεξόπουλου προσφέρει από τις 12.30 μετά το μεσημέρι έως αργά το βράδυ τσιπουράκι, κρασάκι, μεζέδες και καλή μουσική στους πελάτες του.

Στην οδό Τοπάλη το γραφικό καφενείο - ταβερνείο ήρθε να αλλάξει τον τρόπο της καθημερινής διασκέδασής μας. Στον Μπακαλόγατο θα πρέπει να δοκιμάσει κανείς το ξιδάτο χταπόδι, το μαρινάτο γαύρο, τους λαχανοντολμάδες και φυσικά το παραδοσιακό ψωμί της γιαγιάς. Κι όλα αυτά μέσα σε ένα ζεστό περιβάλλον και μάλιστα σε πολύ λογικέ τιμές, αφού στο άτομο κοστολογούνται το πολύ 10 ευρώ.

 

 

Στην πόλη μας λειτουργούν πολλά κρασάδικα - ταβερνεία τα οποία προσφέρουν σε πολύ καλές τιμές γευστικούς μεζέδες για να συνοδεύσει κανείς το κρασί του όσο και το τσίπουρό του. Δεν μένει παρά να ανακαλύψετε όλα τα στέκια της πόλης, τα οποία κρατούν τις τιμές χαμηλά και το κέφι σε υψηλό βαθμό

 

 

 

 

 

 

 

 

Στη θρυλική ταβέρνα του Κάμπα

 

 

Για την πρώιμη δε θυμάμαι, αλλά κατά την όψιμη παιδική ηλικία στην κλασική ερώτηση «τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις» η απάντησή μου ήταν διττή και κατηγορηματική «ή ζωγράφος ή δημοσιογράφος». Δεν έγινα τίποτε από τα δύο. Όμως με κάποιον τρόπο το δεύτερο συνθετικό και των δύο λέξεων με καταδίωκε, προσδιορίζοντας πολλά από τα πράγματα που έκανα κατόπιν στη ζωή μου. Ένα ακόμη είναι να επιχειρήσω να ανασυνθέσω εικόνες, ήχους, μυρωδιές, αισθήματα από το παρελθόν, καθώς προϊούσης της ηλικίας όλ’ αυτά αναζητούν διέξοδο από τον τόπο που τα φύλαγα τόσα χρόνια-και τάχα ξεχάσει.
Βλέπω στη γειτονιά όπου πέρασα τα παιδικά μου χρόνια μόνο πολυκατοικίες πια κι’ αυτό είναι ίσως το έναυσμα για να ξαναθυμηθώ πως ήταν παλιά αυτή η γειτονιά. Θυμάμαι το σπίτι της γιαγιάς μου, όπου μεγάλωσα, διώροφο με αυλή και κήπο και σταυροειδώς σχεδόν, σε κοντινή απόσταση, τέσσερα στέκια-ταβέρνες της εποχής : την ταβέρνα του Μαυρουδάκη πιο κοσμική, το Γλόμπο, την ταβέρνα του Κάμπα και την «υπόγεια την ταβέρνα» του Σταυράκη, απ’ όπου κάθε βράδυ αναλόγως της αποστάσεως, του καιρού και του κεφιού που επικρατούσε, μας έρχονταν ο απόηχος.
Θ’ αρχίσω από την πιο κοντινή σε απόσταση ταβέρνα του Γιάννη Κάμπα, που βρίσκονταν στην γωνία Κωνσταντά με Κρίτσκη από το 1941. Αμυδρά μου έρχεται στο μυαλό η εικόνα ενός ισόγειου, χαμηλού μαγαζιού με σαγρέ τοίχους σ’ ένα ακαθόριστο μπεζ-γκρι χρώμα, τζάμια θολωμένα από τους αχνούς το χειμώνα, καθώς οι θαμώνες μαζεμένοι γύρω από μια σόμπα που έκαιγε πριονίδι, έψηναν κάστανα κι έπιναν το κρασί τους, τρώγοντας για μεζέ σκόρδα και κρεμμύδια. Αργότερα στο μίνιμαλ μενού προστέθηκε μια σπεσιαλιτέ που προσέλκυε τους απανταχού του Βόλου κρασοπατέρες: τα «ντόνετς» (sic) ήτοι ταραμοκεφτέδες στη λαδόκολλα.
Το καλοκαίρι έβγαιναν τα τραπεζάκια έξω. Οι λαϊκοί άνθρωποι, μεροκαματιάρηδες, εργάτες στην παρακείμενη «Κίτρινη Αποθήκη», ναυτικοί και ελεύθεροι επαγγελματίες, όπως ο Καραμούζας, ο «Χιώνης» και άλλοι, μαζεύονταν να δουν τη ζωή τους λίγο καλύτερη μέσα από μερικές κούπες κρασί -όπου κούπα ισοδυναμεί με νεροπότηρο πλήρες προς δύο δεκάρες εκάστη, που τις έπιναν ξεροσφύρι. Εξ ου και το προσωνύμιο «ξεροσφύρηδες» που τους είχαν προσάψει οι καθωσπρέπει αστοί, που αντιμετώπιζαν επιτιμητικά τις ατέλειωτες ώρες οινοποσίας των «μοιραίων» στις υπόγειες και τις ισόγειες ταβέρνες, στις γειτονιές του Βόλου.
Και όταν το πνεύμα του οίνου κατελάμβανε τους αιθεροβάμονες πλέον θαμώνες, η εικόνα αποκτούσε και ήχο, με κυρίαρχη τη φωνή του «Χιώτη» όχι του Μανώλη, αλλά του αλαφροΐσκιωτου και περιθωριακού Βολιώτη-Χιώνη που αυτοσχεδίαζε ύμνους στη «Νικάρα» του καθώς παραπαίων αποχωρούσε από την ταβέρνα του Κάμπα για να συνεχίσει την κρασοκατάνυξη στο Γλόμπο.
Εικόνες, ήχοι και μυρωδιές από νυχτολούλουδα κι αγιόκλημα έκλειναν τα καλοκαιρινά βράδια των παιδικών μου χρόνων. Μετά, απ’ τα ορθάνοιχτα παράθυρα, ως άλλος Πήτερ Παν, ξεκινούσα τη νυχτερινή μου πτήση.
 

 

ΜΑΡΩ ΑΙΣΩΠΟΥ