Από μικρή ηλικία έμαθε να παίζει πιάνο και να παρουσιάζει τη δουλειά του στο κοινό, πάντα με την καθοδήγηση του πατέρα του
Δάσκαλός του στη μουσική, ήδη από τα πρώτα χρόνια της ζωής του, υπήρξε ο πατέρας του Λεοπόλντ, συνθέτης και βιολονίστας της εποχής. Στα τέσσερά του, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο κοινό μαζί με την αδελφή του.
Από εκείνη την στιγμή άρχισε μια σειρά ταξιδιών σε Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία, Αυστρία, κατά τη διάρκεια των οποίων έπαιζε επιτυχημένα πιάνο και συνέθετε τα πρώτα του έργα, στην πλειοψηφία τους σονάτες, οι οποίες και τυπώθηκαν στο Παρίσι μετά το 1764. Από εκείνη την περίοδο και μετά έδωσε το βάρος του στη σύνθεση, με παράδειγμα την όπερα «Απόλλων και Υάκινθος».
Από το 1769, πραγματοποιεί ταξίδια στην Ιταλία, κερδίζοντας παράσημο του τάγματος των ιπποτών από τον Πάπα. Μεγάλη επιτυχία εκείνης της περιόδου είχε η όπερά του «Μιθριδάτης». Μετά από τρία ταξίδια στην Ιταλία, το 1773 επέστρεψε στην Αυστρία, στην πόλη Σάλτσμπουργκ, όπου και είχε γεννηθεί. Εκεί γράφει νέα έργα και κατόπιν παραγγελιών ευγενών, ενώ οι επιρροές από τη Βυζαντινή μουσική, λόγω συναναστροφής του με άτομα της Εκκλησίας και από υποστηρικτές του κινήματος του Διαφωτισμού, αλλάζουν τον τρόπο σύνθεσής του, είναι φανερές.
΄Επειτα από ένα διετές ταξίδι του στο Παρίσι το 1778, όταν και πέθανε η μητέρα του, ενώ τον συνόδευε, από το 1781, εγκαταστάθηκε στη Βιέννη, γνωρίζοντας επιτυχίες, όπως με την όπερα «Η απαγωγή από το Σεράι». Η συγκεκριμένη περίοδος χαρακτηρίζεται από την ακατάπαυστη εργασία του πάνω σε νέες συνθέσεις, στη διοργάνωση συναυλιών, στο παίξιμο πιάνου ή στη διεύθυνση ορχηστρών. Λέγεται ότι μέσα σε δέκα χρόνια έγραψε περίπου τα μισά του έργα.
Το 1782 παντρεύτηκε την Κονστάντζα Βέμπερ, με την οποία απέκτησε δύο γιους. Από το 1784 γνωρίζει τον ποιητή, λιμπρετίστα και διοργανωτή οπερών Λορέντζο ντα Πόντε και το ύφος της μέχρι τότε μουσικής δωματίου και των έργων του για πιάνο γίνεται πιο δραματικό.
Η τελευταία τριετία της ζωής του ήταν δύσκολη, λόγω χρεών από τη συνήθειά του να συμμετέχει σε τυχερά παιχνίδια, με πολλές επιτυχίες στη μουσική, αλλά και αποτυχίες. Πέθανε, μόλις 35 ετών, στις 5 Δεκεμβρίου του 1791, ενώ την κηδεία ανέλαβε ο δήμος της Βιέννης. Ένας τόσο σημαντικός κλασικός συνθέτης θάφτηκε σε ομαδικό τάφο, καθιστώντας αδύνατη, ακόμη και μέχρι σήμερα, την εύρεση των οστών του. Οι θαυμαστές του μπορούν να επισκέπτονται μόνο ένα κενοτάφιο στο νεκροταφείο της πόλης.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=380833&dt=27/01/2011#ixzz1CHL7QP7B
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου